{RPG Event!} Whispers

De scherpe geur van hond is duidelijk merkbaar. Een tweebeen en zijn hond lopen door het gebied, met een schijnbaar duidelijk doel...

Dit is een RPG event! Spring vooral in met je katten en doe er wat mee!

Gefocust op de jacht snoof Amberhunt de lucht diep in, wat leidde tot de schrik van zijn leven: hij rook een hond, en misschien nog wel erger: een twoleg. Meteen maakte de warrior zich zo klein mogelijk en keek gek van angst tussen de bomen door. En daar, niet al te ver van hem vandaan, stonden de twee monsterlijke figuren. De twoleg, met zijn vreemd gekleurde pels, die abrupt in verschillende kleuren leek over te gaan, had iets een langwerpig voorwerp tussen zijn klauwen geklemd. En hoewel Amber geen idee had wat het zou kunnen zijn had hij had nare voorgevoel dat het niks goeds was. Langzaam begon hij naar achter te bewegen. Hij moest een patrouille vinden, hij was té ver van het kamp, tegen de tijd dat hij daar aankwam zouden zich al te ver verplaatst kunnen hebben. Oh nee... wat als ze het kamp zouden ontdekken? Daar waren talloze onvoorbereide katten, weerloos tegen de twoleg en zijn kwispelende vriend. De rode kater nam de omgeving snel in zich op en begon toen te rennen, en al gauw pikte hij de geur van een patrouille op, hoewel hij in zijn angst niet kon ruiken wie het precies waren "Help! Kom hier!" Siste hij dringend, zodra hij er zeker van was dat de hond hem niet meer zou horen.

Tag: Patrouille (kan iedereen zijn)

Het ene moment was je rustig op patrouille, het andere moment werd je plots geroepen vanuit een struik.

Dit was de reden dat Softpaw hartproblemen kreeg later! Met geschrokken ogen keek ze om naar de pratende struik, waar uiteraard een kat in zat, en ze stak haar kop naar binnen. "Wat is er?" fluisterde ze bij het ruiken van de angstgeur van de kater, die ze nu herkende als Amberhunt, een al wat oudere warrior waarvan ze niet helemaal begreep waarom hij haar hulp nodig had. Ze was dan misschien wel op leeftijd om warrior te worden, maar warrior was ze nog niet! Bovendien overstemde de flinke angstgeur van Amberhunt de geur van hond, ze kon deze nog niet ruiken. Als ze nu net iets oplettender geweest was..

Zijn ademhaling was snel en jachtig, en zijn poten zeurden van de plotselinge sprint. Maar hij had een patrouille bereikt, en de eerste kat die hij in zicht kreeg was Softpaw. Amber dwong zichzelf om rustig te gaan ademen en slikte. "Een twoleg... En een hond" miauwde hij met een onvaste stem. Maar hoe angstig hij ook klonk: niemand zou dat hem kwalijk kunnen nemen, want zo zouden de meesten hebben gereageerd. De rode kater draaide zich om naar de plek waar hij de twoleg had gezien. Hij was ontzettend bang dat die opeens zou opdoemen uit de gewassen.

Settleddust was op patrouille, waar ook zijn zusje deel van uit maakte. Ondanks dat hij nog niet zo lang weer te been was, hij had Acorndust gevraagd om hem gewoon weer deel uit te laten maken van de patrouilles. Toch hield hij het normale tempo niet helemaal bij en bungelde hij wat aan de achterhoede. Ach ja, had je daar ook weer iemand voor. Totdat hij opeens geroesemoes uit de bosjes voor hem hoorde, gepaard met een angstgeur. Een angstgeur van Amberhunt! Settleddust mocht de kater graag, en kwam dus ook snel dichterbij. Toen hij zijn achterstand in had gehaald, sprak Softpaw al met de kleine rosse kater, en Settleddust kreeg nog net mee dat er iets was met een tweebeen en een hond. ‘Een hónd?’ miauwde hij geschrokken, waarbij zijn ogen groot werden en zijn afgestompte staart naar beneden trok. Al zijn haren kwamen overeind en de paniek was duidelijk in zijn ogen te lezen. Zijn vorige aanvaring met een hond was alles behalve prettig geweest. En nu voelde hij zich meteen weer een blok aan het been. De eerste keer dat hij weer mee op stap was, gebeurde dit weer. Hij was nog niet in staat om te vechten. Misschien was hij wel te langzaam om te rennen. En no way dat hij een boom in ging, straks viel hij naar beneden? Settleddust bevroor en kon bijna niet meer normaal nadenken. Hij wist nu precies hoe Pepperpaw zich had gevoeld. En hij was verdomme nu een Warrior. Hij zou moeten weten hoe hij hier mee om moest gaan. Hij zou dapper moeten kunnen zijn. Hij zag hoe Amberhunt zich omdraaide e Settleddust verlaagde zich naar de grond om zich iets kleiner te maken. ‘M-moet ik iemand halen?’ kwam er uiteindelijk fluisterend over zijn lippen. Misschien als ze met meer waren kon de hond verjaagd worden?

Whitewolf rende door het bos! Hij voelde de wind langs zijn haren strijken, en hij had zich in geen dagen zo goed gevoeld. Hij had een dikke duif gevangen, en een paar muizen. Maar zijn stemming sloeg abrupt om toen hij de geur van hond rook... White dook zo snel hij kon de bosjes in, en plantte zijn lange nagels in de grond van woede. Hij begreep niet zo goed wat de Twoleg, die hij nu ook opgemerkt had, kwam doen, maar iets goeds kon het vast niet zijn! De Twolegs had in zijn handen een soort stok. Wat móest hij daar in StarClans Naam mee? En wat had die hond ermee te maken? Dit kon wel eens rampzalige gevolgen hebben! White probeerde zijn denken onder controle te houden, en proefde de lucht. Gelukkig! Hij rook andere Shadow clanners over de sterke geur van Hond heen! Maar zien kon hij ze niet! Hoe zou hij hun aandacht kunnen trekken? Misschien door op de hond af te stappen? Dat leek hem toch niet verstandig. Hij viel toch al op met zijn witte vacht, dus White kroop voorzichtig naar een deel van de struik met minder bladeren. Nu maar hopen dat de patrouille hem het eerst zag, en niet de Twoleg of zijn hond!

Hij was als last-minute meegestuurd op patrouille. Ze waren met een heel deel. Hij, Softpaw, zijn vader Amberhunt en Settleddust. Rockpaw had net een kleine muis buit gemaakt. Met het beestje draafde hij snel weer naar de groep. De bruine warrior liep wat achterop. Hij was net hersteld dus dat kon Rockpaw wel begrijpen. Even keek hij hem zijdelings aan. De angstgeur kwam niet door de geur van de muis heen, dus hij liep een beetje onhandig op Softpaw. Hij zag zijn vader bezorgd en angstig voor zich uit staren. Het leek alsof hij net gerend had. Settleddust leek ook meteen de boodschap door te hebben. Rockpaw liet de muis vallen en stak zijn neus in de lucht. Als een... hond? Zijn zwart-witte vacht kwam overeind. Hij keek verwilderd naar zijn clangenoot, die voorstelde om hulp te gaan halen. "M-misschien is dat wel het beste idee ja." Ze waren opgesteld voor een jachtpatrouille, met een reden. Jong onervaren en bang.

Het schadow terretorium was rustig op het gekwetter van de vogels en het gekrabbeld van prooidieren na. Maar hij was hier niet om te gaan jagen. Darkpaw was op weg naar de beste plek om bedmos te gaan halen. Zijn pootjes brachten hem dan ook zonder moeite naar de juiste plek in het Dennenwoud. Maar voor hij kon beginnen met verzamelen kwam een geur zijn geurklieren binnen die de jonge kater tot stilstand dwong. Deze geur was hem niet onbekend, maar zo dichtbij dat het de schrik in zijn poten joeg. Snel sprong Darkpaw naar de dichtstbijzijnde boom en tuurde langs de boomstam op. De hond kwam aan rennen en even dacht Darkpaw dat de hond hem gespot had, maar ineens draaide het beest weer om toen de tweebeen hem riep die bij de hond was. De hond ging naast zijn baas staan die een vreemde stok vast hield en hem ineens de lucht in stak. Het geluid dat volgde klonk als een hele harde donderslag. Meteen schoten zijn ogen naar boven, maar veel donderwolken waren er niet te zien, geen zelfs?! Op nog geen 2 vossenlengtes rechts van waar de schaduw clan leerling stond viel een vogel neer. Met een angstige blik in zijn ogen kwam hij tot de conclusie dat het geluid van de tweebeen moest komen door die vreemde stok in diens klauwen, maar Darkpaw had nu een ander probleem! De hond kwam op de gevallen vogel af draven en hij stond erbij in de buurt!!! Met een krachtige sprong, sprong het jonge katertje de boomstam op en begon omhoog te klimmen. Het was niet gemakkelijk, maar toch kwam Darkpaw hoog genoeg zodat de hond er net niet bij kon komen mocht het beest hem aan willen vallen. Jammer genoeg stonden op de plek waar Dark was op dat moment geen prikstruiken. De hond kwam en greep de prooi waardoor de neus van de hond de geur van de leerling niet meer kon ruiken. Het beest keerde zich om en draafde weer terug naar de tweebeen die de vogel over pakte en de hond een aai over diens lelijke kop gaf. Darkpaw had zich weer laten zakken en om de boomstam naar het schouwspel gekeken. Dit moesten de andere katten uit de clan weten! Maar rechtstreeks naar het kamp toe gaan zou een goed spoor voor een zekere dood tot gevolg kunnen hebben!? Dus besloot hij dat het beter zou zijn een omweg te nemen. Dankzij zijn donkere vacht zou Darkpaw moeilijk te zien zijn. Dus schoot hij voorzichtig van boom naar boom tot hij bij een struik aan kwam waar een witte kat zat. Bijna zou hij tegen de schaduw clanner op gebotst zijn. 'Whitewolf?! Heb jij ook gezien wat ik heb gezien?' miauwde hij hijgend in een duidelijke hoorbare fluisteringen.

White schrok op toen er een kat haast tegen hem aan botste! Hij draaide zich snel om, en ontdekte tot zijn opluchting dat het Darkpaw was, nog iemand uit ShadowClan, die hem vroeg: 'Heb jij ook gezien wat ik heb gezien?!' White mauwde daarop als antwoord: 'Ja! De twoleg deed iets heelvreemds met die stok, hij gaf opeens een harde knal! En toen ging de hond ergens achteraan! Ik snap er niets van.. Maar ik heb een ShadowClan patrouille aan de overkant gezien, alleen hoopte ik dat zij mij eerder zouden zien dan de hond! Maar heb jij nóg meer gezien dan? White besloot dat het verstandiger zou zijn om stil te blijven zitten, en fluisterde daarom ook zo zacht mogelijk.

Whitewolf schrok natuurlijk ook doordat de jonge kater bijna tegen hem aan botsten. Maar zijn woorden lieten hem er niet kalmer op worden. De tweebeen had iets bij zich wat volgens Dark nog gevaarlijker was dan de hond. ' We moeten hun aandacht trekken zonder dat de hond ons ziet nog hoort en anders wel de tweebeen.' fluisterde hij terug naar Whitewolf. Zijn blik ging langs hem heen, maar kon door de stress niet meteen de patrouille vinden die aangegeven was dat die er was. Toch zag hij iets roods in de struiken verderop. Hem konden ze vast niet zien maar de Warrior naast hem wel... Dus keek Dark even of de hond zijn rug goed naar hun twee had toe gedraaid en sloop de struiken uit. Zijn poten slopen voort tot de hond ineens zijn geur toch nog rook. Maar toen dat gebeurde was Darkpaw al halverwege zijn vorige schuilplaats en die van de patrouille. Al blaffend draaide de hond zich om en de leerling schrok er zo van dat hij meteen bevroor. De tweebeen keek verrast om en richten zijn stok op de schaduw clan kater. Maar de hond sprong ervoor en terwijl de knal klonk moest de tweebeen zijn stok weg trekken. Darkpaw voelde dat hij naar achteren getrokken werd al wist hij niet waarom of waardoor, maar hij rolde niet veel later over de grond tot hij in een oud vossenhol in rolde. Pijn volgde door hem heen en kort na een beverend gehijg viel Darkpaw in een bewusteloze staat, maar ernstig gewond was hij niet. Er zat een groot gat in zijn rechter oor, maar het schot in zijn oor had hem veel pijn bezorgd.

White luisterde hoe Darkpaw zei dat de aandacht van de tweebeen getrokken moest worden. Hij knikte. '' Je hebt gelijk mauwde hij zachtjes. Maar hij zag ook hoe Darkpaw, die wat gestresst leek, iets roods in de struiken verderop opmerkte. Darkpaw sloop weg, en White aarzelde even wat te doen, hem terugroepen of de patrouille waarschuwen? Dat laatste leek hem nogal onwaarschijnlijk. Maar nog voordat hij een mauw uit had kunnen brengen blafte de hond een paar keer. Darkpaw was ontdekt! De tweebeen richtte zijn stok.. Een knal weerklonk! White besefte dat hij ook snel weg moest gaan, als de hond hem niet wilde zien.. Hij zag nog juist hoe Dark gevloerd werd door de klap en achteruit een hol in rolde. In een reflex schoot White erachteraan, terwijl de hond nog steeds boos blafte. Hij verdween snel in de beschutting van de struiken, maar moest even speuren om Darkpaw te vinden, hij was terechtgekomen in een oud vossenhol. Voorzixhtig probeerde hij hem eruit te tillen, wat niet meeviel. Uiteindelijk sleeptje hij de apprentice naast zich in de bosjes, en hij mauwde zcahtjes: Darkpaw! Ben je oké?Het scheen dat Dark in zijn oor was geraakt, want zijn oor bloedde hevig. Voorzichtig verschoof White hem wat zodat hij er net naast kon liggen. Hij kon moeilijk gezien worden vanaf buiten, en hij ontblootte zijn lange nagels. Als de hondhem nu zou ontdekken, zou hij zijn leven duur verkopen! Hij kon alleen de patrouille nergens meer zien, maar hij hoopte dat zij snel versterkingen zouden halen..

De duisternis omhulde hem. Zijn ambere ogen staarde om zich heen, waar was hij? Hij wist dat er een tweebener en een hond in het schaduwclan gebied rond liep, maar die zag nog hoorde hij momenteel. 'Waar ben ik? Hallo?!' vroeg Darkpaw zich af en draaide even rond, maar hij kon altijd nog niets zien. Tot een lichtpuntje begon te gloeien die langzaam aan steeds groter werd. Darkpaw schudden zijn kop met gesloten ogen. wat gebeurde er allemaal??? Een warme bekende geur dreef ineens om hem heen, maar die geur kon de gestreepte leerling niet direct aan een naam koppelen... 'Kalm er is niets om je zorgen over te maken.' klonk de stem van een kat die licht gaf als de sterren die snachts altijd aan de hemel stonden. 'Wie bent u?' vroeg Dark en hij keek de kat wiens vacht ook gestreept was, maar geen directe fatale verwondingen met sterrenlicht bedekt zouden zijn zoals de oudste altijd vertelde in hun verhalen... Zou deze kat aan ouderdom gestorven zijn? 'ik ben je moeder Darkpaw. Maar dat kan ik je nu niet uitleggen. Alles komt goed. De tweebener en zijn hond zijn nu je grootste probleem. Ooit zal ik je weer zien mijn zoon.' sprak de gestreepte poes en likte zacht over de plek op zijn voorhoofd tussen zijn ogen. 'Maar nu moet je wakker worden.' fluisterde ze en vervaagde langzaam. Darkpaw voelde dat hij niet langer meer op zand lag, maar op dorre bladeren van leafbare. De woorden van de kat naast hem drongen maar half tot hem door terwijl de gestreepte leerling weer bij kennis kwam, kwam ook de pijn weer terug die hij eerder helemaal niet gevoeld had. 'Mam?' vroeg Darkpaw half fluisterend voor hij zich ineens herinnerde waar hij was en kreunde zacht, maar deels ingehouden. Toen pas begreep hij dat Whitewolf naast hem zat. De gestreepte leerling drukte zich op en voelde warm bloed over de rechterkant van zijn gezicht liep. 'Het gaat, maar die hond kan mij nu beter ruiken dan eerder door de wond in mijn oor, hoe erg is het?' vroeg Darkpaw als laatste en probeerde de drang te onderdrukken te gaan schudden met zijn kop. Hij wilde de witte warrior niet onder zijn bloed vol smeren. 'Maar hoe krijgen we hen hier weg?' murmelde de donker gestreepte leerling vragend tegen niemand in het bijzonder terwijl hij zijn rechter oor naar achteren legde in de hoop de pijn te verminderen, maar zijn blik was op de indringers voor hem gericht.

@Softpaw
@Amberhunt
@Settleddust
@Rockpaw.