hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
De jonge kitten was al weer drie Moons oud, dat betekende dat ze hard op weg was om zoals haar moeder had geloofd, een Warrior te worden. Natuurlijk moest ze hiervoor nog eerst een Apprentice worden, en dat was iets dat de kleine kitten best spannend vond. Wat als ze haar mentor zou teleurstellen en niet goed genoeg was? Papa was altijd wel trots op haar maar ze had de aparte blikken van oudere katten naar haar wel opgemerkt. Haar mama was er niet meer, dus haar kon ze niet vragen waarom ze op die wijze naar haar keken. Alsof er een vervelende herinnering heerste, kortom het zorgde ervoor dat de kitten zich vaak ietwat afzonderlijk opgesteld hield terwijl ze het langzaam wakker wordende kamp in de gaten hield met haar bekende blauwe ogen. Een volwassen, bruine kater leek haar op te merken terwijl ze in de richting van hem staarde, benieuwd wat een Warrior in de vroege ochtend zou doen. Ging hij eerst eten of jagen? De regels van Apprentices waren meestal dat ze eerst prooi moesten binnen halen, de Warrior Code was af en toe toch wel een beetje verwarrend. Ze had honger, maar niet voldoende om een prooi in haar eentje op te kunnen. Misschien dat hij wel wat met haar wilde delen? Dat had ze andere katten ook zien doen. Voorzichtig kwam de jonge blue bicolor overeind om naar de grote kater toe te lopen. Haar blauwe ogen schoten schichtig van zijn gezicht naar haar eigen pootjes. "Samen ewten?" Klonk er zwakjes van haar af terwijl ze met haar poot naar een prooi wees dat ze wel uit wilde proberen.