ThunderClan Ceremonie [11-2019]

Een paar gele bladeren dwarrelden naar beneden terwijl Thornstar zich richting de High Rock begaf. Het seizoen mocht dan nog wel zacht zijn, ThunderClan kon altijd een paar extra poten gebruiken en trainingen moesten hervat worden. De bruine kater hees zich dan ook bovenop de grote rots en sprak de Clan toe. “Laat iedere ThunderClanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!”

Toen de katten zich hadden verzameld keek hij als eerste de grijze Apprentice aan die vooraan stond. “Ribpaw, je hebt bewezen dat je klaar bent om Warrior te worden. Kom maar naar voren,” begon hij, waarna hij wachtte tot de tabby dichterbij was gekomen. “Ribpaw, zweer jij altijd de Warrior Code te blijven volgen en je Clan te blijven verdedigen, met gevaar voor eigen leven?” vroeg hij vervolgens. Hij gaf de jonge kater even de tijd om te antwoorden. “Dan zal je vanaf nu bekend staan als Ribcage.” Al snel werd de nieuwe naam geroepen door de rest van de Clan en Thornstar wachtte tot de stilte was teruggekeerd, waarbij hij naar de grijze kater gebaarde dat hij vooraan de menigte mocht wachten.

“Één van de kittens mag daarbij aan haar training gaan beginnen,” ging hij verder, waarbij hij zijn blik al richtte op de grijze kattin. “Featherkit, het is tijd voor jou om Apprentice te worden. Kom maar naar voren.” Zoals gebruikelijk wachtte hij tot Featherkit voor hem stond. “Featherkit, vanaf vandaag, tot de dag waarop je Warrior zal worden, zul je bekend staan als Featherpaw. Jouw mentor zal Ribcage zijn. Ribcage, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Featherpaw en ik verwacht dat je haar alles zal leren wat je kent.” Hij knikte de kersverse Warrior en mentor bemoedigend toe. Het was niet gebruikelijk dat een nieuwe mentor en een nieuwe Apprentice zo snel werden samen gezet, maar Thornstar had er vertrouwen in dat Ribcage het goed zou doen.

Nu was het de beurt aan de Apprentices die hun trainingen met hun oude mentoren niet hadden kunnen voortzetten. “Er zijn nog een aantal Apprentices die een nieuwe mentor nodig hebben. Goldhound, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Whitepaw. Tealeaf, vanaf nu ben jij de mentor van Prairiepaw. En Firedance, jij bent vanaf nu de mentor van Oakpaw. Ik verwacht dat jullie hen alles zullen leren wat je kent.” Nadat ook deze nieuwe combinaties elkaar hadden begroet, richtte Thornstar zich weer op de rest van de Clan. “Hierbij is de Ceremonie beëindigd,” sprak hij, waarna hij weer van de High Rock af sprong.

Lijst en tags:

Ribpaw had deze ochtend iets langer dan gebruikelijk de tijd genomen om zijn korte lichtgekleurde vacht schoon te maken van mos en andere vuiligheden. Hij had zich uitgebreid uitgestrekt en een lange wandeling gemaakt alvorens terug het camp in te komen. Vandaag was een belangrijke dag voor hem. Het had langer geduurt dan hij gehoopt had, door situaties waarin hij geen hand had gehad maar desondanks wel door had moeten worstelen, maar nu was het dan eindelijk zo ver: hij zou zijn langverwachte en dubbel en dik verdiende warriornaam ontvangen. Toen Thornstar de ceremonie bijeen riep, ging hij op de voorste rij zitten - zijn borstkas uitgestrekt en zijn kop hoog geheven. De blik in zijn ogen was relatief neutraal; maar wie hem goed genoeg kende zag de trots die zijn hele houding uitdrukte. Hij was als eerste aan de orde. Met snelle, vastberaden passen liep hij naar voren; een kleine glimlach sierde zijn zorgvuldig in de plooi gehouden snuit en met duidelijke stem zwoor hij dat hij zijn leven voor de clan zou geven indien nodig. Thornstar doopte hem om tot Ribcage, een naam waar hij trots op was - ook al was zijn voorvoegsel niet het meest positieve, het sprak van de kracht die hij zelfs als kitten al bezat. Dit achtervoegsel sprak niet alleen over diezelfde kracht, maar ook over zijn kunnen - datgene waar hij meer dan zes manen lang keihard voor getraind had. Voldaan keerde de kersverse warrior terug naar zijn plek in het publiek; alleen om bijna meteen weer terug naar voren geroepen te worden, dit keer als mentor. Ribcage was verbaasd dat hij die eer nu al kreeg, maar niet helemaal geschokt - hij was immers zeer goed, zeer slim en kundig, en het was logisch dat Thornstar zo snel mogelijk die kwaliteiten door wou geven aan de volgende generatie. Ribcage bekeek zijn nieuwe apprentice met kritische blik. Featherpaw was klein en smal gebouwd, zoals hijzelf; al was het bij haar waarschijnlijk natuurlijker, terwijl zijn groei gestunt was door de ziekte die hem manen van zijn apprenticetijd gekost had. Ze leek trots en enthousiast, kwaliteiten die hij wel kon snappen - al moest trots verdiend worden in zijn ogen. Hij zou haar reden geven om trots te zijn als ze binnen zes manen terug op deze plaats stond en haar warriornaam ontving. Het zou niet simpel zijn; ze zou hard moeten werken en hij zou de lat hoog leggen, maar ze zou een geweldige warrior zijn. Met het simpele, eeuwenoude gebaar raakte hij haar neusje aan, waarop hij meteen met de deur in huis viel. "We beginnen meteen na de ceremonie. Het is nog vroeg en we kunnen het territorium al verkennen. Ik verwacht immers dat je zo snel mogelijk het hele gebied kent, zodat je nooit verloren loopt.", mauwde hij, zijn stem zakelijk en zonder ruimte te laten voor discussie. Zodra de ceremonie gedaan was, liep hij richting de campuitgang, even een blik achterom werpend om ervoor te zorgen dat de jonge kattin hem volgde. Hij zou er geen haar over laten groeien.

Note: Ik zal een trainingstopic maken en naar je doorsturen!