Dad... oh.

Jaaaa! Nog even en hij zou eindelijk apprentice worden! Als Eaglekit momenteel niet naast een nest rustig slapende kittens had gelegen, dan zou hij waarschijnlijk beginnen stuiteren van vrolijkheid. Maar hij wist dat hij dat op zijn kop zou krijgen van de queens en dat de kittens hem dan ook niet meer aardig zouden vinden… voor een tijdje dan. Eaglekit vond het belangrijk dat hij goed kon opschieten met de rest van de Clan. Want ja, als hij ooit zijn vader zou opvolgen, dan zou hij toch wel goede banden moeten hebben met de katten binnen zijn Clan, niet dan? Hij had een hoop plannen voor de toekomst en om die te vervolledigen, was het belangrijk dat hij een goed inzicht had in zijn Clan. Oké, misschien nam hij het iets te serieus. Hij onderdrukte zijn gegiechel en concentreerde zich in plaats daarvan op de uitgang van de nursery. Hij drukte zijn poten tegen de grond, gevolgd door zijn kopje en probeerde te luisteren of hij iemand hoorde naderen. Hij voelde zachte trillingen en hoorde het geroffel van poten. Er kwam iemand aan! Hij dartelde naar voren toen hij de vacht van zijn vader meende te herkennen. “Papa, papa, ik… Oh.” Het was niet Stallionstar die voor zijn neus stond, maar wel iemand die erg op hem leek. Eaglekit kneep zijn oogjes kort toe en probeerde na te denken over wie dit kon zijn. Het was een she-cat en ze leek ouder dan zijn vader. Veel ouder. Was het soms… “Mama van papa?” vroeg hij verward.

Eaglekit kreeg automatisch een brede glimlach om zijn snoet toen hij de glimlach van de moeder van zijn vader zag. Ze had het immers net bevestigd en stelde zich voor als Breezesong. Hij vond het ook wel leuk om te horen dat zij zijn naam blijkbaar wel wist. Hij nam haar naam goed in zich op zodat hij het niet meer zou vergeten. Praktisch gezien was ze dus zijn oma, al was het niet biologisch. Eaglekit voelde al direct een goede klik met haar en hij snorde terwijl hij hevig knikte. “Ik ben Eaglekit,” zei hij op een trotse toon tegen zijn oma. Hij deed een paar stappen naar voren en duwde zijn kopje tegen de voorpoot van zijn oma aan op een liefdevolle maner. “Wat leuk om u eindelijk te ontmoeten!” zei hij toen vrolijk, naar boven kijkend. Ze zag er vanaf hier wel grappig uit. Net als zijn vader torende ze ook een flink deel boven hem uit, maar dat zou hij vast wel inhalen zodra hij apprentice werd. “Oma! Oma!” bracht hij vrolijk uit en hij rende weer wat terug zodat ze elkaar konden aankijken. “Over één maan word ik apprentice. Hoe cool is dat? Dan kunnen we samen het territorium gaan verkennen, jij en ik. En misschien kan papa dan ook wel meegaan als hij het niet te druk heeft met Clanzaken.” Eaglekit keek haar met een brede grijns aan. Vond ze dat een goed idee? Ja, ja?

Breezesong gaf aan dat hij een mentor zou krijgen en dat hij daar ook zijn nodig tijd aan moest spenderen en Eaglekit gaf een plechtig knikje. “En ik zal ook zeker goed naar hem of haar luisteren, maar het zal me des te meer uit laten kijken naar de momenten dat ik samen met jou en met papa kan gaan jagen.” Zijn oma had misschien wel meer tijd dan zijn vader, maar ach. Het zij zo. Hij wilde graag een goede band met haar opbouwen en wat was er beter dan samen op jacht gaan? Zo konden ze op elkaar inspelen en leerden ze elkaar beter kennen. Eaglekit was blij dat hij haar nu eens eindelijk goed leerde kennen en snorde toen hij een lik tussen zijn oren kreeg. “Oma….” Hij kreeg een geniepige grijns rond zijn lippen. “Kun je me nu al niet mee naar buiten nemen? Heel even maar?” Hij stak zijn borst vooruit en keek haar op een stoere manier aan. “Ik ben al eens buiten het kamp geweest! Ik was toen nog maar één maan oud en dat is me prima vergaan.” Dat Stallionstar hem toen uit het water had moeten vissen, hield hij maar achterwege. Dat was nu niet belangrijk.