This makes us the lucky ones

a new life

Slate

Het was nog niet zo lang geleden dat haar kittens geboren waren. De bevalling was vrijwel vlekkeloos verlopen, en Slate had naar haar eigen mening best goede namen bedacht in de stijl van de Tribe. Ze lag nu rustig in de Nursery van de Tribegrot, met haar kleintjes dichtbij zich. Fang of sharp teeth, Valley where roses bloom, en Twilight of a new tomorrow. Dat waren haar dochters, van wie ze nu al zo veel hield, en wie ze als het zou moeten met haar leven zou beschermen. Slate hoopte dat deze kittens, en zijzelf natuurlijk, geaccepteerd zouden worden door de Tribe, maar als het niet zo zou zijn zou ze zo goed mogelijk proberen om deze drie op te voeden tot wat in de Clans gezien zouden worden als goede krijgers.

132

open voor de kittens van Slate <3

ulla codes

Daar lag ze dan tussen haar zusjes in te dromen. Ze trippelde met opgeheven staartje over het bergachtige landschap en tussen de bomen. Ze zag vele katten die aan het spelen of aan het jagen waren sommige lagen lekker lui te genieten van de warmte die er heerste. Maar dat was niet genoeg voor deze kleine dondersteen. Nee ze wilde verder reizen naar voor haar nog onbekende landschappen! Maar toen ze de sprint erin wilde zetten versperde een kat haar de weg. Hij waarschuwde haar dat ze nog te jong was om de bergen te verlaten. Hoewel ze de kat neutraal aan keek knikte ze en keerde zich om, maar ze behield het uitzicht dat ze gezien had voor altijd in haar gedachten.
Langzaam werd het kleine poesje wakker en krulde zich zo dat ze tussen haar zusjes uit rolde om zich daarna eens lekker uit te rekken. Haar nu nog hemels blauwe oogjes keken op naar haar moeder wiens ogen geheel verschilden van grote, maar zo had ze haar al tekent vanaf dat Fang haar oogjes eenmaal geopend had en haar beeld scherp was geworden. Meteen sprong ze onhandig op om over een van haar zusjes te springen om bij haar moeders kop te komen en haar half rattelend van een poging tot spinnen een kopje te geven. Wat fanicaal mislukte en ze languit in het mosnest belanden. Vrolijk begon ze te lachen en draaide zich op haar zij. Haar voorpootjes waren half blijven steken achter de rug van haar zus en zo was ze voor over in het nest gekukkelt. Opnieuw stond ze op en liep met wankelende pasjes naar haar moeders borst om als nog een kopje tegen haar zachte warme vacht te geven en ging daarna zitten om met haar blauwe oogjes naar haar moeder te gaan zitten kijken.

Het jonge poesje was nog niet lang op de wereld, nog geen maan, maar het voelde alsof ze al zoveel had beleefd. Iedere dag was een nieuw avontuur; de eerste keer haar oogjes open doen, de eerste wankelende stapjes zetten, tijd doorbrengen met haar mama en haar zusjes. Het was allemaal zo druk en zo veel dat ze iedere dag weer opnieuw uitgeput was. Dat was ook de reden dat ze in een heerlijke slaap had gelegen, rustig dromend en heerlijk warm tegen haar moeder aan. Daar was ze gisteren in slaap gevallen en lag ze nu nog.
Echter verliet de slaap haar al snel; een harde stoot tegen haar kleine lichaampje maakte haar wakker met een schok en haar kittenblauwe oogjes schoten open. Auw! Het felle licht deed pijn en het duurde even voordat dat voorbij was en ze alles weer goed zag. Een gewicht lag op haar ruggetje; de pootjes van haar zusje, Fang, die platuit op het mosnest lag. Waarom had ze over haar moeten vallen? De heerlijke rust van haar dromen verliet haar nu en de warmte ebde ook langzamerhand weg. Toch zei ze niet tegen haar zusje. Niet dat ze dat echt kon. Ze was nog veel te jong om echte woorden uit te spreken en veel kende ze er ook nog niet. Toch kon ze mama al wel verstaan en dat vond ze al heel wat. Valley voelde hoe de pootjes van haar ruggetje af werden gehaald en ze draaide haar kopje om te zien hoe Fang wankel opstond en hun mama een kopje gaf. Nieuwsgierig naar wat haar zusje nou precies aan het doen was, hees het jonge poesje haarzelf met moeite omhoog en begon met timide en wankele pasjes naar haar mama en zusje toe te lopen. Het was voor haar een heel stuk makkelijker, nu alleen Twilight nog maar in het pad lag te slapen. Valley nam een omweggetje om haar nog slapende zusje heen, maar dat ging niet zo goed. Ze verloor haar balans en kukelde zo op haar achterwerktje. Een geluid, wat een mix was tussen een piep en een oef, verliet haar keeltje toen ze op de grond van het mosnest bellande. Gelukkig was dat nog zacht. Maar ze zou het niet opgeven hoor. ze zou haar mama bereiken én Twilight niet wakker maken. Koppig krabbelde de jonge kitten weer om hoog en zette haar wankele weg voort naar haar mama, waar ze haarzelf naast Fang neerplaatste. Wat gingen ze doen?

"Love me, oh please, love me."

This makes us the lucky ones Dbhmcdo-0d0d76f6-b551-43d9-900c-80a293768c6d.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzcyZjkwNmZlLWVkNWMtNGJkMy1hYjA0LTBkMDllOTRkNWIyM1wvZGJobWNkby0wZDBkNzZmNi1iNTUxLTQzZDktOTAwYy04MGEyOTM3NjhjNmQucG5nIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Twilight had gisteren een lange dag gehad. Ondanks dat ze het begrip 'leren' niet helemaal kon omvatten, was dat nou wel precies wat ze gisteren had gedaan. Twilight had de hele dag geluisterd naar mama en naar alle andere katten. Ze wilde ze zo graag begrijpen. Soms probeerde ze mama na te zeggen, in de hoop dat ze dan wel snapte wat mama zei. Er waren slechts vier zinnen die ze snapte. Ze wist dat haar éne zusje Valley blere vwozes boom heette en dat haar andere zusje Fang flof schrarp tjleef heette. En zij Twilight flof aa miew tmowow heette. En haar moeder heette Mama. Ze had het woord slawt ook wel eens gehoord, maar wat dat betekende snapte ze nog niet helemaal. Het leven was dan ook heel ingewikkeld.
Het was de onrust die haar wekte uit haar slaap. Gedesoriënteerd tilde ze haar kopje op en keek naar haar twee zusjes. Nog maar een week geleden had ze haar oogjes geopend en nu wist ze eindelijk de twee uit elkaar te houden. "Mama?" Ze hoopte dat haar moeder haar misschien kon duidelijk maken wat er aan de hand was, want Twilight snapte er nog steeds niks van.

a new life

Slate

Toen Fang begon te bewegen hield Slate de kleine goed in de gaten, ze namelijk wilde niet dat haar dochter te ver van het nest weg zou gaan. Gelukkig deed Fang dat niet, maar maakte ze op een onhandige manier haar zusje Valley wakker. Toen Slate een kopje kreeg van Fang, gaf ze de kleine een lik over haar lichaam. Niet veel later zat Valley naast Fang, en kreeg ook zij een liefdevolle lik over haar lichaam. Uiteindelijk werd Twilight ook wakker, ze leek verward door de bewegingen van de andere twee. "Goedemorgen," zei Slate met een zachte glimlach tegen haar dochters, "Goed geslapen?"

104

ulla codes

Valley was wakker geworden door haar onhandige poging om over haar heen te springen, maar ze kwam later naast haar zitten en Twilight werd ook wakker. Fang keek hun moeder met grote vragende oogjes aan, maar toen ze begon te spreken voelde de kit dat ze enkel goede bedoelingen had. Toch hoorde ze en begreep ze wel een paar woordjes, maar veel was het kon niet. Ze opende haar bekkie en er kwamen enkel keel geluidjes uit die alleen maar vrolijk klonken.

Onderwerp: Re: This makes us the lucky ones