[OPEN] Lights!

Er kwamen steeds meer lichtjes in de straat! Ze had het gemerkt, de eerste lichtjes waren binnen gekomen in de tuinen en ze waren prachtig. Na het eten mocht ze soms nog even naar buiten en dat deed ze met alle liefde. De kou kwam steeds meer dus als ze 's avonds naar buiten ging was het maar voor kort, maar nu die lichtjes er waren... wow. De straat werd langzaam maar zeker meer verlicht, dan waren er weer tweebenen die weer waren begonnen met lampjes ophangen en soms was het wel leuk om te helpen ook! Ze kon namelijk super goed helpen natuurlijk... Ze kon heel goed in de dingen bijten, misschien zouden ze dan gaan schijnen! Maar bij deze grote paal hadden ze naast de lamp zelf nog meer lampjes opgehangen! En daar keek ze met alle liefde naar met grote oogjes... Wow, wat gaaf!

De lichtjes waren prachtig. Dit was het tweede jaar dat ze dit kon zien en ze vond het zoo gaaf! De vorige keer was ze nog jong geweest en had ze er niet veel van gezien, dus nu was het echt de eerste echte keer dat ze alles goed kon goed bekijken. De meeste dingen waren wel echt leuk om te zien... en om mee te spelen. Haar eigenaren vonden het terror om haar voor de zoveelste keer uit de boom te halen maar hey! Dan moesten ze maar geen boom in huis nemen! En al helemaal niet als het vol hing met prachtige glinster dingen en lampjes! En balletjes! Normaal vonden ze het zo leuk als ze met een bal of iets in die trant speelde! Maar nu werden ze boos! Soms waren tweebenen echt rare levensvormen hoor. Het was haar een raadsel waarom ze zo reageerden, het was voor haar alleen maar normaal om zo te reageren! Toen ze haar ogen echter verplaatste keek ze recht in de gele ogen van een poes... Die vies was! Viezer dan haar prachtige witte aftekeningen. En de poes had geen halsband om! Wat een geluk! Zij had er wel eentje, een rode met een belletje er aan, die geluid maakte als ze haar vacht uit schudde of als ze aan het lopen was. Ze knipperde even geïnteresseerd naar de poes, waarna ze breed begon te glimlachen. "Hallo! Ik heb je hier nog nooit gezien!" sprak ze meteen met grote ogen, waarna ze opstond en met haar grote lichaam richting de poes liep. Ze was groot gebouwd, maar ze had haar tweebenen al een paar keer horen zeggen dat ze nóg groter zou worden! "Je bent vast nieuw! Bij welke tuin hoor jij?" vroeg ze met glinsterende ogen, die alleen maar meer naar voren werden gebracht door de lichtjes die er hingen boven hen.

Ze had de poes nog nooit gezien en aangezien de poes geen halsband droeg, en dan al helemaal geen halsband met honden tanden erdoor heen. Dus het was niet van die enge groep waar ze wel eens over had gehoord, een groep die je beter kon gaan vermijden als ze alle verhalen moest geloven die er werden verteld over de groep. Nee, die wilde ze liever gaan vermijden. "Hè?" klonk er van de poes af toen ze vroeg uit welke tuin de poes kwam. Sommige tweebenen gaven hun katten geen halsbanden, jaloers, en deze poes kon dan toch van zulke tweebenen zijn? "Ik kom uit het woud." Ze keek met grote ogen naar de poes die voor haar stond. Het woud? Waar al die wilde katten leefden? Die constant ruzies aan het maken waren? Bah, ze moest er niet aan denken om daarbij te horen! Ze had er vaker over gehoord, ze schenen niet zo erg te zijn als de groep die hier bij de tweebenen waren, maar ze waren ook niet heel erg aardig tegen katten zoals haar. Ze slikte daarom ook even, ze wilde niet aangevallen worden door de andere poes! "Is dat niet irritant?" Klonk er, waarna de poes knikte naar haar halsband, waardoor ze even knipperde, om vervolgens haar kopje te schudden, waardoor het belletje aan haar halsband begon te rinkelen. "Nee hoor! Je merkt er niets van! Alleen het belletje is irritant, maar de band zelf merk je niks van!" Sprak ze met een glimlachje tegen de andere poes, de bospoes. Hadden die ook geen rare namen? Ze had er maar weinig over gehoord, maar ze wist wel dat ze geacht werd om afstand van ze te houden. "Wat hebben de twolegs hier gedaan eigenlijk? Waarom hebben ze allemaal vuurvliegjes gemaakt?" klonk er van de poes af, waarop ze even iets met haar oren draaide en vervolgens breed begon te glimlachen. Ze wisten natuurlijk vrij weinig van tweebenen af, terwijl zij al heel haar leven bij de tweebenen had gewoond! "Het is feest! Dus overal krijg je lichtjes! Ze hebben nu ook allemaal bomen in huis staan, met ballen en lange slingers! En lichtjes natuurlijk!" Sprak ze spinnend tegen de poes, waarna ze omhoog keek naar de lichtjes. "Gezellig toch??" Sprak ze met een brede glimlach tegen de poes. Jammer genoeg mocht ze alleen niet de boom in..

Het was even iets waar je aan moest wennen maar zodra je er aan gewend was had je niet eens meer door dat je het ding om had! Het belletje was ook wel heel erg irritant eerst, maar ook daar hoefde ze zich geen zorgen meer om te maken. Alles was puur gewenning. Vervolgens begon ze te vertellen over dat de tweebenen een feest vierden en daarmee alles versierden. Zoals met ballen en slingers... ja het was echt prachtig om te zien binnen! Het was alleen jammer dat zij niet de boom in mocht klimmen. Maar de poes tegenover haar leek het totaal niet leuk te vinden! De poes draaide haar oren naar achteren en snoof, gevuld met afschuw. Ze draaide even verward haar oren. Wat was er mis mee? "Nee dat is helemaal niet gezellig! De bomen zijn van het woud, waarom kunnen twolegs nooit ergens van af blijven?" snauwde de poes kwaad, waarop Delilah even met haar oren draaide. "Volgens mij komen deze niet uit het bos..." Sprak ze even tegen de poes. De bomen die zij van het bos had gezien waren met blad, deze hadden... naalden. "Ze hebben speciale plekken ofzo? En daar groeien ze planten! En daar halen ze dan de planten vandaan die ze in huizen zetten!" sprak ze even met een brede glimlach tegen de poes, waarna ze even rond keek. "In de buurt zit zo'n plek! Ik kan het je laten zien!" Sprak ze met een brede glimlach tegen de poes terwijl een enthousiaste glinster in haar ogen te zien was.

De andere poes snoof even op haar antwoord. Zij kon er ook niets aan doen dat tweebenen dat soort dingen deden, maar ze allemaal over één kam scheren was weer iets anders in haar ogen. Het was verschrikkelijk hoe de boskatten tweebenen verachtten, terwijl haar baasjes gewoon hartstikke lief waren voor haar en haar alles gaven wat haar hartje begeerde. Ze kon gaan en staan waar ze wilde, maar ze keerde altijd terug waar haar hartje hoorde: bij haar tweebenen. Van wie ze hield als familie. Ze reageerden soms wel raar en ze leerde nog steeds allemaal nieuwe dingen bij, maar ze vond het wel geweldig om bij ze te zijn. Ze gaven haar eten, speelden met haar en gaven haar aandacht. Beter kon je het niet hebben, een prachtleven. ”Nou ze waren laatst anders wel allemaal bomen aan het vermoorden met die monsters van ze.” klonk er kwaad van de poes af, waarop ze even zachtjes zuchtte en haar oortjes wat naar achteren draaide. ”Niet alle tweebenen zijn zo.” Sprak ze tegen de poes en ze meende die woorden. Niet iedere tweebeen was gemeen. Niet iedere tweebeen wilde je leven verwoesten. Ze vervolgde met de speciale plek te laten zien waar ze de bomen hadden en vaak ook groeiden. Ze kende zo’n plek, daar ging ze wel eens heen als er geen tweebenen meer waren. ”Ja, laat maar zien.” klonk er van de boskat af, waarop ze begon te glimlachen, breed. Ze kon bewijzen dat niet alle tweebenen slecht waren door dit goed aan te pakken! Ze wist zeker dat de poes er dan van zou gaan opkijken, dat ze zou zien dat het allemaal niet zo slecht was. ”Natuurlijk!” Sprak ze spinnend tegen de poes, waarna ze zich omdraaide en zonder enige twijfel begon te lopen richting de plek waar ze het zou gaan laten zien. ”Mijn naam is Delilah, trouwens.” Stelde ze zichzelf voor aan de boskat. Dat was de naam die ze had gekregen van haar nieuwe eigenaren, want ze kon zich wel herinneren dat ze eerst vaak ‘Kiss’ werd genoemd.