Sun is shining and so are you.

De dagen begonnen kouder te worden, de zon begon steeds minder vaker door te komen en prooi werd schaarser. Het was niet de eerste keer dat Feathersky dit koude seizoen meemaakte, maar dat wilde niet zeggen dat ze er minder aan moest wennen. Ze hield niet van de koude die ongenadig hard tegen haar vacht sloeg. En als er sneeuw zou komen, dan zou het al helemaal geen pretje worden om te gaan jagen. Het enige mooie aan het koude seizoen was de sneeuw die de vlaktes bedekte; het grappige krakende geluid dat het maakte wanneer een kat zijn poten diep in de sneeuw zette. Het gaf een mooi uitzicht en Feathersky had dan weinig problemen om op te gaan in haar omgeving. Maar het was koud, het was nat en voor een beginnende apprentice was het geen makkelijke omgeving om te jagen. Maar goed, zo ver was het gelukkig nog niet. Feathersky stond op uit haar warme nest en liep naar de apprentice’s den. Ze wilde vandaag heel even een uitje hebben met haar dochter, nog voordat iedereen hetzelfde idee zou hebben om naar buiten te gaan. Het was vroeg in de ochtend, maar er waren dingen waar ze over wilde praten. Nu Lunarpaw apprentice was geworden, wilde Feathersky graag op de hoogte blijven van haar training en hoe het haar dochter verging. En dus stond de she-cat niet veel later naast het liggende gestalte van haar dochter. “Lunarpaw, lieve schat,” murmelde ze terwijl ze zich naar voren boog en haar dochter een lik over haar oor gaf. “Ga je met mama mee jagen?”

+ Alleen voor Lunarpaw