[Training 1] Show me what you got (Amberpaw)

Amberpaw leek in haar sas te zijn met hun prooi. Hij spinde even en knikte. ‘Die mag je dan zo aan hun geven,’ miauwde hij, met een vlaag van trots in zijn stem. Ze had even de tijd nodig gehad, maar toch hadden ze uiteindelijk het konijn te pakken weten te krijgen. Deze trainingssessie leek de vruchten af te werpen. Hij keek de poes toen aan, maar alsnog moest hij nog een paar puntjes bespreken. ‘Je mag alleen iets sneller denken. We hebben geluk dat deze prooi ons niet had opgemerkt. Maar volgende keer mag je meteen zeggen wat het plan is als je een prooi opmerkt. Hoe sneller we zijn, hoe meer kans,’ miauwde hij verklarend. Toen kwam hij weer op zijn poten en wenkte naar het konijn. ‘Als je die meeneemt terug naar het kamp, vind ik deze trainingssessie geslaagd. Ik weet wat je nu kan, dan kunnen we morgen erop voortgaan. Misschien een vechtsessie?’ miauwde hij, een vrolijk glimlachje op zijn lippen. Zou ze dat wel leuk vinden? Vechten bleef immers ook een onderdeel van hun training.

De woorden van haar mentor lieten haar trots naar de witte krijger kijken. Hoewel ze wist dat ze sneller had moeten handelen kwam Frostfall hier ook op terug en Amberpaw knikte begrijpend. De volgende keer zou ze sneller handelen en ze sprong op toen ook haar mentor overeind kwam en pakte het konijn tussen haar kaken. Het koste haar weinig tijd om hem op de juiste plek te pakken en wist uit ervaring dat een prooi door een tunnel slepen veel tijd zou kosten. Dus besloot Amber om over het hoogland te gaan lopen. Zo had ze meer vrijheid om haar evenwicht ook beter in balans te houden. Of haar mentor dit goed zou keuren? Daar kwam ze zo wel achter. Maar bij het horen van een gevechtssessie keek ze hem even aan. Ze was haar schijngevecht met Woodpaw nog lang niet vergeten, maar ze zou het toch moeten leren! De schildpad leerling knikte met prooi tussen haar tanden voor ze weer verder trippelde.

Zijn apprentice trippelde best trots over het hoogland. Ze leek nogal tevreden met haarzelf. En dat mocht ze ook best zijn. Frostfall concentreerde zich vaker op de slechte punten dan op de goede, want anders werd je ook nooit beter. Wat je goed kon was goed, wat slecht was kon beter. Dus zouden ze dat doen. Ze was al redelijk op haar plek in de tunnels, daar twijfelde hij niet over. Nu zouden ze nog moesten kijken hoe ze vocht, hoe ze patrouilleerde. Maar dat zou vanzelf goed komen. ‘Dan tot morgen. Ik zie je morgenvroeg bij de Outlook rock. Wees niet laat.’ Hij gaf haar een knikje, waarna hij zelf afwende en richting één van de tunnels liep. De dag was nog lang niet voorbij, er was nog genoeg te doen.

- Topic uit. Pb me als je nog een training wilt

Onderwerp: Re: [Training 1] Show me what you got (Amberpaw)