Hunting at stone nest is not possible!

De dag begon al druilerig. Ze lag ergens in een tweebeen tuin onder een dichte struik. Het was beter dan niets, maar toch kon de zilveren poes zich nog goed haar warme nest bij de rivierclan herinneren. Daar had ze een stuk warmer gelegen dan hier. Ze opende haar ogen en geeuwde met haar scherpe tanden die heel even zichtbaar waren. Maar al snel was haar muil weer gesloten voor ze op stond en zich eens stevig uit rekte. Onder haar vacht rimpelde haar sterke spieren die nog duidelijk zichtbaar waren. De poes kroop onder de struik uit en opende haar bek even om te kunnen bepalen of ze ergens prooi rook. Ze snapte niet dat er katten waren die hier prooi konden vinden? Die tweebeen lucht en hun stinkende monsters verpeste de lucht compleet. Ze moest er van kokhalzen en moest even snel een paar keer slikken om haar al lege maag nog meer overstuur te maken. Ze liep de tweebeen tuin uit die omringt was door een gemakkelijk door te komen houten hek. Er zaten zo weinig planken in het hek dat ze er simpel door heen kon stappen. Haar blik gleed door de straten die ze voor zich zag, maar kon niet bepalen waar ze de beste prooi kon vinden. Dus liep ze maar een kant op. Haar blik gleed even naar de lucht, maar zag niet of de zon al op was of niet. Zo dik waren de wolken die de hemel leken te verstikken zodat de zon er niet door kon komen. Er hing vast onweer in de lucht? Hydra schudden haar vacht uit een, maar voelde geen enkel verschil met nu en net dat ze nog gelegen had. Ze had een dringende wasbeurt nodig! Maar niet hier en ze stond te veel naar monsters wat haar een vreselijke smaak in haar mond zou geven als ze zichzelf zou proberen te likken! Met grote sprongen rende ze over de stoeptegels die hard onder haar poten voelde, maar ze was er inmiddels zo aan gewend dat er eelt op haar kussentjes was gekomen die voorkwamen dat ze barsten kreeg die zouden gaan bloeden. Op een groot plein waar geen monsters mochten komen rende wel tweebenen heen en weer met en zonder hun kittens, maar er waren ook tweebenen die op een vreemd dun voorwerp met dunne ronde poten voorbij flitsten. Hydra trippelde richting de enigste plek waar ze bij het water kon komen en boog zich voorover om uit de fontein te drinken. De plek waar de bloodclan zich gevestigd hadden vermeed ze het liefste al vlogen daar wel de meeste vogels en hoorde ze daar wel prooi rond scharrelen, maar om niet slaags met die irritante katten te raken had ze zelf besloten om daar weg te blijven. Een geluid naast haar maakte dat Hydra op keek met een kin vol water die lang zo lekker niet smaakte als het water uit de rivier!

@Flamefall

Op zoek naar prooi liep Flamefall tussen de twoleg nesten. Als je er eenmaal een tijdje woonde, was prooi best makkelijk te vinden. Hij ging op weg naar een watersproeibak, waar altijd wel een paar vogeltjes in zaten die te dom waren om weg te vliegen. Hij likte zijn lippen bij de gedachte aan prooi. Die ochtend had hij het moeiten doen met het twolegvoer, dat altijd beschikbaar was. Maar natuurlijk verse prooi veel lekkerder. Hij dronk even de lucht in. Als je het een paar manen oefent, is het best wel makkelijk de geur van twolegs en monsters te vergeten, en alleen de rest te ruiken, bedacht hij zich. Hij rook een vage Blodclan geur, die hij herkende van de poes waar hij mee gevochten had. Een lach sierde zijn gezich bij de herinnering van haar verminkte gezicht. Hij had haar maar mooit te grazen genoken. Of, nou ja, de hond. Ook rook hij met een tevreden gevoel de geur van een paar vogeltjes, die waarschijnlijk op de open plek waren, waar hij nu naar op weg was. Hij dronk de lucht nog een keer in, en schrok op van de geur van een Rogue, die verassend dichtbij was. Hij keek even het pleintje over, en zag bij de watersproeibak een kat zitten drinken. De poes keek even op, en Flamefall zag haar ogen glimmen. "Hallo?" vroeg hij een beetje terughoudend. Hij was benieuwd of de poes op een gevecht uit was.

Ze zag een rossige kater met witte voetjes en een witte bef de grote open plek op was komen lopen. Haar eerste instinkt was het weg jagen van de kat, maar hoewel ze geen clan meer bezat om te dienen waren die gewoonte nog al moeilijk af te leren. Al haar nek en rug haar stond overeind en haar ogen leken koud vuur uit te stralen, maar toen keek ze verder keek zag ze geen groen nog de rivier om de kat heen. het was grijs en grauw. Hydra zuchten haar adem gefrustreerd uit voor ze haar vacht weer liet liggen zoals het normaal lag al piekte ze nog aardig alle kanten uit. Haar blik bleef wantrouwend, maar stonden lang zo vijandig niet meer. Haar blik viel op een vogel die zich kwassie naast haar neer zetten. Het verraste haar zo dat ze de andere kat even helemaal vergeten was en sprong erboven op en doden hem met een snelle beet. Het was een van de weinige prooien die ze had weten te vangen. Maar een van de tweebenen moest zich er even mee bemoeien en wilde naar haar slaan met een van zijn voorpoten, maar Hydra grauwde dreigend naar de tweebener omdat ze helemaal niet bang voor die wezens was vooral niet als ze aan haar eten wilde komen. De tweebener trok zich terug en liep snel door terwijl Hydra hem nog boos na blies! Daarna storten ze zich op de prooi die ze in een paar schrokkerige happen buit maakte. De geur van de kat die ze eerder nog had gezien drong tussen al die andere geuren door en ze keek weer naar de kat. Een veer hing nog aan haar wang, maar Hydra nam de moeite niet die weg te vegen. 'Ook hallo.' sprak ze hees omdat de zilveren poes haar stem al een tijdje niet had gebruikt.

De poes gleed gelijk in een aggresieve houding, en meteen reageerde Flamefall door zich ook in gevechtshouding te laten zakken. Haar ogen glansden gevaarlijk. De poes leek even te zuchten, en haar rug kwam weer naar benenden. Op zijn hoede nam Flamefall ook weer zijn normale houding aan. De poes leek even afgeleid door een vogeltje in de waterbak, en dook er opaf. Ze dode hem met een snelle beet. Een twoleg deed opeens een boze uitval naar de kat, en Flamefall deinsde geschrokken achteruit. De poes gromde echter dreigend, wat de twoleg leek af te schrikken. Met een paar grote happen at de poes de prooi op, en Flamefall kon zien dat ze al een tijdje niet gegeten had. "Ook hallo." mauwde de poes, met een vreemde stem. Hij moest even lachen om een veer die gek op haar wang bewoog. "Waarom ben je hier?" vroeg Flamefall verbaasd. Hij had de poes hier nog nooit gezien, terwijl hij er toch bijna dagelijks kwam.

De rode kat nam ook een gevechtshouding aan, maar Hydra had nog de energie nog een territorium om tegen deze kat te gaan vechten. Echter moest hij natuurlijk niet in haar buurt komen wanneer ze haar prooi aan het op eten was, maar de kat was op zijn plek gebleven al leek hij geschrokken te zijn geweest toen die tweebener haar de vogel afhandig had willen maken. Na de kat begroet te hebben waste Hydra zichzelf even en veegde zo ook de veer weg die aan haar wang was blijven hangen. Echter keek ze al weer snel op van haar wasbeurt hoe kort die ook geduurd had en de smaak van de prooi was al snel weer vervuilt door de vieze stank die aan haar vacht kleefde en ze die nu weer op haar tong proefde. Hydra sprong weg van de grote waterbak waar ook water uit spoot en landen voor de kater. Haar hemel blauwe ogen namen de kat in haar op nu ze zo dichtbij stond kon ze pas ruiken dat het om een kater ging. 'Waarom wil je dat weten, Poessiepoes?' vroeg ze met een licht honende toon. Ze had het niet zo op Poessiepoezen, maar nog minder had ze het op met de bloodclan. Echter droeg ze verder geen enkel tegen verder van agressie die ze eerder getoond had. Hydra bleef de rode kater aan kijken met een strenge blik in haar ogen. Ze was harder geworden, maar ook magerder zins ze verbannen was uit haar clan.

De poes ging op de rand van de waterbak staan en vroeg: "Waarom wil je dat weten, Poessiepoes?". Flamefall hoorde de hoon in haar stem, en keek de poes even vernietigend aan. Hij had het niet zo op bijdehandjes, zoals deze... "Ik ben geen Kittypet, ik ben voormalig Thunderclanner!" mauwde hij vol trots. Voor deze ene keer maakte zijn verleden hem niet emotioneel, maar juist trots. Hij maakte zich groot en keek de met uitgeslagen klauwen aan. Als ze het waagde nog één spottende opmerking te maken, zou hij haar aanvallen. De poes zag er gespierd uit, maar zou geen partij zijn voor de goed getrainde Flamefall. Bovendien zag de poes er moe en ondervoed uit.

De kat begon te beweren dat hij van de donderclan was geweest, nou dat had hij tenminste iets gemeen met haar, maar Hydra wist niet zo zeker of hij een banneling was. Ze snoof schamper en sloeg achterloos met haar staart. Ze had de energie niet om met de andere kat te vechten. Ze schudden haar kop. Hij zag er zelfs te jong uit om te weten wie zijn ooit was geweest. 'Als jij het zegt kleintje.' sprak de zilveren poes onverschillig en begon zich te krabben achter haar oor en schudden de vlooien die ze in haar pels had door de lucht. Zins de de clan verlaten moest had ze meer van dat ongedierte in haar vacht zitten dan daarvoor. Hydra stond op en ging voor de rode kater staan. 'Voor een voormalige clankat zie je er verdomt goed uit, maar je stinkt naar tweebenen net als deze hele grijze rot plek!' miauwde Hydra kop schuddend en stond weer op al was het wankel. Ze had geen tijd voor een gesprek, ze had meer aan prooi op het moment. Haar ogen stonden dof van de honger en ze wilde net vertrekken toen een dikke duif over haar kop zoefde. Hydra blies er geschrokken naar, maar had er momenteel geen energie voor om het dier achterna te rennen. Ze zuchten en zonk opnieuw door haar poten. Als ze hier niet snel uit kon komen zou ze sterven van de honger. Jagen kon ze best, maar niet tussen de tweebeen nesten dat was onmogelijk voor haar.