We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Hoewel ze normaal gesproken onder de grond aan het jagen was vond ze de afwisseling soms ook wel leuk. Onder de grond waren er krappe ruimtes, maar boven de grond konden ze alle kanten op waardoor ze extra moest opletten op het konijn voor haar. Zacht gromde ze toen ze haar poten moest aansporen om nog sneller onder haar lichaam te bewegen, maar moest al snel weer in de ankers toen het pluizige beest over de grens schoot en weg was. Gefrustreerd sloeg ze tegen het hoge gras en klemde haar kaken even op elkaar voordat ze omdraaide om terug te gaan naar het kamp, maar onderweg kwam ze al snel weer een bekende kater tegen.
De rood met witte kattin sloop door het hoge gras en kneep haar ogen een beetje samen toen ze de bekende witte vacht van Frostfall zag. Een grijns speelde zich op haar snuit en toen ze eenmaal dichtbij de kater was sprong ze uit het gras op zijn rug terwijl ze luidkeels begon te lachen.
poespoes idk man ik slaap half
Frostfall
Member
Renske 109 Actief You're every move you make
So the story goes
Frostfall kon zijn ogen nauwelijks openhouden. Hij had de hele nacht liggen woelen als een jonge tiener, zijn kop vol met gedachten. "Wat als, wat als, wat als." Die vraag was eindeloos door zijn kop getuimeld, het ene scenario na het andere opsommend. Wat had kunnen zijn. Nee, wat had moeten zijn. Ugh! Gefrustreerd liet hij zijn lange staart in het stekelige gras liggen terwijl hij met zijn ogen knipperde. Hij moest zich focussen, niet beginnen met ook nog eens overdag te gaan dromen. Hij verlaagde zijn kop tot op borsthoogte en probeerde zijn blik te focussen op een grote haas die hij van plan was terug in zijn hol te jagen, om er vervolgens achteraan te gaan. Maar voor hij het wist was zijn zicht weer troebel. Maar wat hij helemaal niet had verwacht was vier poten en kakelend gelach op zijn rug. Zijn zware stem begon te vloeken toen hij onder het gewicht van de aanvaller in elkaar zakte. Hij rolde toen hij eenmaal op de grond was zich op zijn rug. Hij wilde degene die dit grappig vond wel even een lesje leren! Maar toen hij in het rood gevlekte gezicht van Snugglebug keek, was de frons meteen van zijn gezicht geslagen en slikte hij. Hij had net zo goed zijn tong in kunnen slikken, want even wist hij niet wat hij moest zeggen toen hij haar in haar stralende gezicht aankeek.
Met een grote sprong was ze op zijn rug gesprongen en had ze met aanval de kater tegen de grond kunnen werken, maar ze merkte dat hij zich klaarmaakte om haar een koekje van eigen deeg te geven na wat ze zojuist gedaan had. De rood met witte kattin lag bovenop zijn buik en keek hem aan met een grote, onschuldige glimlach op haar snuit. "Hey Frost" miauwde ze zacht en vriendelijk naar hem voordat ze hem een vriendelijke lik over zijn wang gaf. De kater onder haar was een stuk groter dan dat zij was en hij zou haar zonder probleem van hem af kunnen trappen, maar ze hoopte dat hij dit niet deed, hoewel hij zich soms nog wel eens raar kon gedragen de laatste tijd.
c:
Frostfall
Member
Renske 109 Actief You're every move you make
So the story goes
En daar lag hij dan, met de mooiste poes van heel het woud bovenop zijn buik en hij stond met een bek vol tanden. Hij had haar al die manen nooit echt gezegd wat er in zijn kop rondspookte. Hij lag als bevroren, totdat de poes hem begroette en hij een lachje over zijn lippen liet gaan. ‘Hey,’ miauwde hij terug, net voor elkaar weten te krijgen dat zijn stem niet oversloeg. Maar als kers op de taart kreeg hij een lik over zijn wang. Stomverbaasd keek hij haar aan, maar hij kon een diep geronk uit zijn borstkas niet onderdrukken. ‘Vlooienbrein,’ miauwde hij toen goedgehumeurd. ‘Mij zomaar van achter besluipen,’ miauwde hij met een scheve grijns. Maar de grote kater bewoog zich nog steeds geen spier. Nee, hij vond het wel prima zo en hij liet zijn kop op de grond vallen. ‘Was geluk dat ik zag dat jij het was, anders had ik je tot moes geslagen,’ snorde hij stoer, terwijl een jongensachtige grijns zijn gezicht sierde.
"Hey" miaude hij terug toen ze hem begroette en Snugglebug gaf hem een lik over zijn wang. Ze had haar voorpootjes op zijn borstkas liggen en onder haar lichaam gevouwen en haar kopje erop neergelegd. "Vlooienbrein. Mij zomaar van achter besluipen," met een grote grijns op haar snuitje keek ze hem onschuldig aan. "Ik weet niet waar je het over hebt hoor" reageerde ze en stak haar tong naar hem uit. Oke, misschien een beetje kinderachtig, maar dat mocht ook nog wel eens naar haar mening. "Was geluk dat ik zag dat jij het was, anders had ik je tot moes geslagen," snorde hij stoer met een jongensachtige grijns op zijn gezicht waardoor ze moest grinniken. Hij zou haar tot moes geslagen hebben? Het idee alleen al vond ze te grappig en dus reageerde ze -zonder al te hard te lachen- "Oh, natuurlijk, mijn excuses"
c:
Frostfall
Member
Renske 109 Actief You're every move you make
So the story goes
Frostfall merkte dat de poes lang nog geen aanstalten zou maken om van haar plek af te komen. En om eerlijk te zijn, dat maakte hem niet uit. De manier hoe hun pelsen elkaar raakten, hoe hij haar warmte kon voelen. Hij hief zijn kop weer toen ze onschuldig begon te miauwen. Hij lachte schamper. Typisch. Poezen moesten altijd alles stiekem doen. Misschien daarom ook haar stiekeme uitstapjes met Stallionstar. Hij was niet doof noch blind, hij had de roddels gehoord. Hij zag ook wel dat ze meer tijd met elkaar doorbrachten. Maar nu was ze met hem, en verder maakte hem niets anders hem even uit. Ze excuseerde zichzelf uiteindelijk wel, terwijl het sarcasme eraf droop. ‘Zo hoor ik het graag,’ grinnikte hij. Hij zwiepte een keer met zijn staart, zodat hij zacht langs haar streek. Oh, hoe ze hem altijd maar weer gek kon maken. Even sloeg zijn hart een slag over toen hij dat deed. ‘En.. verder nog avonturen beleefd? Andere arme slachtoffers besprongen?’
Met een grote glimlach op naar snuit keek ze naar de kater die onder haar lag en likte zijn wang nogmaals terwijl ze haar excuses aan hem aanbood, welke overduidelijk sarcastisch was. "Zo hoor ik het graag" grinnikte de kater en ondertussen was de wit met rode kattin begonnen met spinnen. De warmte van zowel de kater onder haar als de zon op haar vacht maakte het zeker een stuk beter. Frostfall zwiepte met zijn staart waardoor hij zachtjes langs haar streek en Snugglebug legde haar kop op hem neer. "En... verder nog avonturen beleefd? Andere arme slachtoffers besprongen?" Snuggle schudde even met haar kop toen hij haar die vraag stelde. "Nee hoor, alleen jou" met grote, onschuldige ogen keek ze hem weer aan en knipoogde even. "Maar jij bent dan ook wel de leukste om te bespringen"
c:
Frostfall
Member
Renske 109 Actief You're every move you make
So the story goes
Deze poes deed het arme hoofd van Frostfall helemaal tollen. Hij begreep haar gewoon niet. Waarom trok ze dagen lang met Stallionstar op, om hem vervolgens de "leukste" om te bespringen benoemde. Het was een werkelijk raadsel. Hij wist dan ook niet wat hij moest, zo liggend op zijn rug met de knappe poes op zijn borst. Waarom schenen dit soort dingen alleen hem te overkomen. Maar hij vond het maar wat leuk, haar grote ogen trokken hem aan, als zeeën waar hij in kon verdrinken en hij stond met een bek vol tanden naar haar te staren. Uiteindelijk leek hij zichzelf met een knipper weer in de huidige wereld te trekken. ‘Nou, dat is dan voortreffelijk,’ miauwde hij met een scheve grijns. ‘Want jij bent de leukste om besprongen door de worden,’ snorde hij met een twinkeling in zijn ogen. Hij kon dan nu ook maar beter gewoon vrijpostig zijn. Nu of nooit?
Een ondeugende twinkeling kwam in haar verschillende gekleurde ogen toen ze bovenop hem lag en met een grote glimlach keek ze hem aan terwijl ze hem vertelde dat hij de leukste kater was om te bespringen. "Nou, dat is dan voortreffelijk," miauwde hij met een scheve grijns. "Want jij bent de leukste om besprongen door te worden" snorde de kater en Snugglebug giechelde zacht. "Oh?" Vroeg ze hem daarna met onschuldige grote ogen terwijl ze haar neusje wat dichter naar die van hem bracht.
c:
Frostfall
Member
Renske 109 Actief You're every move you make
So the story goes
Wat was er met deze poes. Vond ze hem nou leuk? Of deed ze dit met iedereen? Dat was toch niet normaal, dit.. met iedereen? Maar ze was zo met Stallionstar. Het leek wel alsof ze breuken deed ontstaan in de rotsvaste relatie van de leider. En dat wilde hij niet. Nee, Stallionstar had zijn kans gehad en haar aan de kant geschoven voor een ander. Nu was het zijn beurt. Een onschuldige "oh" kwam van de poes af. Hij grijnsde en ze bracht haar kopje dichter bij de zijne. Hij leek even te smelten voor haar ogen, maar toen hun neuzen bijna raakten, probeerde hij haar bij haar schouders te pakken en vervolgens zelf door te rollen, zodat híj degene was die boven haar kwam te liggen.
Haar verschillende gekleurde ogen waren gefocust op zijn blauwe. Soms leek het alsof ze als water bewogen en alsof ze erin zou kunnen verdrinken, maar het enige waar ze in zou verdrinken waren haar gevoelens. Hoewel ze vroeger erg close was met Stallionstar merkte ze dat de gevoelens die ze vroeger had echt verleden tijd waren. Ze was verder gegaan met haar leven net als hij en nu was ze klaar om met het volgende hoofdstuk te beginnen. Die waar met grote letters Frostfall bij zou staan. Hij bracht zijn neus dichter naar die van haar en ze deed precies hetzelfde terwijl haar hart tegen haar borstkas aan begon te slaan, maar nog voordat hun neuzen elkaar raakte voelde ze twee poten op haar schouders en lag ze ineens op haar rug met de witte kater boven haar.
c:
Frostfall
Member
Renske 109 Actief You're every move you make
So the story goes
Frostfall wist een goeie grip op haar witte vacht te krijgen en rolde haar zo om. Hij begon te grinniken en opeens was hij degene die de overhand had. Hij probeerde haar natuurlijk niet zeer te doen. Nee, ze was veel te knap om te kneuzen. ‘Gotcha,’ sprak hij met zijn brommende stem. Hij spinde van plezier, waarna hij weer met zijn kopje dichterbij kwam en zachtjes zijn neusje tegen haar wang duwde. Een speelse grijns kwam op zijn gezicht, maar zijn ogen zeiden meer. ‘Ik kan me natuurlijk niet zo makkelijk laten verslaan door een meisje,’ miauwde hij zachtjes. ‘Zelfs niet door zo'n mooie zoals jij.’ Ja, want hij bleef wel de stoere man. Hij wilde het deze keer goed doen. Beter doen. Niet weglopen van zijn verantwoordelijkheden.
Met een pruillipje keek ze de kater boven haar aan. Ze was te diep verzonken geweest in zijn aanrakingen en zijn ogen om door te hebben wat hij van plan was geweest en nu lag ze onder hem. Haar poot streelde zijn borstkas even. "Gotcha" sprak de kater met een brommende stem en Snugglebug rolde even met haar ogen. ‘Ik kan me natuurlijk niet zo makkelijk laten verslaan door een meisje,’ miauwde hij zacht, maar voordat ze wat terug kon zeggen hoorde ze zijn stem al weer. ‘Zelfs niet door zo'n mooie zoals jij.’ Ze voelde de puntjes van haar oren warm worden en wendde haar blik af. "Ik ben helemaal niet mooi"
c:
Frostfall
Member
Renske 109 Actief You're every move you make
So the story goes
Frostfall zijn ogen vielen open van verbazing toen ze miauwde dat ze niet mooi was. Hoe dan? Ze was de mooiste van alle poezen. Geen wonder dat Stallionstar een oogje op haar had en zijn vrouw achterdochtig werd. ‘Heb je bijen in je brein?’ miauwde hij lachend, waarna hij wat overeind kwam om de grip op haar losser te maken. ‘Je bent de meest prachtige poes die ik ooit gezien heb,’ miauwde hij met een warme glimlach op zijn snuit. ‘Ik staar al naar je sinds ik een apprentice was,’ gaf hij er toen zacht fluisterend achter aan toe. Hij wende zijn blik af. En toen ging ze er vandoor met Stallionpaw, heart, hoe die toen ook maar heette. En nu leek de leider hem weer voor te zijn.
Al sinds ze klein was had ze haarzelf niet mooi gevonden. Ze had veel liever een lange vacht gehad zoals Frostfall en ogen die één kleur hadden, niet twee verschillende. ‘Heb je bijen in je brein?' Vroeg hij haar lachend en verbaasd keek ze hem aan. Hij kwam ondertussen wat overeind, maar Snuggle bleef liggen zoals ze lag. ‘Je bent de meest prachtige poes die ik ooit gezien heb,’ zei hij. Snugglebug schudde met haar kop. "Je haalt me door de war met iemand anders" mompelde ze bijna onhoorbaar en de glimlach die op zijn snuit stond zag ze niet. ‘Ik staar al naar je sinds ik een apprentice was,’ wat hij haar toen vertelde liet haar hart voor de zoveelste keer harder kloppen en ze draaide haar kop vlug naar hem. "Wat? Jij staart naar mij?" Vroeg ze hem vol verbazing. "Waarom heb je dat nooit verteld...?"
c:
Frostfall
Member
Renske 109 Actief You're every move you make
So the story goes
Frostfall zijn oren begonnen bijna te klapperen. Hoe kon ze het niet inzien? Geen wonder dat de leider graag bij haar rondhing, dat Shatteredice haar als een bedreiging zag. Hij schudde zijn kop dan ook stellig. ‘Nee, dat doe ik niet,’ miauwde hij duidelijk. Hij moest die gedachte uit haar kop praten. Ze moest niet zo dom doen, zo.. onzeker. Dat was nergens voor nodig. Vervolgens had hij eruit geflapt dat hij een oogje op haar had, al voor zo lang, voordat hij er erg in had. Haar blik leek verbaasd toen ze haar kop terugdraaide, ongelovige woorden kwamen eruit. Hij knikte toen langzaam. Vervolgens de vraag waarom hij het nooit had verteld. Nu kwam hij helemaal van haar af en ging naast hem zitten, zijn staart over zijn voorpoten geslagen. Hij sloeg zijn nagels in de grond en keek naar zijn voorpoten. ‘Omdat.. Nou, jij was altijd bezig met Stallion en ik..’ Hij haalde zijn schouders wat op. Ja, waarom had hij het nooit gezegd. Onzekerheid? Bang om afgewezen te worden? Zijn blik ging weer naar de poes. ‘Ik dacht dat je te goed voor me was,’ prevelde hij toen zachtjes.
Hoe had ze nooit kunnen zien dat hij haar leuk vond? Was ze zo gefocust op haarzelf dat ze haar omgeving niet goed in de gaten hield? Of had de kater het gewoon goed voor haar verborgen? Ze geloofde hem nog steeds niet toen hij haar vertelde dat ze haar door de war haalde met iemand, maar ze besloot dat dat een onderwerp zou zijn voor een andere keer. ‘Omdat.. Nou, jij was altijd bezig met Stallion en ik..’ Snugglebug ging tegenover hem zitten en plaatste voorzichtig haar pootje op die van hem toen zijn nagels de grond doorboorde. "Sorry" mompelde ze. ‘Ik dacht dat je te goed voor me was,’ prevelde hij toen. "Ik? Te goed voor jou? Jij bent degene die te goed is voor mij jij rattenkont"
c:
Frostfall
Member
Renske 109 Actief You're every move you make
So the story goes
Frostfall stelde zich kwetsbaarder op dan hij ooit had gedaan. Hoe moest hij nou zomaar toegeven dat hij iemand al manen leuk vond. Dat hij tussendoor kittens met een ander had gekregen maakte dat ook niet heel goed. Maar dat was gewoon... afleiding. Frustratie die hij op een of andere manier kwijt moest. Hij wilde ook wat iedereen allemaal had. Hij wilde een stabiel gezin. Maar ook dat leek hem nog niet gegund. Totdat hij opeens het pootje van Snugglebug op zijn poot voelde. Hij schudde zijn kop toen ze sorry zei. ‘Daar moet je niet sorry voor zeggen,’ mompelde hij zachtjes. Nee, het was eerder zijn schuld. Hij had voor haar moeten vechten, al zoveel eerder. Maar toen kwamen woorden uit haar bek die voor kortsluiting in zijn kop zorgden. Hij, te goed voor háár? No way. Betekende dit nou...? Hij keek haar vragend aan, een kleine lach kwam weer op zijn gezicht. ‘Je bent zelf een rattenstaart,’ miauwde hij plagend. Toen duwde hij zijn neusje tegen de hare. ‘Ik zal nooit te goed voor jou zijn,’ fluisterde hij toen stilletjes. ‘Maar ik wil er zijn. Voor jou.’
Sinds ze warrior was merkte ze dat haar gedachten vaak afdwaalde naar het hebben van aan familie, een eigen gezinnetje. Haar ouders waren er al lang niet meer en ze had ook geen broers of zussen, ze was alleen. Vrienden had ze wel, maar ze moest toekijken hoe ze relaties kregen en uiteindelijk kittens verwachtte. Het voelde alsof ze zelf niet meer opgroeide maar iedereen om haar heen volwassen werd. ‘Daar moet je niet sorry voor zeggen,’ mompelde de kater zachtjes. "Oh, sorry" zachtjes giechelde ze omdat ze weer haar excuus aanbood, nu eerder om sorry te zeggen voor het sorry zeggen. ‘Je bent zelf een rattenstaart,’ kaatste hij terug en Snuggle glimlachte breed toen hij zijn neus tegen die van haar aan duwde en ze haar ogen sloot. "Jouw rattenstaart?" Vroeg ze zachtjes terwijl hij vertelde dat hij er voor haar wilde zijn.
c:
Frostfall
Member
Renske 109 Actief You're every move you make
So the story goes
Frostfall rolde zijn ogen. Ze moest niet sorry zeggen om het sorry zeggen. Maar het was schattig, dus hij kon er ook wel om lachen. Uiteindelijk wist ze ook weer het moment te verpesten door te zeggen dat ze zijn rattenstaart wel wilde zijn. Hij grinnikte en bracht zijn hoofd weer los van de hare door in haar ogen te kijken. Ze was gewoon.. perfect, op elke manier. ‘Wat jij wil,’ miauwde hij plagend. Hij streek zijn pluizige staart even langs haar kin. ‘Zo lang je maar van mij bent,’ fluisterde hij toen zachtjes. Hij bleef haar strak aankijken. Zou ze dat wel willen? Bij hem zijn, bij hem blijven? Het leek allemaal nu zo makkelijk te gaan, zo vanzelf, na al die manen.
Onderwerp: bzz, zzb 
vr 25 okt 2019 - 0:09
