[Magicpaw & Rainpaw.] Both of you shall learn little kits..

'Ja, we gingen inderdaad naar de rivier. We hebben nog tijd genoeg voordat Butterbell zich ongerust gaat maken. Dus, zullen we nu gaan?'Mauwde Rainpaw. ''Oke, is goed'' fluisterde Magicpaw. Plots viel Rainpaw iets in. Wat als Magicpaw de weg helemaal niet wist, of niet naar de rivier toe wilde! Maar dat was vreemd, want ze waren Riverclankatten. Dus dat klopte niet echt. 'Hee, het lukt je echt wel! Sluit je ogen, en ruik, of luister. Het geluid van de rivier vind ik het mooiste geluid van het bos! Vandaag is er immers weinig wind, dus je zal de rivier niet kunnen horen. Maar je kan hem wel ruiken!' Rainpaw zag dat de leerling zich concentreerde. Rainpaw hadde geur van het zoete water al opgevangen, en zag dat Magicpaw het ook rook. ''Ik geloof dat ik weet waar het is!" Riep ze. Magicpaw begon in de juiste richting te lopen. Even leek het erop dat ze het geurspoor kwijt was, maar het katje herstelde zich snel. Zij aan zij liepen de leerlingen naar de rivier. Rainpaw ging zitten en snorde: 'Dat heb je goed gedaan, Magicpaw. Met zo'n reukvermogen kun je later vast een muis ruiken op 10 vossenlengstes afstand! Je kan je goed concentreren, en dat is ook belangrijk.' Rainpaw zag dat zonhoog al was gepasseerd en stond weer op. 'Ik denk dat we nu best verdergaan. Misschien kunnen we nog wat uitrusten als we Butterbell gevonden hebben.'

'Dat heb je goed gedaan, Magicpaw. Met zo'n reukvermogen kun je later vast een muis ruiken op 10 vossenlengstes afstand! Je kan je goed concentreren, en dat is ook belangrijk.' Magicpaw was ook heel trots op zichzelf dat ze het al zo goed deed bij haar eerste training. 'Ik denk dat we nu best verdergaan. Misschien kunnen we nog wat uitrusten als we Butterbell gevonden hebben.'''Is goed'' zei de jonge apprentice en wachtte op Rainpaw tot ze zich bij haar voegde en vervolgde toen haar weg naar de rivier toe. Ze dacht vaag al iest te horen van de rivier, maar was niet zeker. Misschien was het wel wat anders, want ze waren niet erg dichtbij de rivier. Water. Op een of ander manier had ze het gevoel dat ze van water zou gaan houden, ondanks haar eerste 'ontmoeting' met de de lange stroom water. Ze kon niet wachten totdat ze meer zou leren. Butterbell had gezegd da we straks misschien nog wat jaag-technieken zouden doen. Dan kon ze vast haar sprong verbeteren die net niet helemaal goed ging. Wat zou ze allemaal leren in de volgende training? Misschien vissen? Ze zou een van de beste warriors worden dus ze werd een van de beste warriors! Ze hoefde alleen maar hard te trainen; haar jaagtechnieken verbeteren, leren vissen en vechten. Het zou en moest haar lukken, want misschien dan zouden ze haar volledig accepteren. Als ze niet meer de onzekere Magicpaw was, maar de moedige en zelfverzekerde!

Magicpaw was stil op de weg naar de rivier. Rainpaw genoot van de stilte, en luisterde naar de geluiden van het bos. Magicpaw moest wel aan het nadenken zijn, anders zou ze vast de oren van haar hoofd vragen. Rainpaw herrinerde zich nog de tijd dat zij begon als leerling. Nieuwsgierig als ze was, wilde ze van alles weten wat het was. Het ruisen van de rivier werd luider. Uiteindelijk kregen de 2 leerlingen de rivier te zien. Rainpaw ging meteen sneller lopen. Ze hield van het water, en van vissen. 'Zo, dit is dus de rivier!' Mauwde Rainpaw trots. 'Heb je hem al eens gezien?' Rainpaw begon een beetje voor de oever heen en weer te lopen. 'Zou het water warm zijn?' Murmelde ze tegen zichzelf. Dan ging ze zitten en begon haar poot te wassen, terwijl ze met 1 oog naar Magicpaw keek.

Soorry, kort...