Proud of who I am.

Darkvoid wist niet zo goed wat zijn reden was om naar Fourtrees te gaan. Misschien om de onderliggende dreiging van de vreemde gebeurtenissen in zijn Clan even achter zich te laten? Begreep hem niet verkeerd: hij zou er als de kippen bij zijn als er iets zou gebeuren waarbij zijn Clanmates hulp nodig hadden, maar voor nu leek de dreiging even weg te zijn en het leven op zijn normale wijze verder te gaan. Voor zover dat dan ook kon. In een Clan waar rivaliteiten standhielden en BloodClan constant opnieuw aan de macht probeerde te komen, was er natuurlijk nooit volledig vrede, maar er waren momenten zoals deze dat hij dat even kon vergeten. En ook op dat vlak moest hij niet verkeerd begrepen worden: hij hield van avontuur. Hij hield van de adrenaline die het Clanleven met zich meebracht. Maar soms waren er van die momenten dat hij zich even af wilde zonderen. En dus brachten zijn poten hem blijkbaar naar Fourtrees, hoewel het geen volle maan was. De tom ging zitten toen hij zijn bestemming bereikt had en kort strekte hij zijn nek zodat hij naar de rotsen kon kijken waar hun leaders hun toespraken. Zou hij ooit op die rots staan? Hij wendde zijn blik af. Nu nog niet. Hij had maandenlange training achter de rug en hij had aan Tallstar en Acorndust aangegeven dat hij klaar was voor zijn eerste apprentice als ze ruimte over zouden hebben. Eerst maar eens zien wat daarvan zou komen, dan de rest. Zijn blik gleed naar opzij toen hij geritsel hoorde, maar zijn spieren bleven ontspannen en ook zijn gezicht verried niks toen het geritsel steeds dichterbij kwam. Hij snoof nadat hij zijn bek geopend had om de geur van de kat in te drinken. WindClan.

Het duurde even, maar langzaamaan kwam een kat tevoorschijn uit het struikgewas. Darkvoid nam de tom snel in zich op en merkte al snel het leeftijdsverschil tussen hun op. Het was daarom ook wel lichtelijk ironisch waarom de WindClanner zo voorzichtig deed. Als hij ouder was dan Darkvoid was het dan praktisch gezien niet de bedoeling dat hij meer ervaring had en Darkvoid om die reden kon verslaan in een gevecht? Toch was dat niet altijd waar. Hij had van zijn mentor geleerd dat er meer factoren meespeelden dan leeftijd alleen. Zo zou bouw en de skills van een bepaalde kat er ook bij toedragen. Maar goed, dat was nu niet aan de orde. Hij zou daar wel over kunnen speculeren wanneer WindClan daadwerkelijk een oorlog zou krijgen met ShadowClan. Ze waren in Fourtrees en daar mocht sowieso niemand aangevallen worden. “Waarom zo voorzichtig?” vroeg hij dan ook lichtelijk spottend aan de WindClanner. “Ik denk dat je oud genoeg moet zijn om te weten dat hier het vredesverdrag geldt. Zelfs al zou je het bloed onder mijn nagels vandaan halen, dan mag ik je nog niks doen.” Hij keek de tom afwachtend aan, zijn kopje ietsje fier opgeheven. Hij wist wel dat WindClan uit allemaal angsthazen bestond. De reactie van de tom voor hem bewees dat maar weer opnieuw.

Zijn spottende houding lokte een meer agressieve reactie uit van de WindClanner. Oh? Dus die landrenners hadden dan wel een rug? Dat had hij niet verwacht. Hij stelde zich kort voor hoe het zou zijn als ze elkaar tegenkwamen in een gevecht. Darkvoid ging er niet om liegen: de oudere warrior kon wel eens goed een geduchte tegenstander zijn, maar Darkvoid wist dat hijzelf ook wel een goede kans maakte. “Pas maar op je woorden, hazenvreter,” grauwde hij. “Wie weet worden ze nog ernstig tegen je gebruikt de volgende keer dat WindClan en ShadowClan een oorlog hebben.” De kans was vrij klein. Als ShadowClan al ruzie zou krijgen met een Clan, dan zou het eerder River- of ThunderClan zijn. En met de manier hoe Tallstar zich soms gedroeg, was er soms wel reden voor de andere Clans om boos te worden op hun. Maar ShadowClan was geen zwakke Clan. Ze zouden wel eens laten zien wat ze waard waren als één van die andere Clan cats iets probeerde. “Over hazenvreter gesproken…” Hij keek de WindClanner licht peilend aan. “Wat doe je hier zelfs? Moet je niet achter een konijn aanrennen of zo?” Hij bracht het nonchalant over en ging vervolgens zitten, zijn staart om zijn poten slaande. De agressieve reactie van de WindClanner amuseerde hem, maar hij zou een dwaas zijn als hij er op in zou gaan. Hij bevond zich in Fourtrees en andere Clans of niet, maar hier gold het vredesverdrag. En Darkvoid was warrior genoeg om zich daar aan te houden.