Rabbits! Stupid prey!!!

Onderwerp: Rabbits! Stupid prey!!! wo 13 nov 2019 - 15:03

Donkere wolken in de lucht maakte dat je niet direct kon uitmaken waar de zon stond. Heel vervelend! Een gevlekte leerling struinde over het hoog land opzoek naar prooi. Ze was erop uit gestuurd om prooi te vangen voor de oudste. Amberpaw deed het zonder tegen spreken en ze was er alleen niet blij mee dat twee van de oudere katten perse konijn wilde hebben! Maar ach die ving ze wel. De geur van prooi zorgde er voor dat de gevlekte poes stil ging staan en opende haar mond om de lucht in te drinken. Konijn!!! Precies wat ze zocht! Amber zakte in jachthouding en sloop naar voren. Ze hield voor de verandering eens rekening met de wind. Met snelle toch rustige passen kwam de gevlekte leerling dichterbij en dichterbij. Nog voor ze nog maar een muiselengte van de prooi verwijdert was sprong ze boven op het konijn en doden het met veel moeite, maar toen ze zijn nekwervel tussen haar kaken hoorde breken viel het tegen gestribbel weg. Haar eerste zelf gevangen konijn!!! Trots als een pauw begroef ze de duif en slenterde verder. Een nieuwe geur kwam haar geurklieren kietelen. Een gewond konijn besmeurd met bloed kwam net over de grens aan springen. Amber zakte tegen de grond en wachten op de prooi. Ze lag direct in de wind richting dus kon de gewonde prooi haar niet ruiken. Net toen Amberpaw de struiken zag trillen sprong ze op en doden de prooi met een snelle beet. Deze keer stribbelde het niet tegen, of het was zo erg gewond geraakt of gewoon te uitgeput geweest??? Een stem trok haar weer uit haar gedachten en de gevlekte poes keek op. Een vreemde kat stond in hun territorium of was zij over de geur grens heen gesprongen???

(bloodclanner? Geeft niet wie). B)

Verdekt opgesteld in het hoge gras keek de oranje-witte kater naar hoe er een klein hoopje door het gras dartelde. Zijn gouden ogen knepen zich samen bij iedere beweging die gemaakt werd. Ah, de jeugd. Stil sloop hij mee totdat de jonge poes halt hield en leek te merken dat ze wel erg ver weg was van haar gebiedje. Hij zette zijn nekharen overeind en liep met zware dreunende passen naar de jonge poes toe. "Rot. Op" formuleerde hij duidelijk. Als ze ook maar een beetje verstand had dan zou ze zich als de hazenwind uit haar voeten maken. "Doe je Clan de groetjes van BloodClan, wil je?" miauwde hij terwijl een gemene grijns zijn gezicht sierde. Als de jonge poes niet heel snel ging lopen zou ze ook een prachtig aandenken van hem krijgen, eerlijk waar.

Ze was zo druk bezisg geweest met het jagen dat Amber de geur markering niet in het oog had gehouden. Oei dat was niet meer dan een fout van een 6 manen oude leerling! Haar blik gleed over een oranje grote kater. Oh Starclan die was groot?! Maar haar schrik behield ze voor zichzelf en legde haar oren naar achteren bij de woorden van de kater die nog vreemder rook dan een eenling. De Bloodclan?! Ze zwiepte haar staart zachtjes heen en weer om te proberen te bedenken hoe ze hier het beste van af zou kunnen komen. Naar de verhalen af te gaan waren dit geen katten die zich aan de krijgcode hielden en zelfs oneervol je in de rug konden aanvallen als je ze de rug toe gaf. Maar hem het genoegen geven dat ze meteen zich uit de voeten maken in een sprint wilde ze ook weer niet. Dit zou Stallionstar meteen moeten weten, maar hoe ver was ze dan van haar eigen territorium? Snel keek ze in de richting en zag dat het een groot stuk was. Dat zou ze nooit halen als die bloodclanner haar achterna zou komen?! Haar al getrainde oog zag dat er verschillende konijnen holen tussen de struiken verborgen lagen waar ze zich mogelijk in zou kunnen verstoppen. 'Wat een manieren.' Miauwde Amberpaw en ze stapte weg bij het konijn. Het was haar bedoeling niet om over haar eigen grenzen heen te gaan, maar ze zat ook weel niet te springen om een gevecht. Ze was pas 2 manen in training en kende nog niet zo veel vecht technieken. De gevlekte leerling liep scheef weg bij de rode kater zodat ze hem altijd in de gaten kon houden voor ze vlak naast een hol stil bleef staan. 'Waarom zijn jullie eigenlijk zo gemeen?' vroeg Amberpaw en hield rekening met een mogelijke uitval van de bloodclan kat.

Zijn amberkeurige ogen glommen toen de Apprentice haar mondje opendeed. Ach, wat waren ze soms nog schattig en dom. Hij zag haar vluchtig kijken naar het gebied achter zich en toen weer naar hem. "Vlucht dan" miauwde hij en lachte vals. Hij zette een paar stappen naar voren en zette precies zijn voorpoten over de grens heen. "Wij zijn niet gemeen, wij geloven alleen in het recht van de sterkste. En daar hoor jij niet tussen" siste hij en zette een paar stappen nog naar voren om zijn kaken op elkaar te laten klappen vlak voor het roze neusje van de Apprentice. "Wil je erachter komen waarom ze ons BloodClan noemen?" miauwde hij gniffelend en hij ontblootte zijn scherpe klauwen.

De kleine schildpad poes was niet snel bang te krijgen misschien was dat moed, misschien was het soms ook dom? Het was maar in welke situatie een kat verkeerde. Dus de bloodclan geloofde in wie het sterkste was?! Wat was dat nu voor geloof? Kende zij dan geen sterrenclan of hadden ze daar nog nooit van gehoord? Amberpaw bleef dapper staan toen de rode reus dichter en dichterbij kwam. Zelfs toen hij zijn kaken dicht klapte voor haar neusje bleef ze hem nog strak aan staan kijken. Ze was nu weer op haar eigen territorium, maar aan de verhalen van de oudste die ze wel geloofde zouden de katten die zich tot de bloodclan behoorde zich niets van geur markeringen houden... 'Ik noem het laf!' gromde Amber en in een beweging stapte ze een klein beetje naar achteren sloeg met haar poten naar het gezicht van de grote rode kater en schoot weg nog voor de kater erop zou kunnen reageren . Daarbij schoot ze een klein konijnenhol in waar die reus van een kater zich nooit in zou kunnen wurmen. Ze joeg een stel jonge konijnen de schrik op hun kleine lijfjes en hoe graag ze die prooi ook wilde vangen voor haar clan nu kon ze hen beter gebruiken als afleiding en ze joeg het 4 tal konijnen naar de uitgang en door zelf weer diep weg. Het zand was hier gelukkig goed al volgde ze de tunnel die de konijnen hadden gegraven. Ze moest weg van die blood clanner en zo snel mogelijk!

Onderwerp: Re: Rabbits! Stupid prey!!!