(Open) Lopen tot de zon komt

all our memories, they're haunted

Sorrelpool was in koelte van de nacht vertrokken. Haar nest had haar niet meer gelegen, de ademhaling van de katten om haar heen was storend geworden. Ze was naar buiten geslopen als een schaduw, de tunnel door en linea recta omhoog gelopen naar de hooglanden. Daar waar de sterren haar door de duisternis konden leiden en het maanlicht zwak scheen. Het was zeker niet koud deze leaf-fall, ze had ergere meegemaakt. Het was nu zelfs zo warm, dat de natuur een beetje in de war leek. Alsof zij zich niet voorbereidde op de winter, dus van een nachtelijke wandeling zou ze geen kou vatten.
Haar poten brachten haar langzaam verder omhoog, de flauwe helling op, terwijl een vredig briesje aan haar vacht plukte. Ze deed niet haar best om zichzelf te verhullen, immers verwachtte ze niet dat iemand haar zou verstoren. Eenmaal op het hoogste punt van haar territorium aangekomen, staakte ze haar lopen. Ze zou wel wachten op de eerste zonnestralen van de nieuwe dag. Misschien konden haar gedachten dan eindelijk tot rust komen. Want ook al leek ze sterker dan voorheen, er ging nog geen dag voorbij dat ze niet aan hem dacht.

kris

De nacht was nu nog niet zo koud en van al zijn omzwervingen op zoek naar nuttige informatie had hem laat nog van de boerderijen vandaan laten komen. Niet dat hij ook maar 1 verse prooi gevangen had voor zijn clan nog voor zichzelf. Zijn poten brachten heb al snel bij de hooglanden van de rivierclan die door een rivier van snel stromend water van de windclan scheiden. Maar goed ook anders waren die konijnen vreters nog gemakkelijker op hun territorium gekomen! De donker bruin gevlekte kater rende over het stugge gras om eigenlijk nog wat slaap in te halen. Hopelijk kon hij ongezien het kamp binnen komen en zich dan snel in zijn nog koude nest verschansen om zijn ogen te doen sluiten. Hij had verschillende katten buiten de clan die hem van nuttige en soms onbruikbare info voorzagen. Dit deed hij om zijn clan te steunen en probeerde ze zo voor onnodige en vooral onverwachte dingen die van buiten het kamp kwamen. Als de medicijn katten er niet op tijd een waarschuwing er over kregen of ze die niet zouden kunnen ontrafelen dan kon zijn hulp bronnen van grote dienst zijn. Echter zou hij vannacht nog tegen een van zijn clan genoten tegen komen... Stormlight vloog bijna over het hoogland en zag bijna de poes te laat. Hij zetten zich af en sprong over haar heen en landen aan de andere kant van Sorrelpool. 'Oh he Sorrelpool. Ik had je niet gezien. Wat brengt jouw hier?' begon Storm en hij draaide zich naar haar om en ging zitten met licht deinende flanken van het rennen.

all our memories, they're haunted

Sorrelpool merkte snelle pootstappen op. Iemand had haast, want hij deed niet zijn best om zich ter verhullen. Wat ze niet verwachtte was dat een clangenoot over de top van de helling kwam scheuren, totaal niet oplettend wat hij aan het doen was. Sorrelpools ogen werden groot en ze dook net op tijd opzij, want de idioot sprong over haar heen. Ze blies kort naar hem toen hij doodleuk een gesprekje durfde aan te knopen. Haar ogen vlamden toen ze Stormlight herkende. Hij had haar niet gezien? ‘Dat merkte ik ja,’ antwoordde ze dan ook bits. Ze rechtte haar houding, haar gouden ogen konden hem wel villen. Maar hij had ook nog het lef haar te vragen wat ze hier deed. Dat waren haar zaken. Meteen schoot een verdedigende muur omhoog en kwamen haar nekharen licht overeind. ‘Dat kan ik beter aan jou vragen. Jij banjert als een muisbrein in de nacht over de vlakten.’ Dat was inderdaad een interessante vraag. Wat deed hij hier met zoveel haast. Hij hijgde er verdorie nog van! Meteen werd Sorrelpool achterdochtig en ze staarde hem fel en wantrouwend aan. Was hij misschien vannacht op de hort geweest voor een verboden liefde? Niets was tegenwoordig meer te gek.

kris

Oei! Sorrelpool scheen nogal bitst te zijn. Stormlight keek haar licht geschrokken aan, maar herstelde zich meteen weer. Al kaatste ze zijn vraag terug. Een grijns speelde rond zijn lippen. Die blik had hij wel vaker gekregen. Die dacht natuurlijk dat hij een kattin buiten de clan had. De katten die dat dachten hadden het allemaal mis, maar Storm had een taak en hij zou die beschermen met zijn leven. Hij zou geen van zijn informanten prijs geven zodat de clan hen wat aan zou kunnen doen. 'Oh ik ken die blik. Ja ze is mooi en nee ik heb niets met haar.' grinnikte Stormlight en schudden zijn kop. Of ze hem geloofde of niet dat was hem een zorg.

all our memories, they're haunted

Oeh, haar bloed kookte bijna! Deze vent dacht dat hij grappig was. Woest sloeg ze met haar pluizige staart en drukte haar oren in haar nek. Wat dacht hij wel niet? Je moest hier niet lollig over doen. Het brak relaties, verwoeste levens als je half-clan was. Maar wat wist hij ervan? Hij had het vast nog nooit van dichtbij gezien. Ze liet een korte grom over haar lippen gaan en keek hem kwaad aan. ‘Je moet hierover geen grappen maken. Voor je het weet neemt iemand je serieus en grijpt je bij je lurven.’ Sprak ze boos, bijna moederlijk. Haar kind zou nooit met zo'n toon mogen praten, laat staan ook maar over denken om iets te beginnen met een buitenclanner. Sorrelpool voedde ze wel beter op dan dat.

kris

Aha hij had haar nu al boos gekregen... Hm misschien had Storm dat al door bijna tegen haar op te knallen. Stormlight schudden zijn kop. 'Ik heb het misschien niet gezien, maar ik heb er genoeg over gehoord Sorrelpool. Ik zal zo'n fout nooit maken. Maare jij zult vast wel die persoon zijn die me bij mijn lurven zal grijpen als dat wel zou gebeuren.' Mauwde de goud/bruin gevlekte kater droogjes en hij kon haar van zo veel verhalen voorzien dat het haar zou duizelen over halfclan katten. Er waren er meer dan genoeg dan dat de clan's vaak zelf wisten. Maar Stormlight zou daar zelf nooit aan beginnen. Alles wat hij er van wist gruwelde zelf deze onbevreesde kater om jongen buiten zijn clan te krijgen! Maar de bengaalse kater liet hiervan niets aan Sorrelpool zien.

all our memories, they're haunted

Sorrelpool haalde haar wenkbrauwen niet onder de indruk op. Wat dacht deze vent wel niet. Hij vond zichzelf zeker heel wat, precies iets wat Sorrelpool de kast op jaagde. Katers met hun zelfverzekerde haantjesgedrag. Bah! Hij zei dat hij nooit zo'n fout zo maken. Uhum, totdat de kans opeens wel op zijn pad kwam en hij niet meer met zijn hoofd zou denken. Hij zei dat zij hem dan wel bij zijn lurven zou grijpen. ‘Zonder twijfel,’ miauwde ze dan ook star naar hem. Haar ogen vernauwden zich. Wat voerde hij in zijn schild? Het leek wel alsof hij de hele nacht op pad was geweest, en dat maakte de poes alleen nog maar wantrouwiger. Sorrelpool wilde niets liever dan dat hij achter deze façade vandaan kwam en haar eens haarfijn zou uitleggen wat er nog meer speelde. Maar ze kon haar verdenkingen niet zomaar zonder bewijzen op tafel gooien. Daarom bleef ze hem met een priemende blik aankijken.

kris

Een zachte glimlach verscheen op zijn lippen toen Sorrelpool antwoorden dat ze hem zonder twijfel aan zou pakken. Daarop knikte hij dan ook voor Stormlight zich omdraaide. Zijn poten droegen hem weg van de nieuwsgierige poes. Hij hield zijn geheimen liever voor zich, maar daar leek roet door in het eten gegooid te worden! Een luide kreet van net buiten het rivier territorium trok zijn aandacht. Hm... wat kon er op dit moment nu zo belangrijk zijn? Meteen draaide hij zich op slag om. Hoewel hij zijn clan trouw en loyaal was kon hij de kans op nuttige informatie niet voorbij laten gaan. Stormlight schoot in volle vaart aan Sorrelpool voorbij haar niet de kans gevend hem tegen te houden nog zou hij direct luisteren om weer terug te komen of om antwoord te geven. Ze zou hem vast volgen dat stond vast, nou ja daar had hij minder moeite mee. Zeker als de info nuttig zou zijn. Het was enkel wel de andere kant op dan vanwaar hij eerder gekomen was. Dit was dichterbij de grote verzameling tweebeen nesten! Welke kat kon hem nu van nuttige info voor zien?

all our memories, they're haunted

Oké, het leek alsof de kater het allemaal prima vond en zijn nest op ging zoeken. Sorrelpool keek hem nog even na, totdat ze een kreet hoorde. Haar blik ging naar het geluid en ze vernauwde haar ogen. Niet veel later stormde de kater aan haar voorbij. Wat? Was hij knettergek geworden? Dacht hij dat hij alles maar alleen kon, dat dat gevaar wat daar misschien was hij alleen aan kon pakken. Ze gromde gefrustreerd en sprong op haar poten en zette de achtervolging in. Hij ging recht naar de tweebeen plaats. Dat muizenbrein! ‘Stormlight, stop!’ riep ze naar hem. Ze was verdomme een senior warrior, hij zou luisteren ook!

kris

Het geluid kwam van verderop en Stormlight schoot over het gras dat onder hen door leek te vliegen. Sorrelpool kwam toch achter hem aan en heel even kwam Storm in de verleiding om te stoppen, maar de kreet ging over in een angstige gil. Er was daar iets goeds mis! Echte was Storm nu in twee strijd, maar hij wilde de kat helpen die hem geroepen had dus negeerde hij Sorrel en zetten nog een tandje bij. De wind die van die kant af kwam droeg meerdere geuren. Het waren 3 geuren en twee daarvan herkende Stormlight niet maar ze waren overduidelijk van de bloodclan! Ze waren niet ver meer en het geluid van vechtende katten werd steeds luider. De bengaal sprong de laatste vossen lengtes en landen op een zwarte rug waar hij zijn lange klauwen die in de huid boorde en met een luide snauw zijn tanden in de nek van de bloodclanner zetten. De kat onder hem begon vreemde sprongen te maken met een kreet die angst uit riep. Storm sprong van hem af en zag dat de kat weg vluchten richting de tweebeen nesten. hij draaide zich naar de andere bloodclanner om die hij in zijn nekvel greep en die van de doods bange kat af trok. Met een hoge rug stond hij voor een gevlekte poes die zich met een hoge rug op hem wilde storten, maar zich ineens inhield bij het zien van nog een andere kat. De witte kater die bloedend op de grond lag rook overduidelijk naar eenling, maar bleef in elkaar op gekruld op de grond achter Stormlight liggen. 'Verdwijn Tuig voor ik je ogen uit je kop krab!' blies Stormlight dreigend en kwam met hoge rug een paar dreigende stappen dichterbij, maar de gevlekte bloodclan poes weigerde weg te rennen zoals haar mede bloodclanner.

Sorrelpool schreef:: all our memories, they're haunted
Achterlijke warrior. Die jonge katers dachten altijd dat ze alles maar konden maken. Ze liep dan ook vloekend achter hem aan, maar het geschreeuw en gegil deed haar opschrikken. Sorrelpool haastte zich achter de kater aan, en voor ze het wisten stonden ze oog in oog met een vreselijk schouwspel. Rillingen gingen over haar rug. Maar Stormlight was zo dom om zich erin te gaan mengen en sprong op de eerste de beste kat. BloodClan. Sorrelpool siste, maar de RiverClanner wist de vreemdeling weg te jagen en trok al snel de ander van de gewonde kat af. Sorrelpool keek naar de rogue, die doodsbang leek. Daarna begon toen de ander uit te dagen. Sorrelpool siste. Wat moest ze nu doen? Dit was niet hun gevecht. Toch zette ze voet bij stuk en sprong ze fel naar voren, haar tanden ontbloot en ze blies naar de gevlekte poes. Toen zag ze eindelijk dat ze in de minderheid was en zette het op een lopen. Beter maar ook. Nu kon de rosse poes haar furie richten op haar clangenoot. ‘Idioot,’ siste ze naar Stormlight. ‘Dit was niet ons gevecht! Nu staan we verdomme op Bloodclans lijstje,’ miauwde ze streng naar de bengaal. Die katers dachten ook maar dat ze alles beter wisten!

kris

De andere blood clanner scheen de ernst in te zien dat ze alleen was en vluchten. Stormlight keek Sorrelpool even aan voor hij zich omdraaide naar de gewonde kat. 'We staan toch al op hun lijst, Sorrelpool.' antwoorden Storm en keek haar even aan voor Storm naar de andere kat toe liep en haar af zocht op fatale wonden. 'Wat deed je hier nog zo laat?' vroeg de bengaal aan de kater die nog hevig lag te bibberen. Als het storm alleen was geweest zou de kat lang zo bang niet zijn geweest als de andere rivierclanner er niet zou zijn geweest. 'De bloodclan... Ze veroveren steeds meer eenlingen gebieden en rekruteren zelfs sterke jonge katten om zich bij hen aan te sluiten. Als ze weigeren doden ze hen op de spot... Ik... ik vond dat je dit moest weten Stormlight.' vertelde de witte kater huiverend. Storm's nek en rug haren schoten overeind en zijn klauwen sloegen de grond in. Die bloodclan! Ze waren vast iets van plan en dat zou nooit goed zijn helemaal niet goed! De witte kater had enkel een paar schrammen waarvan sommige redelijk diep waren, maar niets dat hem van het leven zou beroven. 'Ik zal het doorgeven aan mijn leider.' zijn stem was vriendelijk, maar zijn ogen waren hard. Wel hielp hij de kat nog even overeind. 'Blijf de eerste tijd veilig in de tweebeen schuur tot je wonden geheeld zijn, maar bedankt voor de informatie.' miauwde Storm voor hij zich weer tot Sorrelpool wenden. Zijn blik was nog altijd hard, maar zijn houding stond open zodat ze hem kon berispen als ze wilde of iets anders?

Onderwerp: Re: (Open) Lopen tot de zon komt