Meeting at dawn

Deathpaw stond met een half angstige, half vastberaden uitdrukking op haar snoet naar de overkant te kijken van het Thunderpath. Ze was doodmoe omdat het nog zo vroeg was, de dageraad wierp paarse en gele stralen door de lucht. De sterren van de Zilverpels waren bijna allemaal verdwenen. Ze had afgesproken met Tigerwing, en nu zou ze naar zijn territorium moeten gaan. Ze ontkende niet dat ze redelijk zenuwachtig was om te gaan, ze wist at ShadowClan katten niet bekend stonden om hun vergevingsgezindheid. Als ze haar ook maar roken … Ze slikte en schoot snel achteruit met een dikke vacht toen een monster langs raasde. ”1,2,3..!” Mompelde ze. Zo snel als ze kon sprintte ze het harde oppervlak van het Thunderpath over. Al haar nekharen stonden overeind toen ze struikelde en over de ShadowClan rolde. Ze schoot overeind en controleerde meteen of een ThunderClan kat of een ShadowClan kat haar gezien had. Toen enig teken daar van uit bleef trippelde ze onzeker het territorium in. Overal was het open, met hier en daar een enkel struikje die armzalig was voor bescherming. Ze wist plotseling hoe gevaarlijk dit ook weer was. Ze had de kans om vermoord te worden. Deathpaw zakte door haar poten en probeerde zich in te blenden met haar omgeving, het duurde dus ook niet lang dat ze in een modderige plas donderde en haar vacht besmeurde met donkere vlekken. In 1ste instantie vloekte ze te luid, maar nu had ze wel wat meer dekking! Met wat meer hoop zag ze een kleine groep laag hangende bomen, omringt door fragiele struikjes. Oké, hier moest ze dan maar wachten tot er een Clankat langs kwam. Als Tigerwing er tussen zat, had ze geluk, als het bijvoorbeeld een ShadowCan deputy was had ze wat minder geluk. Ze dook tussen de takken van de struiken door en bleef in het midden zitten, ze zakte in een zittende houding met haar nekharen overeind en een dikke vacht van onrust. Haar mosgroene ogen tuurde tussen de takken door toen ze een kat aan zag komen, van deze afstand herkende ze hem niet echt. Ze haalde diep adem en drukte zich nog platter tegen de moerasige grond. ”laat het Tigerwing zijn” Mompelde ze bijna geluidloos. Ze legde haar oren plat en haalde diep adem terwijl ze wachtte.

(Tigerwing + Deathpaw, later als het aangegeven word een andere Clankat :3)
x Toestemming van Brokenstar! 8D

Tigerwing was vreselijk vroeg opgestaan, en nog met de slaap in zijn ogen kroop hij met stramme poten uit de warriors Den. De vroege stralen van de zon verwijderde de slaap uit zijn ogen en hij keek verwonderlijk naar het vroege ochtend tafereel, dat er stil bij lag. Geen geschreeuw of gepiep uit de Nursery geen geklets uit de warriors en Apprentice den, alleen het raspende regelmatige ademhalen van de katten. Hij keek naar de prooistapel, en hij zag nog een vink en een muis liggen, de muis was klein en mager, en de vink was dik en mollig, die zou hij voor Deathpaw bewaren, zijn geliefde. Hj zuchtte bij de gedachte aan haar, en hij haalde de laatste prooi van de prooistapel. Hijzelf at de muis hier al op, veel honger had hij nioet, maar voor een tocht naar het Thunderpath, dat best ver weg lag, moest je wel een sterke maag hebben, ook voor de stank. Hij greep de vink in zijn kaken, en in plaats van door de normale uitgang te gaan, trippelde hij door een ingang die hij alleen kende, en misschien een verdwaalde Oudste, maar niemand meer. Het was een gat in de kampwand, die al jaren, manen niet meer gemaakt was, en iedereen zo'n beetje vergeten was. Met tervreden gesnor trippelde Tigerwing er doorheen en maakte even een kleine snelle sprint om zijn poten en zintuigen wakker te maken die nog een beetje duf waren. Zijn ogen keken scherpzinnig rond, zijn oren schoten alle kanten op, opzoek naar lawaai dat er niet zou moeten zijn, maar zijn blikveld bleef leeg, evenals de geluiden. Hij richtte zich tot de hemel, waar de laatste sterren van de zilverpels verdwenen en hij gaf een klein gebedje voor zijn vader en moeder, wat hij elke ochtend deed.
Hij begon te rennen, met de vink tussen zijn kaken, en rende dwaars door het hele terretorium heen, richting de ontmoetingsplek. Het groepje struiken, met de altijd uitziende kale boom doemde op, met lichte nevelmist. En hij hoopte dat ze er al was, ondanks de sprint had hij het fris, en lang wachten wilde hij niet, de laatste ontmoeting was niet fijn gelopen, en hij had het nog goed kunnen maken, maar Deathpaw was er niet blij mee geweest.
Twee mosgroene ogen staarde hem vanuit de struiken aan, en hij glimlachtte teder, ze was er al. Hij drong door het struikgewas, en liet de vink voor haar poten neer vallen.''Het laatste van de prooistapel.'' Sprak hij vol liefde en hij gaf haar een tedere lik over haar grijze kopje. Hij keek haar aan, met ogen die niets anders zeiden dat hij altijd bij haar wilde zijn.

(LANGSTE POST TIGERWING OOIT D:)

Namaten de kat dichterbij kwam, werd zijn silhouet bekender en herkende Deathpaw hem meteen. Ze snorde toen Tigerwing door de struiken drong en op haar af kwam. ‘Het laatste van de prooistapel’ Zei Tigerwing, terwijl hij een dikke ving voor haar neer liet vallen. Deathpaw snorde dankbaar en ontving zijn lik over haar kop met eentje terug over zijn snoet. Ze had stiekem wel een stekende honger, door de zenuwen gister avond voor haar tour hier naartoe had ze vrijwel niets gegeten. Terwijl ze hem naar binnen werkte stilde het haar honger lichtelijk, de kop van de honger was er af dus ze kon er nu vol tegen aan. Het duurde ook niet lang voor ze hem helemaal opgegeten had, en ze met een zelfvoldaan geronk zich omhoog duwde. Ze maakte vluchtig haar snoet schoon en likte restjes van haar snorharen af. Toen ze daar mee klaar was keek ze Tigerwing blij aan. ”Ik ben blij je te zien” Zei ze met ogen die alleen maar liefde uitstraalde. Deathpaw sloeg met haar staart heen en weer terwijl ze haar spieren uitrekte en terug dacht aan haar manoeuvre over het Thunderpath. Nu ze er aan terug dacht, moest ze lachen. ”Ik was zo zenuwachtig gistere, dat ik bijna niets gegeten heb. Dankjewel voor de Vink, Tigerwing” Bedankte ze hem met een oprechte toon. Ze duwde haar neus even tegen zijn schouder en zag dat hij gegroeid leek, of lag dat aan haar? Waarschijnlijk was ‘ie bijna klaar met groeien, of al klaar, want hij had nu al de afmeting van een kleine hond. Deathpaw daar in tegen was nog steeds lichtelijk klein, ze hoopte binnenkort Warrior te worden. Secretflower had haar al vaker gecomplimenteerd dat ze het verdiende. Plotseling dacht ze terug aan Flower, haar poesiepoes zusje. Eventjes vielen haar gedachte stil, en besloot ze Tigerwing te vertellen dat ze niet Clangeboren was. Ze wist niet zeker hoe hij het zou opvatten, maar ze kon niet langer tegen hem zwijgen. Haar mosgroene ogen fonkelde vol oprechte liefde en warmte toen ze hem aankeken. ”Weetje Tigerwing” Begon ze, de toon die volgde had een neutrale ondertoon. ”Ik ben nooit Clangeboren, ik ben geboren in een tweebeennest” Ze sloot haar ogen en keek eventjes ter hemel, ze zag ook de laatste restjes sterren verdwijnen. StarClan, sta me bij Dacht ze en ze sloot haar ogen eventjes. ”Toen ik 5 manen oud was glipte ik weg, ik wou altijd al weg. De bosgeuren roken veel lekkerder, ik ving mijn 1ste muis en leefde voor een maan ongeveer op mezelf. Het ging me prima af, tot Bluestar me vond en me bij de Clan voegde” Gooide ze er zo snel uit dat sommige woorden over elkaar struikelde. ”Ik hou van je Tigerwing, ik wil je nooit meer kwijt” Zei Deathpaw met hernieuwde kalmte.

- Gefeliciteerd! 8D

”Weetje Tigerwing” Begon Deathpaw een beetje onzeker, ”Ik ben nooit Clangeboren, ik ben geboren in een tweebeennest” Ze sloot haar ogen en keek eventjes ter hemel, ze zag ook de laatste restjes sterren verdwijnen. ”Toen ik 5 manen oud was glipte ik weg, ik wou altijd al weg. De bosgeuren roken veel lekkerder, ik ving mijn 1ste muis en leefde voor een maan ongeveer op mezelf. Het ging me prima af, tot Bluestar me vond en me bij de Clan voegde” Gooide ze er zo snel uit dat sommige woorden over elkaar struikelde. ”Ik hou van je Tigerwing, ik wil je nooit meer kwijt” Zei Deathpaw met hernieuwde kalmte. Tigerwing slikte even, wat zou hij hier van moeten vinden? Het was raar, in plaats van verliefd te zijn op een clankat van de aardsvijand, verliefd te zijn op een peosiepoes. Maar het maakte hem niets meer uit, Deathpaw, was Deathpaw, punt uit.''Wat maakt het uit, door dat is jou karakter gevorm en, anders had ik je nooit ontmoet en was mijn leven incompleet geweest. Wil je wat van mij weten? Brokenstar is mijn Oom, en las hij erachter komt van ons, ben ik waarschijnelijk verbannen voor altijd uit de clan.'' Hij slikte even moeilijk en keek haar met een tireste glimlach aan, zij was alles.

(sorry moest eten heb auditie vanmiddag :s)

Er viel een lange stilte. Deathpaw hield haar adem in en sloot haar ogen even, nu kwam het er op aan. Het was er op, of er onder. ''Wat maakt het uit, door dat is jou karakter gevorm en, anders had ik je nooit ontmoet en was mijn leven incompleet geweest. Wil je wat van mij weten? Brokenstar is mijn Oom, en las hij erachter komt van ons, ben ik waarschijnelijk verbannen voor altijd uit de clan.'' Toen ze haar ogen opende keek ze Tigerwing recht aan. Haar snoet klaarde op, en haar ogen fonkelde blij. Ze sprong op en duwde spinnend haar neus tegen de zijne. Mentaal maakte ze een notitie om hem ooit nog te vertellen dat Secretflower het van hen wist. Ze zuchtte opgelucht en keek hem blij aan. ”Dankjewel, Tigerwing” Zei ze oprecht, zoals ze enkele minuten eerder ook al gedaan had. ”Was ik maar een Warrior!” Riep ze mistroostig uit, en ze bekeek Tigerwing eens goed. ”Ik ben nu al voor 5 manen in training, zouden ze het van ons weten ..? Dat ik daarom geen Warrior ben?” Ze zweeg en overwoog serieus of dat waar kon zijn. Dat verklaarde wel waarom ze altijd alleen was, waarom ze een beetje buiten de Clan viel, en waarom Morningpaw niet meer met haar praatte. Deathpaw zuchtte en hoopte vurig dat ze snel Warrior zou worden, ze was het zat om een apprentice te zijn. Ze wilde niet telkens voor de Elders zorgen, ze wilde mee gaan op gevechten! Als krijger door het leven gaan. Ze zuchtte en ging op haar buik liggen, terwijl ze Tigerwing aan keek die wederom leek alsof hij een groeispurt had ondergaan. ”Ik ben nu al voor vier, bijna vijf manen in training en ik ben nog geen Warrior. En jij werd het zo snel ..” Ze keek hem met een mengeling van jaloezie en amusatie aan.

”Was ik maar een Warrior!” Riep ze mistroostig uit, en ze bekeek Tigerwing eens goed. ”Ik ben nu al voor 5 manen in training, zouden ze het van ons weten ..? Dat ik daarom geen Warrior ben?” Ze zweeg. ”Ik ben nu al voor vier, bijna vijf manen in training en ik ben nog geen Warrior. En jij werd het zo snel ..” Ze keek hem met een mengeling van jaloezie en amusatie aan. Hij kwam naar voren en likte zachtaardig over haar neusje.''Alles op z'n tijd Deathstrike'' Murmelde hij zachtaardig, en hij keek haar met amusatie aan. Hij snorde even, en ging dicht tegen haar aanliggen, en voelde hoe haar warmte in zijn bloed ging stromen, zij was alles, als zij in gevaar zou zijn, zou hij haar redden, als ze hem nodig had, dan zou hij er zijn, als hij zou kiezentussen haar en zijn clan...Zijn gedachten stonden even stil, kiezen tussen loyalyteid of liefde, was altijd al een moeilijke optie, maar dan zou hij zeker voor haar kiezen. Hij zuchtte even bij die gedachte, maar wilde hem niet hardop uitspreken, misschien kwam dat voor haar wat te hard aan.

Deathpaw zuchtte en sloot haar ogen toen Tigerwing tegen haar aan ging liggen. Ze bad tot StarClan dat de volgende keer als ze elkaar weer ontmoette ze dan als Warriors met hem kon praten. Ze spon zachtjes terwijl ze met haar oren dicht naast hem lag, haar grote beschermengel. Een tijdje dacht ze na, over alles wat ze fout gedaan had waardoor ze geen Warrior was. Of misschien waren er wel betere redenen dat ze geen Warrior was, maar die alleen Bluestar kende? Ze was een goede mentor, en ze keek erg tegen haar op. Ze opende haar ogen toen er gekras klonk, een grote uil zat op een hoge tak boven hen. Een oehoe. Zijn doordringende, oranje ogen vestigde zich even op het zwijgende paar voor hij weer voor zich uit keek, opzoek naar prooi misschien? Deathpaw duwde zich omhoog en strekte haar poten uit, een beetje verbaast keek ze ter hemel. De zon was een heel eind gestegen, waren ze hier al zo lang? Ze wende zich met een liefdevolle blik tot Tigerwing. ”Weetje … wanneer de tijd daar is, en ik ouder ben … Zou jij dan- zou jij het goed vinden als ik dan jou kits ging dragen” Deathpaw was er nog lang niet klaar voor, maar ooit- heel veel manen later zou ze zijn kits willen dragen. Vele katten zouden haar tot achterlijk verklaren, dat ze er nu al over nadacht, of gewoon helemaal om het feit dat ze ér over nadacht. Om met een ShadowClan kater kittens te nemen. Nu ze eens goed er over nadacht kon dit rampzalig zijn, hoe gingen ze het aan pakken? Ze zou moeten uitleggen van wie de kits waren- tenzij … Deathpaw dacht er serieus over na om weg te lopen, tot ze de kittens had gebaard, met een goede leugen loste je alles op. ’Het probleem is dan dat een leugen áltijd boven water komt’ Ze ging weer tegen hem aan liggen en spon zachtjes. De tijd was nog lang niet daar, ze had nog alle tijd om over een eventueel plan na te denken.