[SPECIAL PATROL] Guns Blazing

Love and fury

Een grimmige uitdrukking stond op het gezicht van de kater. Hoewel hij iedere dag patrouilles achter de twee verloren kittens aanstuurde, waren ze nog steeds niet terecht. Het was nu vijf dagen geleden dat de twee ontvoerd waren door een Bloodclanner. Panthergrowl wist dat als ze nu niet terecht kwamen, er niet veel hoop meer zou zijn. Vandaar dat hij nu deze laatste patrouille leidde, om er zeker van te zijn dat alles gedaan werd om hen te zoeken. Ook waren de vorige patrols nog niet zover het two-leg territorium ingetrokken. Maar vandaag zou dat gebeuren. Hij had zijn beste warriors verzameld met wie hij deze missie aandurfde, bovendien nam hij Chivysniff mee zodat als er wat gebeurde, ze meteen behandeld konden worden. Immers was dit het gevaarlijkste gebied waar ze heen konden gaan. Bloodclan was gevaarlijk, gevaarlijker dan welke vijand dan ook en Riverclan kon geen verliezen lijden nu het winter werd. Met een deputy, drie warriors en een medicine cat was dit misschien wel de meest ambitieuze patrouille waarin Panther ooit in meegedaan had. Maar het was nodig; ze moesten Ravenkit en Crabkit terughalen.
- Eerste posts voor Seamist, Littlefish, Grayflight en Chivysniff, hierna mag Bloodclan

Littlefish was verbaasd geweest toen Panthergrowl haar uitgekozen had om mee te gaan met deze belangrijke patrouille. Het was een hele eer - maar toch voelde het niet echt zo. De kleine calico zwaaide onrustig met haar staart terwijl ze achter de grote deputy en de rest van de katten aanliep. Hopelijk vonden ze Ravenkit en Crabkit terug. Ze wou er niet aan denken wat er met hen zou gebeuren als ze hen niét terugvonden. Maar dat kon vast niet, toch? Littlefish was een optimist, misschien soms nog iets te naïef in haar denken - maar toch. Het maakte haar ongelukkig om aan alle slechte dingen te denken, dus had ze lang geleden beslist om dat vooral niét te doen. Niet te veel nadenken was de vrolijkste manier om door het leven te gaan. Het was ook wat haar uiteindelijk in Riverclan had doen belanden, natuurlijk. "We gaan ze terugvinden!", mauwde ze uiteindelijk, toen ze de stilte niet langer mee kon verdragen. Haar stem klonk zelfzeker, maar haar turquoise blik zocht de ogen van haar clangenoten onzeker, zoekend naar bevestiging dat haar woorden klopten. Ze zouden ze vinden, toch?

Hij was doodsbenauwd voor BloodClan. Als kitten waren ze altijd in zijn dromen verschenen, door de verhalen van de elders. Toch had hij vooraan gestaan om mee te gaan, want het ging om zijn meisje, om zijn kleine Crabkit. Hij was in die vijf dagen elke dag wel met een patrouille mee geweest. Tot nu toe zonder resultaat. Hij had een zwakke gezondheid en dit alles maakte het er niet beter op. Alleen hij moest en zou Ravenkit en Crabkit vinden. Hij had Rosepaw gevonden en de Elite geur geroken bij de rivier. Het voelde alsof hij had gefaald. Alsof hij in zijn vaderschap had gefaald. Misschien was hij toch te jong voor de pleegkittens, had hij Crabkit niet gegeven wat ze nodig had gehad. Ze was een ondernemende kitten en had geen blad voor haar mond, ze was heel anders dan Icecream. Shrimpkit leek veel meer op hem. Toch was er geen goed of fout, kittens waren kneedbaar. Hij was ergens de mist in gegaan en dat deed pijn. Het was twee dagen geleden dat hij was begonnen te hoesten, daarom probeerde hij Chivysniff en Coyotepaw zo veel mogelijk te ontlopen, maar nu ging dat niet meer. Panthergrowl had Chivysniff meegenomen. Hij wist ook niet of Panthergrowl boos op hem was, of dat Butterstar boos op hem was. Hij had een apprentice gekregen, maar zijn gezondheid was niet het enige wat hij verwaarloosde… Al zijn tijd stopte hij in de zoektocht. Hij keek even naar de deputy en toen naar Chivysniff. Hij had nog niet hoeven hoesten, maar hij voelde wel weer een kriebel in zijn keel opkomen. Die hij probeerde weg te slikken. Daardoor trok hij waarschijnlijk een beetje een gek gezicht, maar ze mochten hem niet terug sturen. Hij moest mee, dat moest. Hij wilde Crabkit in zijn poten sluiten als ze de kittens vonden, hij wilde haar kunnen troosten en gerust stellen. Hij wilde haar kunnen zeggen dat hij er nog meer voor haar zou zijn, dat ze alles tegen hem kon zeggen, dat het allemaal goed zou komen. Hij zei niks op de woorden van Littlefish. Wel vroeg hij met heel zijn hart aan StarClan dat haar woorden uit zouden komen.

[Met toestemming mag Ice er ook nog bij c: ]

Seamist

And then came the night of the first falling star

_{Seamist moest zeggen dat ze zich alles behalve comfortabel voelde op deze patrouille. Ja, ze had meteen besloten Panthergrowl te gehoorzamen want ze zou niet tegen het woord van haar deputy in gaan, nee ze had geen doodswens. Toch met de plek waar ze heen gingen een doodswens an sich. Niet dat Seamist geen vertrouwen had in haar capaciteiten. Ze wist gewoon zeker dat de Bloodclan heel wat schade aan kon richten. Zwijgzaam stapte ze dan ook mee met de patrouille, de grimmige, beladen sfeer gelaten in zich opnemend. Haar lange staart hing laag bij de grond terwijl ze voortliep, de rest van de patrouille volgend. Totdat Littlefish de stilte optimistisch doorbrak. Seamist dwong een glimlach op haar gelaat. "Ja, dat gaan we sowieso," antwoordde ze de calico kattin. Het kon niet anders..}

Grayflight was verbaasd geweest toen de Deputy zijn naam had genoemd. Het was een hele eer om mee te mogen met zo'n belangrijke patrol. Zelfverzekerd liep hij achter Panthergrowl aan. De tocht verliep in stilte. Totdat de stem van Littlefish de stilte doorbrak: "We gaan ze terugvinden!" mauwde ze. Grayflight knikte instemmend. "Ja dat gaan we sowieso," antwoordde Seamist op Littlefish. Ze zouden en moesten deze kittens terugvinden! De patrol liep verder, twijfelend maar toch zelfzeker!

Onderwerp: Re: [SPECIAL PATROL] Guns Blazing