Death keeps no calendar [Blueberry]

Flamefall liep door de twoleg place. De smerige twoleg geuren omringden hem, en de vieze smaak van het water dat hij net gedronken had bleef in zijn mond zitten. Hij naderde de plek waar hij de Bloodclanner een paar dagen geleden had gezien en, dacht hij bij zichzelf, verwond. Hij was benieuwd of er nog meer van dat soort katten waren. Hij wist niet wat, maar iets aan de katten trok hem aan, maakte dat hij meer van ze wou weten. Hij dronk de lucht in en stelde tevreden vast dat er een kat in de buurt was. Op zijn hoede ging hij er op af. Op een gegeven moment zag hij de staart van een kat boven een bak van de twolegs uitsteken. Hij sprong op een dak en zei honend: "Kom maar teveoorschijn, katje.". Als de kat hem aanviel, had hij altijd nog een plan B. Maar voor hem, en vooral voor de kat die hij zonet aangesproken had, hoopte hij die niet te hoeven gebruiken.

@Blueberry

Blueberry hinkelde door de struiken heen, haar kaak deed zeer als de pest. Nog geen dag na het gevecht met de hond was de wond enorm gaan opzwellen wat haar kaak alleen maar meer vervormd maakte dan dat ie als was. Haar schouder was minder opgezet maar dikker als normaal. De wond was al soort van geheeld en deed veel minder zeer als de eerste paar dagen. Mede dankzij haar wasbeurten, ze kon haar kaak immers minder goed wassen. Ookal kon ze bijna geen gewicht zetten op haar schouder had ze al wel wat uitstapjes gemaakt, net als nu. Ze liep (of struikelde) door de struiken. Haar neus wiebelde wat pijnlijk toen de geur van een andere kat tot haar doordrong. Onmiddellijk herkende ze de ranzige two-leg geur vermengt met konijnenpoep die kittypets zagen als eten, Flamefall. De kater die haar er toe had geleid de two-leg tuin in te springen en vervolgens haar in de val had lieten lopen. Vervolgens had hij haar geholpen met kruiden. Kruiden die alleen sommige boskatten wisten te begrijpen. Blueberry groef diep in haar geheugen. Medicine cat? Was dat hoe die wilde katten het noemde? Het zal wel, Cobra noemde het tenminste Kruidekatjes. Zo een die ze ook gevangen hielden. "Kom maar teveoorschijn, katje." klonk er plots. Blueberrry hief haar kop, Flamefall waarschijnlijk. En ze hinkelde de bosjes uit. "Hads ik iets vans je saan?" miauwde ze bars, maar ook weer niet helemaal onvriendelijk. Alsof ze ergens toch wel blij was hem te zien, ze wiebelde met haar oren en drukte de gedachtes van zich af. Niet dat de woorden als duidelijk gemiauw hadden geklonken. Nog steeds kon ze lastig praten met haar opgezette kaak. Misschien met een goed gesprek, kon ze hem leiden naar de medicine cats dinges. Als hij er daadwerkelijk een had... Misschien kon hij het haar leren. En dan kon ze de bloodclan helpen.

*Btw, je post worden steeds beter!*

De kat kwam achter de twoleg dingen vandaan, en Flamefall zag dat het de poes was die hem al eerder aangevallen had. Instinctief sloeg hij zijn nagels uit, maar hij wist zich in te houden. "Hads ik iets vans je saan?" vroeg de poes. Flamefall begreep het niet helemaal, maar de toon van haar stem zei genoeg. Hij zag dat haar kaak helemaal was opgezwollen. Dat was niet goed... maar zou hij haar wel nog een keer willen helpen? Zijn aardige kant zei dat de Bloodclanner anders nooit meer kon praten, maar zijn gemene kant zei dat hij haar maar moest laten stikken, ze had hem immers aangevallen. Eerst maar eens kijken in wat voor stemming ze is, besloot hij. "Hai, jij was toch die kat die geen hond kon verslaan?" vroeg hij honend. Hij vond het wel leuk, nu hij eens een keer de overhand had. Onbewust likte hij zijn lippen alsof hij een vers stuk prooi zag.

Ze had verwacht, of misschien wel gehoopt dat hij aardig zou zijn. Opnieuw drukte ze de gedachtes vanzich af. Pfff, ze leek wel een kittypet af en toe! "Hai, jij was toch die kat die geen hond kon verslaan?" miauwde Flamefall honend. "Misslien," miauwde ze, noch de woorden klonken als gek kitten gemiauw. "Als jij kat bent dies mij hlebt geholpen." vervolgde ze met wat sarcasme in haar stem. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en staarde hem aan.

"Misslien," antwoordde de poes. "Als jij kat bent dies mij hlebt geholpen." vervolgde ze. Flamefall keek haar even doordringend aan. "En of ik dat ben." miauwde hij bevestigend. De honende ondertoon was uit zijn stem verdwenen. Hij sprong van het dak af, en landde recht voor de neus van de Bloodclanner. Hij bekeek de wond op haar bek aandachtig. Waarschijnlijk ontstoken, stelde hij vast. Hij kende weing kruiden om dat te genezen, en al helemaal geen die in de twoleg place groeiden. Hij keek even rond, en dronk de lucht in. Gelukkig waren er geen andere katten in de buurt, die de poes konden helpen bij een gevecht. Hij deed een stapje achteruit en vroeg: "Wat brengt jou hier?".

De kater staarde haar doordringend aan, "En of ik dat ben." Blueberry knikte en rolde met haar ogen, had hij haar sarcasme niet gehoord? De blik van de kater gleed langs haar littekens, die hij had veroorzaakt. Hij had ze niet gemaakt, maar hij was de gene die de hond op haar af had laten komen, en dat was wat telde. Ze voelde de woede weer in haar oprijzen door de arrogantie van de kittypet. Ze was verslagen door een kittypet, gefrustreerd strekte ze haar nagels in en uit die fel over de harde grond schraapte. "Wat brengt jou hier?" vroeg hij haar. Blueberry twijfelde, ze kon hem vertellen dat ze hier was voor eten, eigen eten was lastig te vangen en ze kon niet altijd rekenen op de steun van de clan. En die two-legs lieten altijd wel iets slingeren wat eetbaar was. De waarheid. Of ze kon hem vertellen dat ze opzoek was naar kruiden, dingen die haar wonden lieten genezen. Misschien kon hij haar dan gelijk wat dingen meebrengen en de wond zou hopelijk minder irritant worden dan dat ie al was. "Ik ben opzoek naar iets voor mijn wonden." miauwde ze bars. Het tweede was het beste, als ze op eten zou vragen zou de kater haar kittypet brokken aanbieden (of konijnenkeutels zoals ze het zelf noemde) No way dat ze die troep ging eten.

De poes aarzelde even, en zei toen: "Ik ben opzoek naar iets voor mijn wonden.". Flamefall was helemaal verdwaasd. Wist deze poes iets van kruiden af? Hij besloot aardig te blijven en antwoordde: "Waar ben je naar op zoek? Iets tegen de infectie? Ik weet bijna niks dat in de twoleg place groeit. Misschien goudsbloem? Heb je dat ergens gezien?". Hij nam aan dat de poes wel wist wat goudsbloem was. Dat was een van de meest basic kruiden, en als de poes echt op zoek was naar iets om haar wond te helen, moets ze er wel verstand van hebben. Hij dronk even de lucht in, op zoek naar goudsbloem. Het enige dat hij rook was een vaag spoor, dat een heel stuk verder op was. Hij was benieuwd of de Bloodclanner het ook rook.

[

De kater keek haar verbaasd aan. Nee natuurlijk wist ze niks van kruiden, daarvoor was je juist hier. Om meer te vinden! "Waar ben je naar op zoek? Iets tegen de infectie? Ik weet bijna niks dat in de twoleg place groeit. Misschien goudsbloem? Heb je dat ergens gezien? vroeg Flamefall haar nog altijd vriendelijk. Blueberry liet de woorden tot haar doordringen, goudsbloem. Ze kneep met haar ogen en speurde in haar geheugen. Ze had het wel ergens gehoord. Maar waar? Ja! Toen ze nog jong was had haar moeder haar goeden bloemetjes laten zien, ze had het niet direct goudsbloem genoemd maar waarschijnlijk was dat het. Het groeide nog altijd in het two-leg park. "Dat weet ik wel te vinden ja," ze haalde haar neus op om te kijken of ze iets rook. Het weinige spoor geurtje dat tot haar neus drong was die van two-legs, hun afval en een vage van een bloodclanner die hier was geweest. Haar snuit was ook ontstoken dus ze rook vrij weinig. Opeens kreeg ze een ingeving, waarom moeilijk doen? "Waar heb jij alles over kruiden geleerd?" vroeg ze hem, haar stem klonk alsof er iets in haar bek zat en de woorden waren afgebroken en krakerig.

De poes leek even na te denken, en atwoordde toen, een soort van vriendelijk: "Dat weet ik wel te vinden ja,". Dus zijn vermoeden was juist, de poes wist dus toch wat van kruiden... ze wist immers wat goudsbloem was. De poes rook de lucht even, maar blijkbaar kon ze geen sporen van goudsbloem vinden. "Waar heb jij alles over kruiden geleerd?" vroeg ze opeens, totaal onverwachts. "O, ik heb wel een paar dingetjes gehoord toen ik bij de Thunderclan zat." mauwde hij, en hij deed zijn best zijn stem niet al te emotioneel te laten klinken, wat aardig lukte. De poes dacht blijkbaar dat hij alles van kruiden wist, maar dat had ze mooi mis. Hij wist wel hoe de meeste kruiden heetten, en waar je ze voor kon gebruiken, maar hij wist lang niet alles.

[

Blueberry's ademhaling begon een beetje te raspen, en ze merkte steeds meer hoe zwak ze was en hoe de wonden haar energie op zogen. "O, ik heb wel een paar dingetjes gehoord toen ik bij de Thunderclan zat." Antwoorde Flamefall op haar vraag, het leek alsof hij moeite had de juiste toon aan zijn woorden toe te voegen al viel de bloodclan kattin dat amper op. "Thunderclan... miauwde ze ademloos. Had ze kunnen verwachten, hij zat, wat zijn geur verraadde, vroeger bij een van die gekke wilde katten. Als hun zoveel van kruiden wisten en de voormalige boskat daar alles had geleerd. Dan waren daar Kruidekatjes, of hoe ze dat ook noemde daar. Ze besefte dat alle clans die waarschijnlijk hadden. Ze kon... Nee, zo hopeloos was ze niet, of toch wel? Ze dacht weer aan haar schouder wond en voelde de stekende pijn en het warme en kloppende gevoel. Misschien wel, misschien niet. "Ok, is er nog iets tegen wonden?" vroeg ze, wat hij ook zei ze kon het proberen. En als dat niet lukte, dan zou ze gaan voor plan B of ze het leuk vond of niet

"Thunderclan..." mauwde de poes, en Flamfefall keek haar trots aan. Ze wist wat de Thunderclan was! Dan zou ze vast ook weten wat de andere clans waren. Ze dacht even na, en vroeg toen: "Ok, is er nog iets tegen wonden?". Flamefall groef in zijn geheugen, maar hij kende maar een of twee planten tegen de wonden, en die groeiden never nooit in het Twoleg gebied. Er zou vast wel wat zijn in de tuinen van de Twolegs, maar hij wist niks zeker. Daarom antwoordde hij: "Er is vast wel wat, maar ik ken het niet.". Hij probeerde het zo luchtig mogelijk te laten klinken, hij wilde niet dat de poes zou denken dat hij haar niet wou helpen.

[

"Er is vast wel wat, maar ik ken het niet." klonk er wat luchtig. Blueberry knikte een beetje. Ze voelde haar hoofd tollen van de steken die door haar schouder vlogen, alsof er een kat keer op keer zijn nagels even kort maar diep in haar wond prikte. Ze... Ze kon beter even gaan liggen. De bloodclanner liet zich in een zakken en ging op de koude grond liggen maar met haar kop omhoog en haar fel groene ogen op Flamefall gericht. "Hoe heb je die kruiden bij die Blunderclan geleerd." vroeg ze met een grijns. Ze herinnerde dat sommige bloodclanners de Thunderclan of zo iets zo noemde. Als flamefall het antwoord zou geven die ze zou willen dan kon ze beginnen aan plan B. De enige optie om te overleven die nog over was.

De poes knikte, en liet zich op de grond zakken. Ze keek Flamefall strak aan. "Hoe heb je die kruiden bij die Blunderclan geleerd?" vroeg ze. Hij was benieuwd waarok ze dat wou weten, maar hij antwoordde alsnog. "O, in alle clans is een Medicine cat. Ik heb af en toe geluisterd als die wat uitlegde." mauwde hij. Hij keek de poes, die nu dus lag, even aan. Hij liet zijn blik over haar littekens en wonden glijden, en besefde dat als ze niet snel hulp zou krijgen ze misschien wel zou sterven. "Gaat het wel, met al die wonden?" vroeg hij voorzichtig. Hij wou niet dat de poes dacht dat hij haar zwak vond.

"O, in alle clans is een Medicine cat. Ik heb af en toe geluisterd als die wat uitlegde." miauwde de kater een tikkeltje verbaasd. Medicine cat. Zo noemde ze dat dus, ze had het wel eens gehoord maar kuidenkatje klonk makkelijker. Maar flamefall was dus overduidelijk niet zo'n katje. De rode kat liet zijn blik over Blue's wonden glijden, "Gaat het wel, met al die wonden?" vroeg hij voorzichtig. Blueberry wende hem een kwade blik toe, maar haar ogen stonden dog. Ze kneep met haar ogen het puntje van haar staart wipte geregeerd heen en weer, Omdat hij haar zwakte nu pas door had en dat ie het überhaupt doorhad. Ze slaakte een zucht, ach wat had het voor zin. Zelfs de domste kit kon zien dat de wonden haar overlevingskans met de minuut verkleinde. "Niet echt..." siste ze zachtjes en boos dat ze haar zwakte liet kennen

De poes schonk hem een kwade blik, en haar staart zwiepte geërgerd heen en weer. Ze zuchtte diep, en zei zachtjes.: "Niet echt...". Voorzichtig kwam Flamefall dichterbij, om de wonden te bekijken. Hij bleef op zijn hoede, want een eventuele aanval van de poes was niet geheel onmogelijk. "Mag ik even kijken?" vroeg. Hij wou de poes niet nog bozer maken, dus vriendelijk zijn was de enige optie, besloot hij. Hij keek de poes even doordringend aan. Als ze hem haar niet liet helpen, zou ze aan haar wonden sterven, en als dat niet zo was, zou ze alsnog verhongeren.

De kittypet kwam dichterbij. Blueberry drukte haar nagels uit en ze schraapte over de stenen die de two-legs aangelegd hadden, hij moest een wagen haar aan te raken. "Mag ik even kijken?"
vroeg hij voorzichtig. Blueberry kneep met haar ogen, "Kijken," siste ze. O wee als hij haar aan zou raken. De kat keek haar doordringend aan en zijn blik zei genoeg. Hij wist de rang orde in de bloodclan. De oude en zwakke bleven achter. Voor de qeeuns en kits werd er gejaagd. Zelfs de bloodclan wist een greintje respect te tonen voor die die hun nieuw bloed brachten om de clan te versterken. De rest moest het zelf maar uitzoeken. Wie niet jagen kon had pech, soms waren er nog wat arme zielen die de gewonden een magere muis brachten maar niemand had Blueberry ooit gemogen. Dus die kans was klein erg klein.

"Kijken" zei de poes op haar hoede, en Flamefall kwam langzaam dichterbij. De wond op haar schouder was erg, maar waar hij zich het meest zorgen over maakte was haar kaak. Er was een grote kans dat die gekneusd was. Hij snoof de lucht even op, en rook de geur van open vlees. Met een vies gezicht deed hij een stapje achteruit en zei: "Ik kan die wond op je kaak wel behandelen.". Hij keek de poes vragend aan. Eigenlijk verwachtte hij niet dat ze hem haar wond zou laten behandelen, maar een kat in nood was onvoorspelbaar.

Onderwerp: Re: Death keeps no calendar [Blueberry]