Edge of glory

Falcon was... leergierig. Dat was hij al toen hij een kleine kitten was, tot ergenis van zijn mama Amberstorm zo af en toe. Hij vond het niet alleen leuk om te leren, door te leren kon hij snel vooruit en zijn waarde aan de clan te laten zien. Door te leren kon hij zijn familie en vrienden beschermen, het meest belangrijkste! Als hij niet aan het leren was, dan was hij wel bezig met andere dingen. Met de kittens bezig zijn, andere katten helpen of zelf dingen ontdekken. Dat was ook de reden voor de kleine rode kater om de medicine cat den weer in te trippelen. "Goedemiddag!" sprak hij met een brede glimlach de den in, voor wie er ook binnen was. Er was altijd hulp nodig, toch? En anders kon hij vast iemand die ziek of gewond was vergezellen en zorgen dat het minder saai was voor ze.

Een hoge piepstem ontwaakte haar uit haar slaap. Vermoeid en wat verward kwam ze overeind, waarna ze zich pas besefte dat ze in slaap was gevallen tijdens het sorteren van de kruiden. Gefrustreerd gromde ze op zichzelf. In de nachten kreeg ze geen oog dicht, en op momenten dat ze juist haar aandacht erbij moest houden zakte ze plots opeens weg. De jonge poes was nog altijd in rouw om het verlies van haar twee oudste vrienden, Oceanstar en Panthersoul, die haar zo opeens ontnomen waren en het verdriet eiste een grote tol van haar, Toch probeerde ze terug te komen in the swing of things, maar erg goed lukte het niet. Ze miste hen. Daarom was het fijn om afleiding te hebben, waardoor ze haar vacht kort plat legde en naar de ingang van de grot stapte, waar ze Falconpaw aan trof. Wat vertederd keek ze naar de jonge kat, hopend dat haar vermagerde gestalte en de donkere halve maantjes onder haar ogen hem niet af zouden schrikken. "Hoi Falconpaw," begroette ze hem warm. Lizardpath was er nu al een tijdje en hoewel ze hoopte dat haar vriendin niet snel haar rang af zou leggen, kon ze soms niet anders dan denken aan een tijd dat zij ooit een apprentice zou krijgen. Daarom ook was ze altijd blij om jonge katten hier te zien zonder dat er iets mis was, want dat was een teken dat er nog altijd katten waren die haar vak interessant vonden, en die vertelde ze er graag over. "Kan ik je helpen met iets?"

De medicine cats waren altijd druk; en hij had echt respect voor ze! Zoals het hoorde, dat wist hij. Maar ook als het niet zo hoorde, had hij wel respect voor ze. Ze hadden zoveel kennis en dan ook nog eens een band met Starclan, wat erg belangrijk was. Daarom voelde hij zo'n diep respect voor de medicine cats. En dan ook nog precies weten welk kruid voor wat gebruikt kon worden.. pfoe zijn kop zou ervan draaien als hij dat allemaal moest leren! Dat kon hij echt niet! Routnose was de eerste in de den die reageerde en naar voren trad. Ze zag er moe uit!! Nu wist hij het zeker, hij moest helpen! "Hoi Falconpaw," klonk er warm van de poes af, waarop hij breed glimlachte. "Goedemiddag Routnose!" sprak hij met dezelfde glimlach op zijn gezicht. Ja, hij was er echt honderd procent zeker over. Hij zou vandaag Routnose's dag lichter maken zodat ze wat meer kon rusten! "Kan ik je helpen met iets?" klonk er vervolgens, waarop hij lichtjes grinnikte. "Dat is precies dezelfde vraag dat ik aan u wilde stellen!" sprak hij met een enthousiaste zwiep van zijn staart. Hij kon het niet helpen! Als hij vrij was om iets te doen, dan ging hij helpen! "Kan ik u met iets helpen?" sprak hij met een brede glimlach tegen de poes. Al was het maar iets kleins, gewoon zodat zij het niet meer hoefde te doen.

De zoon van Amberstorm begroette haar vrolijk en Routnose gunde hem een warme glimlach. "Dat is precies dezelfde vraag dat ik aan u wilde stellen!" ze knipperde even wat verbaasd met haar ogen, eigenlijk iets te vermoeid voor het eindeloze enthousiasme van de kitten, maar toch dankbaar voor de afleiding die hij bracht. "Kan ik u met iets helpen?" vertederd keek ze hem aan en dacht kort na. "Dat is heel lief van je Falconpaw, alleen, uhm, ik ben bang dat de taakjes die ik te doen heb nogal saai zijn," dat hoorde er nu eenmaal bij. Zij vond de simpelere dingen, zoals nesten op orde brengen, altijd wel therapeutisch. Voor een kitten zou dat echter wel eens goed saai kunnen zijn. "Ik was kruiden aan het sorteren. Als je wilt mag je helpen, maar als je liever met je vriendjes wilt spelen is dat ook helemaal goed, hoor!"

Routnose gunde hem een warme glimlach toen hij haar vrolijk begroette, Routnose was altijd heel aardig van wat hij kon zien. Moest ook wel, als medicine cat! Maar hij had ook verhalen gehoord over die grumpy medicine cats... Nee dan waren Routnose en Lizardpath een heel stuk fijner en beter om te hebben! Toen hij vertelde dat hij precies dezelfde vraag aan haar wilde stellen knipperde de poes verbaasd met haar ogen. Was ze dat niet gewend dat katten haar hulp gaven? Ondanks dat zij hen zoveel hielp..Dus hij verduidelijkte de vraag door te vragen waarmee hij haar kon helpen. Want daar was hij goed in! In helpen. Hij wist dan niet veel van dit vakgebied af, maar zolang hij kon helpen was hij blij. En dat zou Routnose misschien ook wel fijn vinden! "Dat is heel lief van je Falconpaw, alleen, uhm, ik ben bang dat de taakjes die ik te doen heb nogal saai zijn," klonk er van de poes af, waarop hij even zijn oortjes draaide. Vond hij niet erg, de nursery kon soms ook heel saai zijn! En niks doen was ook maar saai. Beter iets te doen dan ergens in het gras liggen, toch? "ik was kruiden aan het sorteren. Als je wilt mag je helpen, maar als je liever met je vriendjes wilt spelen is dat ook helemaal goed, hoor!" Zijn oortjes schoten meteen naar voren, hij kon ergens mee helpen! Ietwat enthousiast zwiepte zijn staart heen en weer, zijn ogen sprankelend terwijl hij breed glimlachte naar de poes. "Nee, ik wil helpen!" sprak hij met dezelfde glimlach. Hij wist dan misschien niet welk kruid wat was... maar dezelfde dingen bij elkaar leggen zou hij toch wel moeten kunnen! "Als u het niet erg vindt tenminste! Ik zou u niet in de weg willen lopen, natuurlijk!" Dat was wel een belangrijk punt. Hij zou haar niet in de weg willen lopen.

Ze grinnikte om zijn enthousiasme, dankbaar dat hij zo vrolijk en goedgehumeurd was. Routnose was altijd blij wanneer er katten kwamen voor andere redenen dan dat ze hulp nodig hadden. Het zou je nog verbazen hoe weinig dat gebeurde. "Oh nee hoor! Je bent meer dan welkom Falconpaw, bedankt," snorde ze warm, blij met de afleiding. Ze wenkte de kleine kater om haar te volgen iets dieper de den in, waar alle plantjes en blaadjes en kruiden en besjes nog door elkaar heen lagen. Hoogtijd om op te ruimen, hopelijk zou ze met zijn gezelschap niet in slaap vallen. De poes schoof een hoopje jeneverbessen en bramenbladeren die ze eerder had verzameld naar hem toe, plantjes die niet al te lastig uit elkaar te halen waren. "Zou jij de besjes en de blaadjes op aparte hoopjes willen leggen voor mij?" vroeg ze hem vriendelijk, waarna ze nog één laatste keer de slaap uit haar ogen probeerde te wrijven en zelf dat wat moeilijker te onderscheiden plantjes nam en begon te sorteren. "Hoe vind je het om apprentice te zijn, Falconpaw?"

Hij kon soms echt over de meest simpele taakjes enthousiast zijn, een van zijn goede punten noemde hij het maar, zolang hij maar anderen blij ermee kon maken. Hij deed liever iets voor een ander dan dat hij ietsvoor zichzelf deed en dat was ook wel te merken ook. "Oh nee hoor! Je bent meer dan welkom Falconpaw, bedankt," klonk er spinnende van de poes af, waardoor hij ietwat trots glimlachte. Hij was blij dat hij kon helpen! En al helemaal blij als Routnose ook blij was en hij een goede job had verricht! Ze wenkte hem mee, dieper de den in. Hij had de den nog nooit echt goed vanbinnen bekeken, hij was hier nog nooit echt geweest. Gelukkig maar, want zo ver hij wist was hij gewoon een gezonde, jonge man. Eenmaal aangekomen bij een hoop plantjes - hij had geen idee wat voor plantjes dit waren- stopte ze met lopen. "Zou jij de besjes en de blaadjes op aparte hoopjes willen leggen voor mij?" Oh! Dat kon hij wel. Dat was een duidelijk verschil voor hem, als hij dat niet kon, kon hij maar beter nooit meer helpen hier! "Natuurlijk, Routnose!" snorde hij blij tegen de medicine cat, waarna hij voorzichtig één voor één de blaadjes eruit probeerde te vissen met zijn mond. Hij wilde de besjes niet pletten en al helemaal niet in zijn mond opeten. "Hoe vind je het om apprentice te zijn, Falconpaw?" Hij keek even op van zijn werk, maar over een antwoord hoefde hij niet lang na te denken! "Leuk!" spinde hij blij tegen haar. Hij wist niet of zij ook ooit eerst was begonnen als een apprentice zoals hij, maar ze moest vast hetzelfde idee hebben gehad toen ze eindelijk de nursery mocht verlaten! "Burnetbliss is een hele goede mentor, ze leert me echt heel veel! En het territorium is mooi! Nog mooier dan alle verhalen doen klinken." sprak hij blij terwijl hij voorzichtig een besje weg tikte van de hoop voor een nieuw stapeltje, ditmaal voor de besjes. Hij wilde ze niet in zijn mond hebben, dat ging hij niet gokken, ook al wist hij wel dat Routnose hem niet de gevaarlijkste besjes ooit zou hebben gegeven. "Wat doen deze besjes, Routnose?" besloot hij met een nieuwsgierige glans in zijn ogen te vragen. Wie weet onthield hij het wel! En kon hij ooit een keer extra besjes meenemen voor Routnose terwijl hij buiten was!

Ze keek met een tevreden glimlach toe hoe het rode katertje uiterst voorzichtig aan het werk ging. Ook zij ging aan de slag, stiekem blij dat hij er was. Routnose werd altijd heel erg meegesleurd door de emoties van anderen. Niet altijd handig, maar wanneer er dan zo'n vrolijke, enthousiaste knul naast je zat was dat zeker een positief iets. Ze vroeg hem hoe het was om apprentice te zijn, wetend dat Amberstorm waarschijnlijk niet de fijnste moeder was om mee in de nursery te zitten voor 6 manen lang. "Burnetbliss is een hele goede mentor, ze leert me echt heel veel! En het territorium is mooi! Nog mooier dan alle verhalen doen klinken." Oh, Burnetbliss was zijn mentor? Routnose slikte wat afwezig en plette toen perrongelijk een besje. Oeps. Gelukkig leek Falconpaw blij te zijn met de flame point als mentor, wat hopelijk betekende dat ze vriendelijker was tegen hem dan ze de laatste tijd tegen Routnose zelf was geweest. De poes schudde het van zich af. Dat waren haar eigen problemen. "Mooizo! Het territorium is ook prachtig," snorde ze, blij om hier weer te zijn na die journey. "Wat doen deze besjes, Routnose?" vroeg hij nieuwsgierig. De poes haar mondhoeken trokken kort even omhoog. "Oh, dit zijn jeneverbesjes, ze zijn super handig en helpen bijvoorbeeld tegen, ehm, buikpijn, maar kunnen ook zowel kracht geven als een kat kalmeren wanneer dat nodig is," legde ze uit, waarna ze de helft van het net door haar geplette besje naar Falconpaw schoof. "Je mag proeven als je wilt, deze is toch al kapot en smaakt best lekker," een dergelijk kleine dosis zou hem weinig doen. Allicht iets meer energie geven later op de dag, maar daar zou Burnetbliss vast wel mee om kunnen gaan.

Falconpaw inhaleerde zo'n beetje het besje, waardoor de jonge medicine cat zachtjes moest gniffelen. Toch baarde het haar ergens ook zorgen over hoe makkelijk hij het besje aan nam van haar. Ze ging er vanuit dat het kwam omdat hij wist dat ze een betrouwbare medicine cat was, maar toch. "Dat smaakt echt heerlijk!" ze gunde hem een glimlach en een knipoog. "Ja hé? Maar niet stiekem meer pakken hoor!" plaagde ze hem vriendelijk. Falconpaw leek haar een brave jongen, ze zag hem er niet voor aan om stiekem haar besjes voorraad te plunderen, maar toch. "Oh, en beloof me dat je nooit besjes van vreemden aanneemt of zelf besjes plukt die je niet kent, oké? Sommige kunnen giftig zijn," waarschuwde ze hem vriendelijk doch dringend. Ze kon zich niet inbeelden dat iemand ooit zo ziek zou zijn giftige besjes aan kinderen te geven, maar sommige besjes leken zo op elkaar dat je dan perrongelijk nog wel eens de verkeerde op kon eten, als je niet haarfijn het verschil wist. "En waarvoor zijn de blaadjes dan? Doe je die op de wonden??" ze lachte zachtjes, maar haar vermoeidheid was terug te zien in de grote geeuw die ze niet kon onderdrukken. "Oh, ehm, dat zijn bladeren van een bramenstruik. Ze helpen vooral tegen bijensteken, maar kunnen ook helpen tegen keel ontstekingen of andere infecties in je mond," legde ze geduldig uit. "Ik ga binnenkort wat honing halen, dus dan zal ik deze wel nodig hebben," gniffelde ze.

Tja, dat soort snoepjes waren soms een beetje gevaarlijk. Routnose had die fout al eens eerder gemaakt en keek ook even wat bezorgd toen Falconpaw er een grapje over maakte, maar zijn glimlach stelde haar gerust... Voor nu. Gelukkig moesten katten altijd eerst langs haar nest sluipen voordat ze bij de kruiden voorraad kwamen, en ze sliep best wel licht hoor! "Ik zal van niemand anders besjes aannemen behalve van jou en Lizardpath." De medicine cat snorde tevreden bij die woorden, omdat hij ze met heel zijn hart leek te zeggen. "Mooi zo!" ze geloofde niet dat katten hem ooit zouden willen vergiftigen, maar sommige besjes leken ontzettend op elkaar en iedereen kon zich wel eens vergissen. Behalve zij, dan, want dat zou pas echt problemen veroorzaken. Routnose vertelde over de braambladeren en alles waar ze mee bezig waren, wat Falconpaw razen interessant leek te vinden. Om eerlijk te zijn was de poes best moe, en zijn vrolijke vragen bijhouden was niet al te makkelijk. Toch was ze blij dat hij er was en waardeerde zijn belangstelling. Hij kon ook niet weten hoe ze zich voelde, dat hoefde ook niet - het was slechts een kind. "Ik hoor altijd dat honing heel lekker is!" uh-oh, dat had hij inderdaad goed gehoord. Routnose knikte voorzichtig, omdat ze al zo'n voorgevoel had wat er nu zou komen door de fonkelende blik in zijn blauwe ogen. "Ik kan anders mee gaan om honing te halen?? Dan kan je meer honing mee krijgen dan als je alleen gaat!" ze trok even twijfelend met haar oor. "Uhm...." ze kon het haast niet over haar hartje verkrijgen nee te zeggen tegen zijn blauwe oogjes, maar of hem mee nemen nou wel zo een slim plan was... "Nou kijk Falconpaw, ik vind het echt super lief, maar als je niet precies weet hoe je het moet doen, kan je héél naar gestoken worden door de bijen... Dus ik weet niet zeker of het zo een slim idee is, snap je?"