Pieces

Onderwerp: Pieces do 7 nov 2019 - 18:54

Dream big

Work hard

» Toen Blindkit haar oogjes opende bleef alles om haar heen zwart. Pikzwart. Toch kon ze de realiteit nog even niet bevatten. Was ze nu echt volledig blind? Zou ze het camp nooit meer goed kunnen zien? Überhaupt ooit nog iets kunnen zien? Ze wist dat ze wakker was, ze kon haar oogleden voelen knipperen en ze had daarbij ook even in haar pootje gebeten om zeker te zijn dat ze echt niet sliep. Maar ook haar oortjes die al het geluid opvingen maakte dat duidelijk. Voor ze er erg in had, verlieten een paar snikjes haar bekje. Ze wist heus wel dat het ging gebeuren, maar zo snel? Ze krulde zich weer op in een klein balletje. Haar neusje in haar vachtje gestopt. Het vachtje waarvan ze amper wist welke kleur het was. Welke patroon. Want immers had ze nog nooit haar reflectie in een regenplas of water gezien. Toch was haar droevig momentje snel over. Ze veegde de paar ontsnapte traantjes weg en duwde zich recht. Borstkas vooruit gestoken en ze liet haar kopje rond gaan. In haar hoofd wist ze nog perfect hoe de nursery er uit zag. En met alle moed begon ze langzaam en erg voorzichtig te stappen. Alsof de grond elk moment kon verdwijnen onder haar pootjes.

☆ First post voor Gorsekit. :3

pierrot

Onderwerp: Re: Pieces do 7 nov 2019 - 23:28

Gorsekit was in de nursery, zijn laatste poot leggende op zijn cadeautje voor zijn vrienden die hem zo hadden geholpen in de nursery. Voor zijn ouders die hij zo erg ging missen als hij moest verhuizen. Maar het kwam nu wel heel dichtbij. Minder dan een maan, iets meer dan een halve. Alleen bij de gedachte kwamen alweer de nerveuze vlinders in zijn buik. Alle katten die zouden verzamelen om naar hem te komen kijken. Wie zou zijn mentor zijn? En zou diegene wel lief zijn? Zou die geduldig en slim zijn, zoals Shadefeather en Talonpaw hem hadden beloofd. Want zijn vader was de leider, die zou wel een goede mentor voor hem kiezen, toch? Toen hij zijn knutselwerk weer wegstopte, omdat nu de gele, witte en blauwe bloemen netjes tussen de dorre grassprieten geklemd waren, zag hij een licht, gevlekt poesje heel voorzichtig door de nursery stappen. Hij kantelde zijn kopje, enkele tellen kijkend wat ze aan het doen was. Totdat hij realiseerde dat ze geen idee had waar ze heen ging. Ze leek wel een blad voor haar kop te hebben. Gorsekit zijn bekje viel open en hij rende naar haar toe. Een van zijn zusjes kon ook niet zien. Dus misschien.. misschien kon hij haar wel helpen! Ze stapte naar haar toe, heel voorzichtig. ‘Hoi!’ miauwde hij om aan te kondigen dat hij in de buurt was. Hij herkende haar als Blindkit, de naam zei het al. ‘Het is Gorsekit. Hoe gaat het?’

Onderwerp: Re: Pieces za 16 nov 2019 - 19:30

Dream big

Work hard

» De pootstappen kwamen haar kant op en ze draaide haar kopje naar waar het geluid vandaan kwam. "Hoi, Gorsekit!" Piepte ze terug. "Ehm..goed zonder ogen." Miauwde ze met een knikje. Ja. Dan ging het gewoontjes. "Hoe gaat het met jou?" Vroeg ze toen. Ze zette een paar stapjes bij tot ze bijna met haar neusje tegen hem aan stond.

pierrot

Onderwerp: Re: Pieces wo 20 nov 2019 - 17:19

Gorsekit snorde vrolijk toen Blindkit hem herkende. Gelukkig maar! Dat vond hij alleen maar heel erg fijn. Zijn staartje kwam overeind en hij glimlachte breed, waarbij zacht geronk uit zijn borst bleef ontstaan. Ze miauwde dat het goed ging zonder ogen. Hij knikte instemmend. ‘Ik vind dat heel knap dat jij alles wat ik kan zonder ogen kan!’ miauwde hij bemoedigend. Ja, want hoewel ze misschien een beetje achter liep, niet zo hard kon als de anderen of wat meer hulp nodig had, ze kon ook gewoon leven als ieder ander. Ze vroeg toen hoe het met hem ging. ‘Uhm, ja wel goed! Ik ben een beetje zenuwachtig, want ik word bijna apprentice,’ miauwde hij eerlijk. Tsja, de dagen waren immers vol met zijn eigen gepieker. Dan vond hij het heel leuk dat hij apprentice werd, en het andere moment beangstigde het hem weer heel erg. Het was een hele verandering die eraan zat te komen.

Onderwerp: Re: Pieces