Life is not fair

Onderwerp: Life is not fair di 19 nov 2019 - 22:50

Hij had net gehoord dat Waterpaw zijn rang wilde verwisselen. Kon dat zomaar van Rang overstappen? Dan had hij meteen tegen Thornstar moeten zeggen dat hij geen krijger had willen worden... Maar Moonpaw was nog woest nog teleurgesteld. Nee hij was verdrietig zo erg dat de tranen over zijn wangen biggelde. Het zilveren katertje was het kamp uit gerend na een troostende poging van Whitepaw. Maar het liefste wilde hij voor nu even alleen zijn. Maar Moon keek niet uit waar hij heen liep. Hij was gaan rennen en bleef rennen. hij was de geurmarkeringen van de donderclan al over gerend nog voor hij er erg in had. Blind van de tranen had Moonpaw niet gezien waar hij heen was gestoven. Nu knalde hij tegen een tweebeen houten hek aan en lamlendig als hij zich al voelde liet de zilver gestreepte donderclanner zich neer vallen zonder ook maar een poging te doen om op te gaan staan. De woorden van Waterpaw bleven door zijn hoofdje spoken. Moonpaw kroop in elkaar en legde zijn staart over zijn kop heen waardoor hij niets en niemand meer zou zien. Hij was zo verdrietig dat hij niet opletten op zijn omgeving dus had hij ook niet door dat er een kat hem opgemerkt had en de snikkende leerling scherp in de gaten hield. Moonpaw dacht hier wel uren te liggen, maar hoe lang hij echt had liggen huilen over wat hij net had meegemaakt wist hij niet. Moonpaw was een zeer gevoelige kat die elke vorm van geweld verafschuwde en het liefst zich ook bij hard op pratende katten of die hem terecht wilde wijzen ver vandaan houden. Nu zijn tranen op gedroogd waren merkte de jonge leerling pas waar hij was, maar toen was het al te laat om weg te gaan zonder opgemerkt te worden. Een zwarte gedaante leek zich los te maken vanuit de schaduwen en de kat die voor hem kwam te staan rook vreemd... Was dit een poessiepoes, een eenling of "Slik" nog erger een bloodclanner?

@Cobra