Never been so proud~

Onderwerp: Never been so proud~ za 17 dec 2011 - 17:36

Een zilverachtige maine coon schudde zacht de mosstukjes uit haar vacht toen ze opstond uit haar nest en zich door de uitgang van de warriors den naar buiten werkte . Het zachte licht van bladval wierp zich over de open plek waardoor de dauw zacht begon te glinsteren. Een lange gaap ontsnapte uit Blacktails lippen en niet veel later brachten haar poten zich naar de hoop verse prooi om snel iets te eten voor ze aan de dag zou beginnen. Toen ze na even zoeken een dikke waterrat va de hoop koos wandelde ze rustig terug en liet ze zich neerzakken voor de warriors den en liet ze haar tanden in het zachte vlees zinken. Blacktail had geluk gehad , dit zou waarschijnlijk de laatste dikke prooi voor een tijd zijn, want nu het bladval was en bladkaal al dichter bij kwam zou prooi schaarser en magerder worden. Nadat ze de laatste prooiresten van haar lippen had gelikt liet ze haar groene ogen afdwalen naar de apprentices den waar ze Hawkpaw haar jongste zoon net naar buiten zag komen. Blacktail hees zich snel recht en waadde zich een weg over de open plek en kwam aan bij Hawkpaw. "Goedemorgen" mauwde ze vrolijk en liet haar tong over Hawkpaws oor gaan.

~Hawkpaw~

Onderwerp: Re: Never been so proud~ za 17 dec 2011 - 22:02

Weer zo'n bijna slapeloze nacht achter de rug, Hawkpaw begon steeds later en later naar zijn nest te gaan en dan kon hij ook meestal niet in slaap komen. Hij zag ze moeder bijna niet meer, steeds was ze net weg als hij vrije tijd had en misschien was dat ook andersom.. Hawkpaw zuchtte en likte lui zijn pootjes, het had geen zin, maar vandaag had hij totaal niets te doen. Geen training van Beetlewhisker of nare klusjes voor de Elders. Nogmaals zuchtte hij en stond tegen zijn zin in op uit zijn nest en ontweek de uitstekende poten van de andere Apprentices. Net toen hij naar de prooistapel wilde lopen voor een goed ontbijt rook hij een erg bekende geur. "Goedemorgen" Zei een vrolijke stem, hij keek een beetje dof op en schrok toen hij Blacktail, zijn moeder, voor hem zag staan. "Mam?" Zei hij stamelend, hij deed een stapje naar voren en snoof haar zoete geur op. Ja, dit was haar! "Hoef je nu gaan Warrior zaken te doen?" Toen hij zelf deze vraag stelde, voelde hij het blije gevoel oplossen vanuit hem. "Kunnen we dan eindelijk samen dingen doorbrengen als een familie? Je liet ons bijna in de steek!" Dit keer was hij niet blij of verdrietig, maar voelde hij een lichte vorm van woede in zijn maag ontstaan. Zou ze nu haar rol als moeder weer opnemen, of verder gaan met die vriendin van haar, Foxfur. Ze zou nu moeten kiezen en deze keuze was belangrijk voor hem!

-Ben m'n eigen account aan 't afkraken..

Onderwerp: Re: Never been so proud~ za 17 dec 2011 - 22:51

"Mam?" stamelde Hawkpaw zacht, Blacktail likte zacht nog een keer over zijn oor."Hoef je nu geen Warrior zaken te doen?" vroeg Hawkaw en blacktail schudde zacht van nee met haar kop waardoor haar zilvere vacht zacht meeknikte. "Kunnen we dan eindelijk samen dingen doorbrengen als een familie? Je liet ons bijna in de steek!" mauwde Hawkpaw en Blacktail kreeg een hol schuldgevoel in haar maag , van nadat haar kits apprentices waren geworden waren ze altijd zo druk geweest, ze hadden nauwlijks nog tIjd voor elkar gehad. "het spijt me vreselijk Hawkpaw, ik en je vader zijn zo druk geweest en jij en je broer en zus ook. We hadden mischien wat wijnig tijd voor elkaar maar je moet weten dat ik en je vader enorm
Trots op jullie zijn" mauwde ze met een zacht ondertoon van schuld maar de glans van trots in haar stem. Het was waar , elke keer als ze hawkpaw of Een van haar andere kits zag zwol haar borst op van trots . Ze liet haar ogen weer neervallen op haar zoon, liefde en trots vulde haar blik als ze in de groene ogen identiek als de hare keek . "ik snap dat je best kwaad bent op mij en je vader, maar als warrior is er veel werk te doen in jet kamp , het zal niet lang meer duren voor je dat zelf zal ondervinden, ik denk niet dat het nog land gaat duren
Of je bent zelf een warrior. Volgens beetlewisker vorderen je trainingrn goed" mauwde blacktail

Onderwerp: Re: Never been so proud~ vr 23 dec 2011 - 10:10

Hawkpaw zag na een tijdje dat zijn moeder schuldig keek, hij wist niet of het naar hem of de hele familie was gericht.. Nu kreeg hij het zelf ook, het was en bleef zijn moeder toch? Maar ze had hen wel in de steek gelaten voor een tijdje, wat moest hij nou toch kiezen? "het spijt me vreselijk Hawkpaw, ik en je vader zijn zo druk geweest en jij en je broer en zus ook. We hadden mischien wat wijnig tijd voor elkaar maar je moet weten dat ik en je vader enorm trots op jullie zijn" Haar ondertoon klonk schuldig en Hawkpaw bleef haar nog wat gevoelloos aankijken, hij zag een glans van trots in haar ogen verschijnen, maar nog steeds bleef hij roerloos staan. "ik snap dat je best kwaad bent op mij en je vader, maar als warrior is er veel werk te doen in jet kamp , het zal niet lang meer duren voor je dat zelf zal ondervinden, ik denk niet dat het nog land gaat duren of je bent zelf een warrior. Volgens beetlewisker vorderen je trainingrn goed" Weer voelde hij in zijn maag een golf van schuld opkomen, ze was wel alleen naar hém toegekomen, en niet naar alle drie. Hij boog zijn kop om naar zijn pootjes te kijken, kon hij nou amar de woorden die hij had gezegd terug nemen, of tenminste de schuld op zich nemen en een verontschuldiging aanbieden. "Mam," Begon hij zachtjes, er was in die korte tijd een brok in zijn keel ontstaan, hij probeerde hem weg te slikken. "Sorry, maar ik ben de laatste tijd zo alleen geweest en moet even weer wennen om die moederlijke aandacht te krijgen. Maar ik weet al hoe ik het goped kan maken! We kunnen samen op patrouille gaan, gewoon wij tweetjes, dan kunnen we wat familietijd doorbrengen." Dit was amar een kleine verlichting voor hem, maar de brok in zijn keelo was wat kleiner geworden en dat was al een grote opluchting voor hem..

Onderwerp: Re: Never been so proud~