A difficult road [Amberstorm]

What good is power if you cannot protect the ones you love?

De kille wind van Leafbare waaide over het Moorland heen. Zijn groene ogen keken naar hoe het gras licht boog onder de druk van de wind en daarna weer terug veerde. Kort glimlachte de kater, het gaf eigenlijk precies aan hoe WindClan was. Veerkrachtig en sterk. Het weer was nog steeds aan het veranderen en voordat je het wist lag er sneeuw. Hij stak zijn kop in de lucht en keek omhoog naar de grijze lucht, het was stil op het moment, enkel de wind was er. Eerder vandaag had hij Amberstorm even aangesproken dat hij graag de stand van zaken zou opnemen met haar en hoe het haar tot nu toe was vergaan als Deputy. Hij verwachtte dat de tabby poes elk moment hier kon zijn en dan konden ze even buiten de muren van het Camp praten.

-

Met snelle, bruuske passen liep Amberstorm door het territorium. De wind die door haar korte vacht waaide en haar bijna leek tegen te willen houden, kon haar niet deren. In tegendeel, het maakte dat ze zich sterk voelde toen ze er doorheen worstelde. Geen wind kon haar tegenhouden; zij was Windclan en Windclan was sterk, ongeacht wat de andere clans van hen mochten denken. En ze zou het bewijzen ook, van zodra ze daarvoor de kans kreeg. Nu was het een kwestie van opbouwen, de zwakte die de vorige leiders en deputies hadden geïntroduceerd wegwerken tot ze weer één geheel waren. Dan zouden ze de andere clans omverblazen voor die zelfs maar door zouden hebben wat er gebeurde. Haar groene blik spotte Stallionstar vanop een afstandje en ze jogde soepel op hem af, haar kop hoog geheven in een bijna trotse houding die hem waarschijnlijk al bekend voor zou komen. Amberstorm had een zorgvuldige muur rondom haar eigen emoties gebouwd; een muur van trots, woede en zelfzekerheid. Het was wat haar veilig hield en het was haar koppigheid die ervoor zorgde dat die muur niet naar beneden kwam, wat er ook gebeurde. Ze was niet zwak; ze was sterk, zoals de wind, zoals een storm. De deputy kwam tot stilstand toen ze naast de leider stond en knikte hem toe, haar uitdrukking neutraal terwijl ze haar groene ogen ook op de lucht richtte. Leaf-fall was langzaam begonnen, maar begon nu wel degelijk zijn klauwen te slaan in het weer. Voor ze het wisten was het weer leaf-bare, en dan begon de jaarlijkse struggle weer.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

De afgelopen dagen hadden nogal wat impact gehad op de grote gevlekte kater. Hij was Sabrefur kwijtgeraakt en zijn partner had haar oog verloren aan een vos. Amberstorm deed het goed als nieuwe Deputy en had in zijn ogen het stokje opgepakt waar Sabrefur het noodgedwongen had moeten laten vallen. Ze gaf een aantal katten eens een flinke uitbrander als ze een poot verkeerd zette of als er iets voorviel wat niet kon volgens de Warrior Code. Tijdens de korte maar krachtige Ceremony van Amberstorm waren er een paar katten geweest die getwijfeld hadden aan haar maar ze deed het met volle overgave en meer kon hij niet van haar vragen. Het zachte geluid van haar pootstappen weerklonk en toen verscheen de tabby poes in zijn ooghoeken. Ze gaf hem een knikje en hij gaf haar een knikje terug. "Hoe gaat het vooralsnog?" vroeg hij haar en hij draaide zijn brede kop zodat hij haar fatsoenlijk en recht in haar ogen kon aankijken.

-

Onderwerp: Re: A difficult road [Amberstorm]