(Acorndust- Tranings topic) They my best to impress

De duif was het dichtste bij een daarmee ook de makkelijkste om als eerste voor te gaan. Hij keek dan ook toe hoe Darkpaw dichter naar de duif toesloop en goed oplette op zijn omgeving waardoor de duif niet veel later gevangen was. Nu was he nog de beurt van de muis en deze keer volgde hij iets, omdat hij wist dat het diertje verder weg zat dan de duif. Darkpaw was goed bezig met dichter naar de muis te sluipen, maar er lag een takje op de grond waar de apprentice jammer genoeg op stapte en dit deed de muis er vandoor gaan. Een laatste sprong werd gedaan, maar de muis schoot weg. Acorndust spande zijn spieren aan en maakte een grote sprong, recht in het pad dat de muis had willen nemen en drukte een poot op de muis, alvorens de nek door te bijten. Hij gebaarde Darkpaw te volgen en legde de muis bij de duif neer, voor hij zich naar de apprentice draaide. "Hoe denk je dat het ging?" Het was tenslotte ook belangrijk dat de apprentice zijn eigen jagen kon beoordelen en kon aangeven wat goed en fout ging.

Geduldig wachtte hij op wat de apprentice zou zeggen. Het verschilde tenslotte per kat of ze in konden zien wat ze zelf fout hadden gedaan en of ze daar ook wat mee zouden kunnen. Darkpaw begon eerst met wat hij goed had gedaan en daarna met wat er slecht was gedaan. Hij knikte bij het laatste wat de kater zei, maar wist dat je ook weer niet te veel tijd moest nemen om alles te checken, want anders kon de prooi er alsnog vandoor gaan voor je er ook maar in de buurt was. "Hou dan wel je oog op je prooi en zorg ervoor dat je niet te veel tijd besteed aan je weg er naartoe vinden, want anders is je prooi er misschien al vandoor voor je er bent." Dat zou duidelijk genoeg moeten zijn toch? Het was altijd nog de vraag of Darkpaw er ook daadwerkelijk wat mee zou gaan doen, maar daar ging hij wel vanuit.

De opmerking van de apprentice verbaasde hem niet, het zou inderdaad dom zijn om je prooi te laten ontsnappen omdat je zelf te druk was met je omgeving in plaats van de prooi die je ging vangen. Voor hij verder nog wat kon zeggen draaide Darkpaw zich om en begon van hem weg te sluipen. Hij wachtte af tot de apprentice weer terugkwam met een gevangen muis. "Goed gespot," Zelf had hij nog niet echt de moeite gedaan om de omgeving in de gaten te houden tijdens het gesprek, maar dat had de apprentice blijkbaar wel gedaan. "Zullen we nog een stukje verder gaan?" Dan zouden ze misschien nog wat anders kunnen vangen, ook al was hij aardig tevreden over wat ze tot nu toe hadden weten te vangen en ze zouden het ook mee terug kunnen nemen naar het kamp voor vandaag.

Ergens was het goed dat de apprentice nog niet terug wilde gaan en gewoon door wilde. Kort strekte hij zijn lichaam uit, voor hij de eerste passen zette. Hij wist dat ze hier straks nog terug zouden moeten komen voor de prooi, maar dat was zorg voor later. Hij hield zijn zintuigen op scherp, terwijl hij de tocht voortzette tussen de dennenbomen door. "Hoeveel vechttraining heb je eigenlijk al gehad?" Zo stil met elkaar lopen voelde tenslotte ook niet goed en dit was iets dat hij moest weten, wilde hij de ander goed kunnen trainen. Hij kon natuurlijk ook eerst een keer gaan sparren om te zien hoever de apprentice was, maar om een idee te krijgen ervan was toch wel fijner.

Hij stapte redelijk stevig door, maar hield wel in de gaten of Darkpaw hem bleef volgen. Ondertussen luisterde hij naar de woorden van de jonge kater en knikte. Hij had dus nog geen echte vechttraining gehad, dan was het daar misschien eens tijd voor. Acorndust draaide weg van het pad dat hij aan het volgen was en liep tussen de bomen door naar een kleine open plek een eindje verderop. Hier zouden ze wel wat kunnen oefenen. Hij stopte in het midden en draaide zich naar de apprentice toe. "Laat ze maar zien als je wilt weten of ik ze goed keur." Hij wachtte geduldig tot de ander in acie zou komen. Als het een vechttechniek was, dan zou de ander als eerste naar hem toe moeten komen. Hij was alleen niet van plan om echt in te houden, want anders zou de apprentice nooit weten hoe het eraan toeging in een echt gevecht. Alleen was dit er dan wel eentje waar er geen nagels gebruikt gingen worden, want de ander bezeren was niet het doel van deze training en ze konden het ook zeker niet gebruiken nu.

Zijn staart zwiepte rustig heen en weer, terwijl hij wachtte op wat Darkpaw zou gaan doen. Hij had geen idee of de apprentice al met iemand geoefend had, dus misschien was dit wel de eerste keer dat de ander dit uit zou gaan proberen bij een echte kat. Hij was dan ook niet van plan om stil te blijven staan en zeker wel te gaan bewegen om te laten zien waar er eventuele fouten inzaten. De apprentice stapte een paar passen achteruit voor hij weer naar hem toe kwam rennen. Acorndust zette zich schrap en wachtte af wat de ander zou doen. Darkpaw dook in elkaar en maakte de sprong. Hij wist dat hij nu overeind zou kunnen komen om de ander in de lucht op te vangen, maar besloot dat niet te doen. In plaats daarvan rolde hij uit de weg en sprong vrijwel direct weer overeind om zelf een sprong richting de apprentice te maken die hopelijk net geland was. Dan zou hij de ander onder zich kunnen krijgen en tegen de grond kunnen drukken.

Voor hij zijn poten op de apprentice kon krijgen had deze zich verschoven en was hij niet onder hem, vlug maakte hij nog een sprong om uit het bereik van de poten van de ander te komen. Alert was tenslotte iets dat je altijd moest zijn als het op een gevecht aankwam. Een keer afgeleid raken kon je veel kosten. Hij zag hoe de apprentice weer naar hem toekwam toen hij landde en een tik naar hem uitdeelde. Als de ander klauwen had gebruikt had hij hem zeker geraakt, maar blijkbaar was er iets mis gegaan met de balans, want de apprentice viel ineens naar de grond. Vlug draaide hij zich om en zette zich af om te proberen nogmaals op de apprentice te springen en hem deze keer hopelijk wel tegen de grond te pinnen.

De apprentice bleek niet meer op tijd weg te kunnen komen van hem en hij voelde dan ook hoe hij de apprentice tegen de grond drukte. Toch doordat hij zijn nagels niet kon gebruiken had hij minder grip dan hij zou willen en toen de apprentice dan ook onder hem bleef bewegen voelde hij hoe hij zijn grip langzaam verloor. Normaal zou hij zijn nagels extra in de kat onder hem gedrukt hebben, maar dat was geen optie nu. Zodra hij dan ook de poten van de apprentice tegen zijn buik aan voelde gaan, gaf hij het op en duwde zich weg van de apprentice. Hij bleef op zijn plek staan, wachtende tot Darkpaw zichzelf overeind geholpen had en gebaarde hem te stoppen. "Dat is genoeg voor nu." Sprak hij rustig. "Het is duidelijk dat je al redelijk weet hoe met een gevechtssituatie om te gaan. Je zult alleen nog wat meer moeten opletten op je omgeving om ervoor te zorgen dat dat niet in je nadeel zal werken. Vooral op je eigen territorium moet je weten wat de beste plekken om te vechten zijn en hoe je dat in je voordeel kan benutten." Het ging er niet alleen om dat je goed in vechten was, maar dat je ook je omgeving wist te gebruiken en ook samen kon vechten met je clangenoten mocht het nodig zijn.

Elke clan had voordelen in hun eigen territorium wanneer het op een gevecht aankwam. Windclan's gebied was tenslotte helemaal anders dan dat van Shadowclan. "We maken gebruik van de schaduwen in ons territorium, hierdoor zijn we moeilijker te vinden door andere clans." Er was meer, maar dit was het belangrijkste. Het scheelde ook dat je het territorium volledig kende en mogelijk je tegenstander naar een plek kon duwen waar de ander het lastig zou hebben. Als er net een dip in de grond zat of een braamstruik. Dan zou de ander zich daar zeker niet makkelijk uit kunnen werken en misschien zelfs zichzelf pijn doen door daar te proberen te vechten.

Drassige ondergrond zou lastig zijn om op te vechten, maar daarom konden ze het juist in hun voordeel gebruiken. Het was er vaak genoeg ook mistig tenslotte en als ze daarmee oefenden hadden ze het voordeel in een gevecht. "Dat is zeker ook een plek om voordeel te gebruiken. Er staat tenslotte vaak genoeg mist wat zou kunnen helpen met het verborgen blijven, maar ook omdat de grond zo anders is kunnen wij daarop oefenen." Als ze aangevallen zouden worden zouden ze zich in ieder geval goed kunnen verdedigen. Maar niemand hoopte op een gevecht, ondanks dat het soms niet anders kon.