Fuchsia [Jackdaw]

Wauw! Dat dit allemaal hier in de plaats van de mensen lag. Flower liep verwonderd door het park, dat ze eerder alleen van een afstand had bewonderd, en keek haar ogen uit. Ze wist natuurlijk dat het niet allemaal zo mooi was als het leek, ze was immers op de hoogte van de groep die zich hier had gehuisvest. Maar de kattin had het idee dat de kans niet zo heel groot was dat ze één van hen zou tegen komen. Na een tijdje besloot ze van het mensenpad af te gaan en liep tussen de bomen en struiken door, helemaal in haar nopjes door de mooie omgeving. Ze had geen flauw benul dat ze zojuist langs een zwarte kater met groene ogen was gelopen. Flower stond stil en inspecteerde een soort bloem die ze nog nooit eerder had gezien: een hangend paars geval dat even al haar aandacht opzoog.

Oké, om heel eerlijk te zijn lag hij gewoon kneiterhard te tukken in die boom. Een heuse powernap, if you will. Alleen eigenlijk zou hij een beetje de boel in de gaten moeten houden op het moment, maar hey, dikke vinger naar iedere vorm van verantwoordelijkheid! Ah ja, waarheid was dat hij pas iets te laat slaperig opmerkte dat er een lekker kontje voorbij kwam lopen. De kater geeuwde en rekte zich uit, waarna hij dan toch maar de slaap uit zijn ogen wreef en vanuit de tak waar hij op lag naar beneden keek. Het was een jongere poes, de geur van mensen hing vaag om haar heen maar ze leek niet echt een duidelijke halsband te hebben. Jackdaw zijn ogen glommen vervaarlijk toen ze vlak onder zijn boom tot stilstand kwam en aan een bloemetje ging snuffelen. Awhh, hoe cute. Tijd om het te ruïneren. De zwarte, panterachtige kater sprong geluidloos uit de boom en kwam sierlijk vlak voor haar neer, nog net niet sneuvelde de bloem onder zijn poten. "Boe," kwam er plagend uit zijn mond, een kwajongensachtige grijns op zijn gelaat.

De poten die vlak voor haar op de grond terecht komen deden Flower opschrikken. Ze stond plotseling oog in oog met een, als ze eerlijk was, redelijk knappe zwarte kater. Ze was al een beetje bijgekomen toen hij plagerig Boe zei en keek hem met een glimlachje aan. Hij leek niks kwaads in de zin gehad te hebben, aan zijn geamuseerde uitdrukking te zien, maar schijn bedroog uiteraard wel eens. "Wat een charmant optreden" Miauwde ze met een geveinsde koelheid, bedenkend hoe lang hij misschien al naar haar had zitten staren.

De poes schrok natuurlijk van zijn plotselinge verschijning, waardoor hij zachtjes moest grinniken. Een scheve, plagerige grijns lag op zijn gelaat terwijl hij haar met fonkelende ogen aan keek. "Wat een charmant optreden" haar stem was wat koud, wat hem niet zo erg deerde. De meeste katten waren een beetje achterdochtig omdat hij nu eenmaal naar die stomme bloedpoesjes rook. Tja, hij was er nou eenmaal gebeuren - it happens. De kater maakte een charmante buiging. "Danku, danku! Ik ben een professional," sprak hij met een knipoog. "De naam is Jackdaw, en met welke dame heb ik het genoegen?"

Ze moest toegeven, hij wás ook wel charmant. En daarbij was hij een stuk losser en gezelliger dan de andere Bloodclankatten die ze per ongeluk tegen was gekomen. Blijkbaar heette hij Jackdaw. Om de een of andere reden vond ze het een erg passende naam. "Ik ben Flower." Miauwde ze, een glimlachje uitbrengend. "Vertel eens, ben ik gewoon de chagrijnige zakken tegengekomen, of ben jij echt een ander slacht dan je 'clangenoten?'" Vroeg ze met een beetje een brutale glimlach.