We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Erg vaak was hij niet te vinden in het kamp. Het liefste sliep hij ergens anders, ergens waar de andere katten niet allemaal lagen te slapen of te draaien in hun slaap. Dit was dan ook de reden waarom hij laat zijn nest in dook en er vroeg weer uit kwam. Dan waren de minste katten wakker en was het net alsof hij even een momentje alleen had met de wereld. Alsof alles even op pauze stond.
Hij was deze keer niet ver buiten het kamp gaan zitten, maar het was ver genoeg om even rust aan zijn kop te hebben. Met een gewiebel met zijn oor en een zucht liep hij verder toen de moeder van één van zijn, als hij dat zo kon noemen, vrienden zat. Erg veel vrienden had hij nooit gehad. Hij zat altijd in de schaduw van de andere en feliciteerde ze pas als het grootste gedeelte van de menigte verdwenen was. ”Goedenavond, Breezesong.” Begroette hij de oudere kattin met een zacht gebrom en een knik in haar richting. De tabby was gaan zitten en had zijn pluizige staart om zichzelf heen geslagen, maar echt koud was het niet. De wind die die ochtend over de heide geraasd had was gaan liggen en nu was er alleen en zacht briesje die met het gras speelde en zacht zijn vacht streelde.
Het was laat en hoewel ze meestal al lag te slapen, had ze vandaag besloten om dat niet te doen. Maar meer ook omdat haar kop vol zat met gedachtes. Gedachtes vooral over haar zoon. Het deed haar pijn hem zo te zien, gebroken, verdrietig en niet wetend wat te doen. En dan moest hij zichzelf nog sterk houden tegenover zijn Clan ook. Het was niet makkelijk, Leader zijn. Een geluidje achter haar maakte haar alert en ze draaide haar oortje naar achter. 'Goedenavond, Breezesong,' begroette Stagstorm haar kort daarna. Breezesong draaide haar kop en knikte de Warrior vriendelijk toe. 'Goedenavond. Wat doe jij nog zo laat op?' vroeg ze, wel een beetje geïnteresseerd als ze eerlijk was.
Kazan
Member
dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
De ander begroette hem toen hij haar begroette en Stag ging een voslengte bij haar vandaan zitten. ”Goedenavond. Wat doe jij nog zo laat op?” Vroeg ze en Stagstorm wendde zijn blik af naar de horizon. ”Ik slaap nooit rond deze tijd. Ik slaap altijd later.” Legde hij aan haar uit. De hemel was gevuld met sterren welke af en toe door een open stukje tussen de wolken te zien waren. ”Ik kan er niet tegen als andere de hele nacht liggen te draaien in hun nest” voegde hij er nog aan toe en wiebelde nogmaals met zijn oor. ”En jij?” Vroeg hij daarna. Als moeder van Stallionstar had ze vast een hoop kopzorgen om de kater, althans dat kon hij zich goed voorstellen. Er waren een hoop dingen aan de hand in het leven van de leader en als moeder stelde hij zich voor dat ze zich flink zorgen zou maken.
De kater ging naast haar zitten en ze keek even goed naar hem. Zo te zien zag hij er niet erg moe uit of iets dergelijks, dus aan te veel zorgen zal het niet liggen, bedacht ze. Haar gedachtes werden bevestigd bij zijn volgende woorden. 'Ik slaap nooit rond deze tijd. Ik slaap altijd later,' legde de kater uit. 'Ik kan er niet tegen als andere de hele nacht liggen te draaien in hun nest.' Breezesong glimlachte geamuseerd en knikte. Dat begreep ze wel. Zelf had ze er niet veel last van, maar als haar mate niet stil kon liggen voor een nacht was dat ook erg vervelend. 'En jij?' vroeg Stagstorm vervolgens. De poes zuchtte even en glimlachte weemoedig naar hem. 'Ach, ik maak me gewoon wat zorgen. Niks ernstigs hoor.' Ze had er geen probleem mee om dat uit te spreken aan haar Clanmates. Ze mochten weten dat ze zich zorgen maakte om haar zoon. Het zat hem ook niet mee, en als de Clan dat zou zien... Misschien, hopelijk, zou er wat veranderen. Maar ze realiseerde zich ook dat dat heus niet zo makkelijk ging.
Kazan
Member
dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
De kattin naast hem leek niet erg verbaasd toen ze hem vertelde dat hij niet kon slapen. Het waren gewoon de kleine dingen die de andere katten om hem heen deden waar hij zich verschrikkelijk aan kon storen en wanneer dat gebeurde kreeg hij al helemaal geen slaap meer. ”Ach, ik maak me gewoon wat zorgen. Niks ernstigs hoor.” Stagstorm moest bijna een glimlach forceren toen hij haar aankeek, maar dit was een moment waarop iemand zou glimlachen en zelfs dat lukte hem niet meer, maar erg geforceerd zag de glimlach er niet uit. ”Over Stallion neem ik aan?” Vroeger, misschien tien moons geleden, was hij vrolijk geweest, blij. Hij was net als Gorse- en Falconpaw en zag bijna geen kwaad in de wereld totdat hij een moment had waarop zijn knop in zijn hoofd omging en deze kater langzaam tevoorschijn kwam.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Breezesong keek hem even goed aan. Ze herinnerde een kater die anders was. Iemand die blij was geweest. Maar dat was deze kater niet meer. Ze vroeg zich af wat er met hem gebeurd was. 'Over Stallion neem ik aan?' Ze glimlachte en knikte. 'Natuurlijk, ook over hem. Vooral over hem,' antwoordde ze en ze richtte haar blauwe ogen naar voren. 'Maar ook over de Clan.' De conflicten binnen de Clan deden niemand goed, dat had ze al wel gemerkt. Sommigen waren gewoon beter in het verbergen dan anderen.
Kazan
Member
dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
Er waren veel dingen in zijn leven gebeurd die hem tot de kater hadden gemaakt die hij vandaag was. Hij was één van zijn beste vrienden kwijtgeraakt en had het net geaccepteerd dat ze misschien wel dood kon zijn toen ze ineens voor zijn neus stond. Ook waren zijn ouders overleden, maar hij merkte dat Doetuft het een stuk zwaarder en lastiger vond dan hijzelf. ”Natuurlijk, ook over hem. Vooral over hem, maar ook over de Clan.” Beantwoordde ze zijn vraag en hij knikte even voordat hij haar blik naar voren volgde. ”Ik denk dat meerdere dat doen, Breezesong. Stallion heeft vast veel harten veroverd in de clan” reageerde hij na een korte stilte.
'Ik denk dat meerdere katten dat doen, Breezesong. Stallion heeft vast veel harten veroverd in de clan,' reageerde Stagstorm na een korte stilte. Een zachte grinnik verliet haar bekje. 'Ja, dat zal vast wel,' miauwde ze. Als moeder kon ze ook wel zien dat haar zoon een knappe kater was. Ze was ook wel bekend met meerdere katten die wel een oogje op hem hadden. 'Toch jammer dat de ene poes van wie hij hield nu niet meer samen met hem is... Maar ach, love is tricky,' zuchtte ze. Ook zij had het één en ander meegemaakt wat dat betreft. Haar hart was meerdere keren gebroken.
Kazan
Member
dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
”Ja, dat zal vast wel,” miauwde Breezesong met een zacht gegrinnik. Soms was het wel eens alsof Stallionstar honing aan zijn kont had zitten. Er waren genoeg poezen en katers in de clan die hem aantrekkelijk vonden. ”Toch jammer dat de ene poes van wie hij hield nu niet meer samen met hem is... Maar ach, love is tricky” Stagstorm kneedde weer in de grond en langzaam maar zeker kwam deze steeds losser te liggen onder zijn poten. ”Dat is zeker jammer,” bromde de maine coon terug. Liefde had hij nooit echt gevoeld. Houden van? Wanneer hield je eigenlijk van iemand? Was dat wanneer je wist wat hun favoriete prooi was? Of wanneer je de sterren zag en je je alleen maar kon voorstellen hoe het zou zijn om daar samen met de ander te zitten?
De kater naast haar kneedde de grond onder zijn poten. Breezesong wendde haar blik af en keek naar de steeds meer loskomende grond. 'Dat is zeker jammer,' bromde de kater waardoor ze even opkeek. Ze knikte. Ja. Dat was het. Veel meer kon er niet over gezegd worden. Veel meer wilde ze er ook niet over zeggen. Roddelen over je Clanmates vond Breezesong niet prettig, zeker als het al gevoelig lag. 'Maar het zal vast allemaal goed komen. Sooner or later.' Ze glimlachte even naar de kater. Ze wist niet of hij er ook wakker van lag of niet. Maar ze verwachtte dat het wel enige indruk op hem had gemaakt, zoals elke kat in de Clan. Betekent niet dat het hetzelfde moest zijn waar zij wakker van lag. Maar er was zo veel gebeurd de afgelopen tijd.
Kazan
Member
dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
Nogmaals gleden zijn goud gekleurde ogen over de horizon. Soms wilde hij wel eens dat hij een vogel was. Dat hij een keer met zijn vleugels kon flapperen en dan zo, binnen no time, weg was van waar hij was. Niet gebonden aan één plek, aan dezelfde gezichten. Gewoon vrij. Breezesong vertelde hem ondertussen dat het binnenkort vast wel goed zou komen en de tabby knikte. ”Laten we het hopen” reageerde hij zonder verder echt te weten wat hij moest zeggen en dus keek hij stilletje recht vooruit.
De tabby knikte. 'Laten we het hopen,' reageerde hij, voordat hij voor zich uit keek. Breezesong zuchtte even en knikte, alvorens ook naar voren te kijken. Het was een tijdje stil en Breeze wist niet zo goed of dat goed was of niet. Het voelde in ieder geval niet als een hele prettige of comfortabele stilte. De poes keek de kater even vanuit haar ooghoek aan. Ze probeerde de Clan net zoals haar zoon goed in de gaten te houden. Ze was natuurlijk al wat ouder en ze kende Stagstorm nog van toen hij een vrolijke, blije kater was. 'Stagstorm..' begon ze en ze draaide naar hem toe. 'Gaat het goed met je? Ik ken je al langer dan vandaag.. Ik merk dat er iets aan de hand is.'
Kazan
Member
dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
Hoe de wind met zijn vacht speelde en de sterren hun licht naar beneden schenen was altijd iets prettigs voor de kater. De nacht was gevuld met stilte en rust, een moment om even tot zichzelf te komen, maar dit was ook een gevaarlijk moment. Op die momenten konden zijn gedachten de vrije loop nemen en schoten ze dan ook van herinnering naar herinnering. Stagstorm schudde met zijn kop toen het voelde alsof er iemand in zijn oor fluisterde en hij draaide zijn kop weer naar de ander toe toen ze hem vroeg hoe het echt met hem ging. ”Het gaat prima, Breezesong. Ik heb ergere dagen gehad.” Met een geforceerde glimlach in haar richting draaide hij zijn kop weer weg en liet een zachte zucht van zijn lippen glijden.
Breezesong hoopte dat Stagstorm niet vond dat ze een streep overschreed. Ze was simpelweg gewoon bezorgd om hem, maar ze kende elkaar niet zo goed. Het was ook niet de bedoeling om over te komen als iemand die zich met andermans zaken bemoeide, want zo was ze totaal niet. Zo probeerde ze in ieder geval niet te zijn. Ze was dan ook een tikkeltje nerveus voor zijn reactie toen de kater zijn kop naar haar toe draaide. 'Het gaat prima, Breezesong. Ik heb ergere dagen gehad.' Hij glimlachte, al leek die niet heel oprecht, en hij draaide zich weer van haar af, waarna hij zachtjes zuchtte. Breeze keek goed naar hem. Het leek er niet op dat het erg goed ging, maar ze wilde hem ook niet pushen. Maar toch kon ze het niet laten, deze ene keer. 'Weet dat je in ieder geval altijd bij mij terecht kan, Stagstorm. We mogen dan niet zo close zijn, maar ik ken je al vanaf dat je een jonge kitten was.' Ze bleef even stil en richtte haar blauwe ogen naar voren. 'Je staat er niet alleen voor, waar je ook doorheen gaat. Weet dat.' Ze vond het belangrijk dat iedereen in de Clan dat wist.
Kazan
Member
dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
Toen hij zijn kop naar haar toe draaide ontweek hij haar ogen en keek hij naar de plek er tussenin. Iemand recht in zijn ogen aankijken was iets wat hij wel deed, maar niet als ze een gesprek hadden over gevoelens. Zijn ogen gaven zijn echte gevoelens soms weg en dat was iets waar hij niet op zat te wachten. Als hij wilde praten over hoe slecht hij zich echt voelde begon hij daar wel over. "Weet dat je in ieder geval altijd bij mij terecht kan, Stagstorm. We mogen dan niet zo close zijn, maar ik ken je al vanaf dat je een jonge kitten was." Het gebaar was vriendelijk en hij knikte naar haar als een bedankje, maar verder sprak hij niet. "Weet dat je in ieder geval altijd bij mij terecht kan, Stagstorm. We mogen dan niet zo close zijn, maar ik ken je al vanaf dat je een jonge kitten was." Hij trok even met een oortje en knikte nogmaals. "Zolang je jezelf maar niet weg blijft zuiveren, Breezesong. Ook jij hebt zo je limiet en breekpunt."
Stagstorm had geknikt bij haar woorden, maar of hij er echt wat mee ging doen was nog maar de vraag. Breezesong kende genoeg katten die de meeste dingen voor zichzelf hielden. Zelf was ze daar ook één van. Maar tijd en ervaring hadden haar geleerd beter haar zorgen te delen met anderen, iemand die je vertrouwde. 'Zolang je jezelf maar niet weg blijft zuiveren, Breezesong. Ook jij hebt zo je limiet en breekpunt.' Breezesong wiebelde met haar oortjes. Ze vond het aardig van hem om te zeggen en ze glimlachte zachtjes naar hem. 'Dat weet ik, Stag. Ik pas goed op mezelf. Inmiddels weet ik ook hoe ik voor mezelf moet zorgen, en waar mijn grenzen zijn.' Ze wilde niet overkomen als iemand die alles al wist, maar zij had nou eenmaal meer levenservaring dan hij. Zij had ook de nodige dingen meegemaakt.
Kazan
Member
dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
Breezesong was een kattin die, na alleen al even naar haar gekeken te hebben, je meteen zou vertrouwen. Het was iets wat Stagstorm af en toe erg verwarde. Het feit dat hij open wilde zijn over zijn emoties verbaasde hem en dus sloot hij zichzelf misschien wel meer af. ”Dat weet ik, Stag. Ik pas goed op mezelf. Inmiddels weet ik ook hoe ik voor mezelf moet zorgen, en waar mijn grenzen zijn.” Reageerde ze toen hij haar vertelde dat ze zichzelf ook wel eens op de eerste plaats mocht zetten en Stagstorm knikte. ”Gelukkig maar,” bromde hij met een diepe stem en wiebelde met een oor.
Schuin keek ze naar de bruine kater, een zachte blik in haar ogen. Ze kon soms misschien wat bot overkomen, maar ze had zeker ook een zorgzame kant. Stagstorm had haar niet verteld wat er was, maar ze besloot er genoegen mee te nemen. Ze wist dat het niet handig was om een antwoord uit hem te persen, dat zal alles behalve datgene zijn wat nu het handigst was. Nee, ze hield het hier lekker bij. Hij wist dat hij dingen aan haar kon vertellen en dat was voldoende voor nu. 'Gelukkig maar,' bromde de kater als antwoord op haar. Breezesong knikte dat ze het daar mee eens was. Het was maar wat fijn om te weten waar je grenzen zaten. De poes richtte haar blauwe ogen weer naar voren, uitkijkend over het landschap. Het was een vredig gezicht. Er was een licht briesje en het licht van de maan en van de Silverpelt verlichtte het donkere gras. Je hoorde de krekels goed en ze zuchtte even tevreden. Het was fijn om zo'n rustig moment te hebben in drukke tijden zoals deze.
Kazan
Member
dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
Hij had haar tijdens hun gesprek niet vaak aangekeken hoewel hij haar blik af en toe wel op hem voelde. Hij wist dat as hij haar zou aankijken dat hij meer zou zeggen dan hij kwijt wilde en dus besloot hij zijn blik op oneindig te zetten en naar de horizon te kijken. Er was een stilte tussen de twee, maar ongemakkelijk vond hij deze niet. De stilte was prettig en er was geen geforceerd gesprek tussen de twee. Als iemand wat wilde zeggen kon dat natuurlijk, maar ook de stilte was prettig.
Onderwerp: serene 
di 24 dec 2019 - 22:40
