always follow the white rabbit

---

Het was altijd al een droom geweest. Een droom van de ouders. Zijn moeder had zich 58 dagen verheugd op zijn komst. Samen met zijn broertjes en zusjes. De kitten had rustig in de buik gezwommen. Deze nacht was het zo ver. Het was een koele nacht in de bergen, maar een mooie nacht. De sterren werden half gesluimerd door mistige, laaghangende wolken. In de verte kon je de zon nog zien zakken. Het gaf een gouden gloed over het landschap, voordat deze overging in een paars tot donkerblauwe kleur. De kattin kermde. Haar partner lag naast haar en likte de gezwollen buik. Haar tepels waren opgezet en rood. De krampen deden pijn, maar ze had nog geen persdrang. De moeder had een mooie ragdoll vacht. Ze was donker van kleur met een witte kin. Haar partner, de vader van de kittens, was ook een ragdoll. Zijn zijdezachte vacht had een koudere kleur, lichtergrijs. Een witte streep ging verticaal over zijn neus. Allebei hadden ze dezelfde soort blauwe ogen. Heel licht. Die zouden sowieso door gegeven worden aan hun kinderen. Het was donkerder aan het worden. Het donkerblauw werd dieper, maar net niet zwart.  
De kattin kreunde weer. Een schok ging door haar lichaam. Ze voelde zich misselijk, maar gelukkig. Dit zou eindigen in het mooiste resultaat. Een nestje kittens, haar kittens. Haar liefde liep nu al over. De lichte blauwe ogen van haar partner staarde haar kalm en rustig aan. Ze voelde zich op haar gemak ondanks de pijn. De ragdoll rolde op haar buik. De juiste positie kwam maar niet. Nu lag ze op haar rug, maar dit was misschien de ergste van allemaal. Haar ademhaling piepte toen ze plotseling een kramp voelde die het persen aankondigde. Eventjes smolt de liefde. Ze wilde deze pijn niet. Tranen gleden over haar wangen. Met haar kopje in haar partners borstvacht snikte ze het uit.

Het duurde zeker nog een uur voordat de eerste kitten op de wereld kwam. Een puur witte kitten. Zo werden de meeste geboren. Hun neusje kon soms nog wel wat donkerder zijn. Pas na 1 moon kregen ze hun mooie zilvergrijze kleur. Haar partner maakte een geschokt geluidje. Ze keek om. De kitten lag levenloos bij haar achterpootjes. Een stof werd vrijgemaakt en haar lichaam werd vol adrenaline gepompt. Als een pijl uit de boog vloog ze naar het neusje. Haar warme tong ging over haar zoontje heen. Na een tijdje voelde ze de poot van haar partner op haar schouder. Het had geen nut. Ze tilde hem op en zette hem bij haar buik. Haar ogen traanden. Nu van een ander soort pijn. Haar natte gezichtje duwde ze diep in de nekvacht van haar man. Ze huilde met lange halen. De weeën waren nu nog maar ver weg.

De nacht vervolgde. Het nieuwtje was al snel de ronde gegaan. Katten lieten haar en haar partner met rust. Soms als een kattin beviel in de nacht kregen ze wat steunend bezoek. Ook kwam Skyteller hun opzoeken of Shroud of Fallen Stars. Haar man had hen gevraagd om niet op te dagen. Ze moesten dit alleen doorstaan. Het was haar eerste nest en ze had dit nog nooit eerder gedaan. De pijn begon nu echter al een tijdje weer aan te zwellen. Het volgde sneller op elkaar, zoals het bij Rainbow that meets the end was geweest. Ze was angstig, bang. De gebroken moeder trilde. Zeker toen haar volgende wee het begin aankondigde. In de wollige vacht klonk haar geschreeuw gedempt. Ze voelde de kracht aanzwellen, terwijl het hare afnam. De nacht verviel. Het begon te schemeren. Het eerste vogeltje opende zijn bekje en zong zijn lied. Op zoek naar een vrouwtje misschien, om later in Newleaf zijn eitje mee te delen. Misschien voor extra warmte in zijn nestje terwijl ze de gure winden van de Mountains moesten doorstaan.

Toen het liedje eindigde gilde de kattin nog een laatste keer. Een tweede spierwitte kitten kwam neer in het mosbed gevuld met donsveren. Verzameld van de vogels die overtrokken naar warmere oorden. Haar partner was stil nu. Ze knipperde tegen het eerste licht. Haar ogen wenden zachtjes. Een tweede zoon. Haar neusje duwde tegen de kitten. Het piepte niet. Tranen vertroebelde haar zicht. Ook haar partner begon nu te snikken. Hij stond op en mompelde iets zachts tegen hem. Zij volgde zijn voorbeeld, nog een laatste lik over haar jongste zoontje en een neusje voor haar oudste zoon. Rainbow that meets the end en Bumblebee that nuzzles with clouds zouden altijd in haar hart zitten. Dit was een overhaaste beslissing misschien, maar ze hadden het altijd geweten. Als ze hier geen gezin konden starten gingen ze naar warmere oorden. Zoals de trekvogels. De pijn van het verlies zou altijd in deze grot wandelen. Dat besefte ze beiden maar al te goed. De poes blikte nog een keer over haar schouder. Ze wilde ze meenemen om hen te begraven, maar haar partner had gelijk. Het was beter als de Tribe hen meegaf aan de waterval, dan konden ze voortleven in Tribe of Endless Hunting.

De kitten kwam met een plof ter wereld. Hij was geschrokken, nog niet goed wetend welke emoties door hem heen kolkte. Nog naamloos bleef hij stil. Hij bibberde zachtjes. Het leek alsof iets dat meteen merkte. Hij voelde een aangenaam warme tong over zijn lichaampje gaan. Het was een beetje als schuurpapier, maar het bracht zijn haartjes omhoog en gaf het een luchtlaagje. Zo werd hij geïsoleerd tegen de koude. Hij stopte met trillen, maar had een draaierig gevoel in zijn kleine buikje. Samen met zijn broertje had hij altijd in de buik gedreven, niet wetend wat zwaartekracht was. Hij had altijd ondersteboven gezwommen. Nu plots lag hij anders en was er wel zwaartekracht. Het verwarde hem. Een piep verliet zijn lichaampje. Alleen werd dit nooit beantwoord. Toch niet door zijn ouders, of door zijn broertje. Hij stak zijn roze neusje in de lucht. Nog zwakjes kroop hij een stukje naar voren. Niet veel verder botste hij tegen zijn broertje. Bumblebee krulde zich op. Hij had honger, maar hij kende niet anders. Zijn ouders vertrokken, niet wetend dat hij leefde. En leven zal hij!

always follow the white rabbit

---

Een piepje verliet zijn roze beklede bekje toen hij werd opgetild. Veel koude had hij niet moeten doorstaan. De nog witte kitten snoof diep in. Zijn brein registreerde de geur en plakte er een label op. Mama. De kitten kroop een beetje naar voren. Nog blind en doof volgde hij zijn neusje. Niet veel later botste hij tegen iets groots op. Het was warm en zacht. De naamloze kitten maakte een snorrend geluidje. Piepend en snorrend zocht hij naar het bolletje dat zijn leven zou redden. Dat voor 3 moons alles in de wereld zou zijn. Toen hij het vond sloot hij zijn mondje eromheen. Bijna meteen liep de melk erin, niet veel later vulde het zijn buikje. Hij dronk het dik. De witte kitten liet los en liet zijn piepkleine kneedende pootjes zakken. Hij krulde zich op. Gaapte en viel in slaap. Zijn ademhaling werd al snel regelmatig. Hij zou opgroeien tot een groots warrior. Een Cave-Guard of Prey Hunter? Wie zal het zeggen?