Moonstream's terretorium.

Een plekje dat langs de rivier lag dat te dichtbij de tweebeennesten lag werd nooit gebruikt. De zilver/grijze poes had hier nooit een andere geur van de rivierclan geroken. Misschien dachten ze dat het niet veilig genoeg zou zijn om hier te verblijven? Moonstream had in de tijd dat ze nog in de rivierclan zat hier vaker gejaagd dan ergens anders, maar steeds was ze op haar hoede geweest voor tweebenen of honden. Andere katten geuren waren altijd schraal geweest en ze kwamen nooit dichtbij de grenzen van de rivierclan. Moonstream zocht uit tot hoe ver dit stuk ongebruikte terrein liep. Er lag ook een mooi stukje hoogland aanvast waar ze altijd veel op spitsmuizen had gejaagd of op konijnen. Nadat ze langzaam aan haar terretorium verkende markeerde ze de grenzen op twee pootstappen afstand van de rivierclangrens. Moonstream kwam weer bij een 100 meter stukje rivier aan die nu tot haar terretorium behoorde en ging er half in staan. Haar poten deden zeer van het vele lopen en ze ging zitten. Hopelijk zou ze gezeldschap van een andere kat krijgen? Misschien die van Redeye of die van Yelloweye? Ze wilde niets liever dan Thunderstorm en Honestheart de waarheid vertellen, maar ze wist niet hoe ze het beste contact met ze zou kunnen krijgen als ze de grens niet overschijden zou... Moonstream keek op toen ze een geluid hoorde en stond op. Als er moeilijkheiden zouden zijn kon ze haar woede nu eens de vrije loop laten. 'Wie is daar, laat je zien!' riep Moonstream op scherpe toon, maar ze bleef alert op alle geluiden die ze zou kunnen horen en op mogelijke aanvallen.

Wat doe ik hier? waren de eerste gedachten van de kater toen hij merkte dat hij de grens over gestoken was, en niet zo'n klein stukje ook. Hij was een heel eind van het RiverCLan territorium verwijderd maar gelukkig niet op het terreein van een andere clan, dan waren zjn problemen pas groot, hij was op rogue gebied beland wat misschien wel net zo gevaarlijk is. Langzaam en zich laaghoudend stapte hij door het lange gras terwijl er overal geuren waren die het niet kende. Op een gegeven moment bleef er vrijwel een geur over en tot zijn schrik herkende hij de geur meteen. Het was een geur die hij uit duizende zou kunnen herkennen maar niet die van Lightheart. De vertrouwde en zoete geur van zijn dode partner zou hij uit miljoenen of zelfs triljarden kunnen herkennen. Maar deze geur was anders en riep een totaal ander gevoel bij hem op, het was de geur van Moonstream, de verbande poes. 'Wie is daar, laat je zien!' klonk hara stem, vel en vol woede, anders dan de kater gewend was en hij dook ineen.

Haar boosheid sloeg over tot verbazing en ze rook dat het een rivierclan kat was... 'Honestheart?' vroeg Moonstream en ze keek rond, maar zag de kater niet. Ze wilde dol graag met hem spreken als het even kon, maar wist niet wat ze hem moest zeggen. Moonstream liep rond en rook dat Honestheart achter een paar struiken zat. 'Honestheart wat doe jij hier zo ver van de riverclan terretorium vandaan?' roeg Moonstream op zachte toone n bleef voor de struik stil staan.

( flut, maar kon er niet eerder achter.)

'Honestheart?' klonk Moonstream's stem opnieuw maar met minder woede en lichtjes ontspande Honestheart zich maar bleef ineengedoken. Langzaam naderde pootstappen hem, haar pootstappen, de pootstappen van een banneling. Ieder woord dat hij tegen haar zou spreken zou verraad zijn. 'Honestheart wat doe jij hier zo ver van de riverclan terretorium vandaan?' klonk haar stem toen en Honestheart richte zich weer op in zijn volle lengte met zijn ogen vast beradener dan ooit. 'Ga weg...' siste hij naar de poes 'En laat me met rust.' De pijn in zijn ogen was niet te verbergen maar hou zou dit moeten doen. Voor zichzelf maar nog meer voor Lightheart. Hij zou trouw aan haar blijven en voor hen tweeen leven. Leven bij de clan.

De stem van Honestheart klonk sissend, maar de pijn in zijn ogen was duidelijk te zien. Hij wilde in verband met haar ballingsschap niet met haar spreken, maar het was haar fout niet dat ze verbannen was. Moonstream wist wel beter en voelde nog steeds een sterke liefde voor hem. Ze schudden haar kop en bleef staan waar ze stond. 'Nee Honestheart ik ga niet weg, want dit is mijn terretorium nu waar je op staat.' zei Moonstreamop lichte en rustige toon. Ze had gehoopt dat ze hem ooit weer zou zien ookal hielt deze kater nog van haar verstorven vriendin die het niet erg had gevonden dat hun twee wat zouden samen zouden krijgen. Moonstream keek Honestheart vragend aan en ze wist dat hij trouw aan de clan zou blijven door een leugen die hem vertelt was. Alleen zij kende de waarheid en kon die niet veranderen. 'Het was niet mijn fout dat ik verbannen ben Honestheart, maar die van de tweebenen als hun jongen mij niet verwond hadden was dit nooit gebeurt.' zei Moonstream en ze ging zitten, Moon wilde dat Honestheart de waarheid zou horen en die zou hij ook te horen krijgen ookal wist ze dat hij maar met een half oor zou luisteren, maar hij wist dat ze nooit een leugen zou vertellen niet ten goeden van zich zelf of voor iets anders toch?

'Nee Honestheart ik ga niet weg, want dit is mijn terretorium nu waar je op staat.' zei Moonstream op een lichte en rustige manier maar Honestheart kon de spanning voelen 'Het was niet mijn fout dat ik verbannen ben Honestheart, maar die van de tweebenen als hun jongen mij niet verwond hadden was dit nooit gebeurt.' ging de grijze maine coon poes verder maar Honestheart keek niet naar haar maar staarde naar de grond tussen zijn poten. 'Breng me terug.' mompelde Honestheart zwakjes 'Breng me naar de grenslijn. Elk woord dat ik tegen je spreek is verraad. Elke seconde die ik aan je besteed is verraad.' Honestheart haalde diep adem en richte zijn kop op en keek haar aan toen zijn laatste woorden er lichtjes schokkend uit ' We kunenn niet samen zijn Moonstream.'

De spanning was te snijden, want Honestheart leek zich echt niet fijn te voelen om buiten de clangrenzen te zijn, maar ze was niet van plan om hem terug te brengen en bleef zitten waar ze zat met een boos wiepende staart. 'Denk wat je wilt Honestheart, maar als je terug wilt gebruik maar je neus dat doe je anders ook als je een prooi wilt vangen voor de clan.' zei Moonstream op ijzige toon en ze keek naar de rivier die nog net langs haar gebied stroomde. Ze voelde tranen prikken in haar ogen, maar ze wist ze net binnen te houden. Verraad of niet ze zou het niet langer meer pikken om als een pootveeg gebruikt te worden en ze draaide hem zelf half de rug toe. Moonstream was niet boos op Honestheart, maar op wat er gebeurd was in haar leven. Haar verdriet over waarom ze uit de clan was verbannen was geen goede reden geweest, maar het was niet haar schuld dat dit gebeurd was. Moonstream stond op en liep zlef een stukje de rivier in en ging er in liggen. 'Wat de clan zegt is de waarheid toch, nou nu niet en ik zou nooit tegen je liegen!' sprak Moonstream en ze kon haar stem niet langer meer bedwingen en verdriet klonk nu echt door in haar stem. Ze wilde graag dat hij haar begreep of tenminste het probeerde?

'Denk wat je wilt Honestheart, maar als je terug wilt gebruik maar je neus dat doe je anders ook als je een prooi wilt vangen voor de clan.' zei de grijze poes terwijl ze koppig bleef zitten en Honestheart zijn kop naar de grond boog. De kater snoof de geuren op maar het waren er veel en alles was onbekend, behalve zijn eigen geur en die van Moonstream. 'Wat de clan zegt is de waarheid toch, nou nu niet en ik zou nooit tegen je liegen!' zei Moonstream en Honestheart richte zijn kop weer op en keek naar de poes die in het water stond. 'Ik ben kapot!'riep hij naar haar terwijl hij een grote sprong richting de rivier nam 'Zie je dat dan niet Moonstream?'hij haalde diep adem 'Het enige wat er voor mij overblijft is de clan. De clan is alles waar ik nog om kan geven!' een druppel zout water viel op de grond tussen zijn poten en van frustratie ontbloode hij zijn tanden licht.

Moonstream hoorde de woorden van Honestheart en iets brak in haar van binnen. Haar hart bloeden en dat sijpelde door de rest van haar lichaam tot het over haar poten voelde bloeden, maar dit gebeurde niet echt, maar in haar verbeelding. De maan die altijd zo gestraalt had werd rood van frustratie en woede jegens iedereen die zich tegen haar had gekeerd. ( De hele clan buiten de drie katten die ze nog vertrouwde waren Skypaw die zins kort haar mentor had, Silverflower een van haar beste vriendinnen binnen de rivierclan en haar zuster Thundertorm om wie ze nog zo veel gaf!) De woede verdrong elk andere emotie die in haar lichaam aanwezig was. In koele bloede beraamde ze een plan die nog vandaag zou uit voeren ook. Haar gedachten speelde zich op top snelheid af en een boze grom drong zich op diep uit haar keel, maar ze beheerste zich nog voor Moonstream zich omdraaide en de kater met een kille blik aan keek. 'Je verkiest de clan boven je vrienden, wat voor kat ben jij.' het was geen vraag, maar Moon stelde zich ook niet voor een antwoord te krijgen en zwiepte boos met haar staart in de richting van de grens van de rivierclan en ze liep een paar passen het water uit. Ze wachten tot Honestheart ook de rivier op zou komen en keek hem een stukje na. Woede dreef haar tot waanzin, maar die zou haar geven wat ze nodig had om deze kat uit haar teretorium te verdrijven hoe bebloed zij ook zal worden als ze klaar met hem was. Moonstream dook achter Honetheart aan en greep hem met alle vier haar poten vast bij zijn rug en beet hem hard in zijn vel. Moonstream rolde om en om met haar prooi in haar klauwen tot ze hem van zich af trapte in de richting van het rivierclan terretorium en besprong hem weer opnieuw met rollen vol flitstende klauwen en flarde op vliegend stukken vacht rolde ze steeds dichterbij het stuk waar Honestheart zo graag heen wilde gaan. Was hij bang om met haar gezien te worden? Het kon de zilver/grijze poes niet langer schelen, want hij had haar verlaten voor de grillen van de clan die leugens over haar vertelde en daar zouden ze snel genoeg spijt van krijgen en voor elke leugen die ze voor haar verbanning ooit verteld hadden ook. Moonstream voelde de klauwen van Honestheart ook door haar vaht en huid boren, maar ze schonk er geen aandacht aan en trapte hem voor de laatste keer weg tot over haar grens en die van de zijne. Moonstream sprong meteen op en zetten een hoge rug op tegen haar exgeliefde. Thunderstorm had gelijk gekregen en deze kater was het niet waard om hem achterna te jagen voor de liefde die ze ooit voor hem gevoelt had, maar die liefde was omgeslagen in ontkenning en woede over het feit dat hij de clan meer geloofde dan een goede vriendin en dat kon ze niet hebben. Snel snel ververste ze de grens markeringen van haar eigen terretorium en bleef Honestheart met dezelfde furieuze blik aankijken voor ze zich een paar passen terug trok en boos bleef blazen en grommen met haar oren plat tegen haar kop gedrukt! 'Als jij de clan zo graag wilt geloven dan zal ik hen gelijk geven. Vertel Crookedstar maar dat ik elke kat die zich op mijn terretorium waagd of zelfs maar in mijn buurt kom zal verscheuren!' Riep Moonstream met een kilte die alleen in bladkaal heerste.

Sorry voor deze uitspatting, maar Moonstream is alle leugens zat en heet zich aangesloten bij de bloodclan en haar woede word door hen nog sterker gevoed.)

De jonge kitten was weer eens de den uit geglipt. Lightkit was een kitten die een exacte kopie van Lightheart was. Alleen had ze niks met haar gemeen op haar uiterlijk en haar ondeugende speelse karakter na. Lightkit keek het kamp goed rond en glipte toen het kamp uit. Ze was snel, en sterk, ze was al vijf maanden, en kon bijna in het leven van een apprentice stappen. Alleen ze zat al vanaf het begin met de vraag waarom anderen haar bedroefd aan keken of haar soms Lightheart noemde!? Lightkit schopte een takje weg en gromde even. Daarna ging ze door. Ze rende, liep, ruste, en probeerde zelfs te jagen, alles ging goed, op het jagen na.
Na een poosje verdween de veilige lucht van Riverclan en kwam een nieuwe lucht haar neus gaten binnen. En ze merkte op dat de lucht van Honestheart volgde. Waar ging hij naar toe, nou, daar zou de jonge kat snel achter komen.
Haar poten bewogen lenig, en Lightkit zag er gezond uit. Al snel drong weer een nieuwe lucht haar neus gaten binnen. Dit keer de lucht van twee katten. Lightkit stopte met hard lopen en ging in een sluip houding, die er slecht en belabberd uit zag. Maar het kon er mee door, want het was stilletjes, niet stil genoeg om een prooidier te besluipen, maar stil genoeg om niet snel gevonden te worden. Lightkit zag Honestheart na een poosje en even laten een onbekende poes. Lightkit had geen besef van wat het was. Maar de poes kwam haar een beetje bekend voor van de Riverclan, dat moest ook wel. 'Euh,' begon ze stilletjes. 'Hallo Honestheart' piepte ze. Ze zag er precies uit als Lightheart, alleen was nog een kitten, maar in een snelle beweging kon je de dode poes in haar zien. Ze ging achter Honestheart staan om dat ze best verlegen was.

'Je verkiest de clan boven je vrienden, wat voor kat ben jij.' klonk haar stem snijdend en Honestheart kromp ineen en sprong de rivier in maar gaf de poes geen antwoord en keek niet naar haar. Plotseling voelde hij klauwen in zijn ruggegraat en scheewde het uit van de pijn terwijl hij opnieuw ineendook. Maar terugvechten kon hij simpel weg niet. Hij worstelde zich zonder haar ook maar pijn te doen naar de RivierCLan grens toen en hijgde daar op de kant uit terwijl hij naar de poes keek die hem kwaad toe siste 'Als jij de clan zo graag wilt geloven dan zal ik hen gelijk geven. Vertel Crookedstar maar dat ik elke kat die zich op mijn terretorium waagd of zelfs maar in mijn buurt kom zal verscheuren!' Honestheart boog zijn kop 'Ik geloof zou je geloven.'zei hij zacht terwijl hij zijn kop boog 'Als ik jou verhaal zou kennen.' Maar op dat moment werd de rivierclan geur plotseling sterker, er kwamen katten naar hen toe. 'Hallo Honestheart' klonk het zachte stemmetje van Lightkit en terwijl de kater zich naar de kitten omdraaide verscheen er een grote genegenheid en zorgzaamheid in zijn ogen 'Euh,' klonk haar stemmetje opnieuw waarna hij haar een liefde volle lik over haar kleine kopje gaf. Maar toen verscheen er nog een tweede kat en Honestheart keek naar de poes die hij dacht te herkennen als Summershade maar hij hield de namen van alle krijgers al lang niet meer bij. 'Vaarwel Moonstream'klonk er nog als een fluistering over zijn lippen terwijl hij zijn kop voor een moment naar de poes draaide en daarna Lightkit zorgzaam in haar nekvel oppakte en riching de andere warrior liep. 'Gegroet Summershade.' zei hhij waarna hij richting het Rivierclan kamp begon te lopen.

Een kitten kwam de struiken op het rivierclan terretorium uit en Moonstream schrok zich een hoedje toen ze even zag dat het kitten erg veel op Lightheart leek, maar daar was ze veel te klein en te jong voor. Moonstream schudden haar kop en keek weer met een dreigende blik op Honestheart die zich naar het kitten omdraaide en voor hij het kitten pakte een afscheid fluisterde, maar ze beantwoorde die als een hard geblaas met haar klauwen ver uit geslagen en keek de andere rivierclanpoes ook nijdig aan. De poes kende ze niet meteen en het was misschien een paar manen eerder nog een leerling geweest voor Moon uit de clan verbannen werd. Deze poes zou op haar eigen terrein moeten blijven of haar bebloede klauwen zouden zich diep in de vacht van deze poes boren. Ze draaide zich half om en gromde nog uitdagend voor ze weg liep en verder naar haar hol liep om in het labyrint van takken in een doornhaag te verdwijnen en haar wonden te likken en te verzorgen.