Daft Pretty Boys

  Het frisse water dat zijn mond in gleed deed hem goed. Dat jagen is toch wel vermoeiend, zeker als je al een lange tijd bezig was. Shadefeather hield er van hoor, maar soms moest hij zichzelf wel even een pauze gunnen, iets wat hij soms vergat. Gelukkig was de Small Lake de perfecte plek om even op te frissen en uit te rusten.
  Met een tevreden zucht ging de zwarte kater zitten, een eindje van de oever vandaan. Hij sloot zijn gele ogen een beetje, genietend van het lichte briesje dat inmiddels al meer aangewakkerd was nu het echt leaf-fall werd. Het was nog warm geweest, maar af en toe kon Shadefeather het al wel voelen.

+ Mottleshroud

Mottleshroud trippelde langs de small lake, de zon scheen op zijn witte korte vacht en een zachte herfst bries gleed over het territorium en deed het water doen rimpelen. De kater sloot zijn ogen terwijl hij genoot van het moment. Zijn poten roffelde nog over de grond. Helemaal afgeleid stapte hij op een gladde natte steen en zijn poot gleed onder hem vandaan, hij sprong op, en gleed uit over het natte oppervlak. Plons... met een hoop gespetter lande hij midden in de lake. Het water kwam tot enkel zijn buik maar zijn hele vacht was doorweekt. Chagrijnig klauterde hij het water uit, hij draaide zijn kop en zag tot zijn schrik Shadefeather, "Eh, h-hoi?" miauwde hij beverig, hopend dat de kater zijn blunder niet gezien had.

  Genietend van het zonnetje had Shadefeather verwacht dat hij zo wel zijn rust kon pakken, en niet dat hij opeens een plons hoorde. Hij opende wat verschrikt zijn ogen en zag Mottleshroud midden in het meer, alsof hij opeens een RiverClanner was. Gelukkig was het niet diep en kon hij staan, want Shade had hem ook niet kunnen redden.
  De kater klauterde het water uit, duidelijk niet op zijn beste humeur nu, en keek hem aan alsof hij hem nu pas had gezien. 'Eh, h-hoi?' miauwde hij beverig.
  Shade merkte wel dat hij zich schaamde, maar hij niets van de actie zelf gezien. Het zal vast wel een ongelukje zijn geweest, kan gebeuren. De kater glimlachte naar de ander. 'Hey, hoe ben jij nou in het meer belandt?' vroeg hij onschuldig.

Mottle kwam grauwend het water uit, en stond als een verzopen kat langs de water kant tegenover Shade. "Hey, hoe ben jij nou in het meer belandt?" vroeg hij onschuldig. "Ik gleed uit over die stenen." bromde hij, normaal was hij niet zo'n brompot of heumurig, maar hij haatte water. Hij haatte regen, het is dat hij het moest drinken om te leven anders had hij het met grote boog gemeden. Langzaam begon hij zijn klamme vacht te liggen, te beginnen met zijn borst. "en wat ben jij aan het doen?" vroeg hij, in de hoop op een ander gespreks onderwerp te kunnen komen, zodat ze dit gewoon konden vergeten.
 

  'Ik gleed uit over die stenen,' bromde Mottleshroud. Blijkbaar was zijn duik in het water niet heel goed geweest voor zijn humeur. Shadefeather hield zijn vriendelijke en onschuldige glimlach vast, wetend dat zijn humeur wel weer zou opklaren. Mottle was nu al lekker bezig met zichzelf droog te likken.
  'En wat ben jij aan het doen?' vroeg de andere kater.
  'Hm, ik ben even wat aan het rusten,' antwoordde hij en hij liet zijn gele ogen even over het meer glijden. De rimpels die Mottleshroud had veroorzaakt waren al langzaam aan het minderen. 'Ik ga zo meteen weer jagen, je kan mee als je wilt,' miauwde hij terwijl hij zijn blik weer naar Mottleshroud wendde. 'Daarvan zal je ook lekker opwarmen.'

"Hm, ik ben even wat aan het rusten," antwoorde Shade, Mottle gaf een kort knikje. Zoiets had hij al verwacht toen hij de kater met zijn ogen gesloten had gezien. "Ik ga zo meteen weer jagen, je kan mee als je wilt," Hmm, hij had die ochtend al gejaagd. Maar met dit weer was er hopelijk veel prooi en konden ze net zo goed hun buik rond eten voordat de strenge winter er aan kwam. "Daarvan zal je ook lekker opwarmen." vervolgde de zwarte kater. Mottleshroud knikte, "Goed dan, een rilling liep over zijn rug toen een nieuwe wind stoot door zijn vacht blies. "We kunnen maar beter gaan," hij gaf nog een laatste lik over zijn rug en stond langzaam op met een zwiep van zijn staart.

  De kater knikte na zijn woorden. 'Goed dan. We kunnen maar beter gaan.'
  Shade keek hem even, hij wilde liever nog niet meteen weg. Hij keek toe hoe Mottleshroud nog een laatste lik gaf over zijn rug en opstond. Hij zuchtte en knikte, wetende dat het wel een beetje gemeen zou zijn als hij aangaf dat hij nog even wilde wachten. Het moest ook koud zijn voor de kater en je kon maar beter zo snel mogelijk opwarmen. Ik kan wel wat eerder stoppen en vanavond m'n rust pakken, bedacht Shade toen hij ook opstond.
  'Okido, laten we gaan dan,' glimlachte hij voordat hij weg trippelde. Door de wind in zijn vacht te voelen had hij toch wel weer zin om achter een paar haasjes aan te rennen.

Shadefeather leek het jammer te vinden nu al van zijn rust weer door te moeten gaan. Hij hoefde niet persee mee, maar toen de kater opstond leek hij al iets meer zin te hebben. Een rilling liep over Mottleshroud's rug. Ze konden maar beter opschieten voordat hij kou vatten. Hij had alles behalve zin om weer een hele maand of langer in de nursery rond te lopen vanwege een hoestje. "Okido, laten we gaan dan" miauwde Shade met een glimlach en hij trippelde weg. Mottle volgde, "Waar zullen we jagen? Hier? Of meer richting de hei?" er was een grotere kans dat ze daar zouden slagen, hij had al een route langs de lake gelopen en daar was al niks te bekennen geweest. Hij zwiepte met zijn staart, de heide zaten meer konijnen, maar hier bij het water vond je ook nog wel eens een muis of twee.

  'Waar zullen we jagen? Hier? Of meer richting de hei?' vroeg Mottleshroud toen hij hem volgde.
  Shadefeather draaide zijn kop zijn richting in en minderde even wat vaart zodat de ander hem in kon halen. 'Uh, ik dacht meer bij de hei. Van rennen achter hazen word je ook weer warmer,' miauwde hij. 'En ik denk niet dat er veel prooi over gebleven is rond het meer na jouw duik.' Hij grijnsde erbij zodat Mottle wist dat hij het niet gemeen bedoelde, dat het enkel een grapje was.

Shadefeather hield zijn tempo in, Mottleshroud ging in naast hem lopen. "Uh, ik dacht meer bij de hei. Van rennen achter hazen word je ook weer warmer," miauwde hij "En ik denk niet dat er veel prooi over gebleven is rond het meer na jouw duik" vervolgde hij met een grijns. Mottle grijnsde terug en gaf een verme tik tegen het oor van de donkere kater met zijn witte staart. Maar stiekem vond hij het niet echt heel geweldig dat hij zo'n blunder was ondergaan bij een clangenoot. "Natuurlijk," miauwde hij, hij versnelde zijn pas een beetje. "Hoe gaat het met je kits?" vroeg hij zoekend naar een onderwerp dat ze konden aansnijden tijdens het wandelen. Niet dat het shades echte kits waren, maar adopts ware ook belangrijk.

  Gelukkig grijnsde Mottleshroud ook, gevolgd door een tik tegen zijn oor met zijn witte staart.
  'Heyy,' lachte Shade en hij schudde even zijn kop. Hij gaf de ander even een zachte en speelse tik met zijn poot tegen zijn schouder.
  'Natuurlijk,' miauwde Mottle en hij versnelde zijn pas een beetje, waar Shade natuurlijk in mee ging. 'Hoe gaat het met je kits?' vroeg de kater toen.
  Een brede glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Oh, het gaat heel goed met ze,' vertelde hij opgewekt. 'Al bijna Apprentices, ik ben zo trots op ze.' Zijn gele ogen glinsterde van trots toen hij dat vertelde. De kater wilde net nog wat meer lof over zijn geadopteerde kroost vertellen, toen er opeens een ijskoude windvlaag opstak.
  'Goh, voel je dat?' vroeg Shade verbaasd en hij rilde. Die windvlaag had hij zo opeens niet verwacht, het leek wel hartje winter! Snel zette hij zijn vacht, die gelukkig al wat dikker aan het worden was, op om de kou tegen te gaan. Hij besefte dat het voor Mottleshroud nog erger moest zijn, wat die was nog nat ook.