Send down your ravens

Onderwerp: Send down your ravens ma 14 okt 2019 - 20:42

I'll know my name
as it's called again

Haar oren lagen strak in haar nek, haar staart laag. Geen emotie tonende terwijl ze zichzelf omdraaide en in de half duisternis wachtte op de Windclan leader. Haar hart wist ze in de enkele seconden die ze voor zichzelf had onder controle te krijgen. Ze zou Stallionstar niets tonen van de verrassing die hij op hun had gehad. Zij had de overhand hier. Hij had in de fout gezeten. Zij stond boven hem. Dat moest ze aanhouden. Al was het alleen al om haar eigen hart onder controle te houden.

De grote kater kwam binnen en ze kon een klein glimlachje niet onderdrukken. Een Windclan leader die meer op een Riverclan kat leek, en een Riverclan leader die meer op een windclan kat leek. Starclan werkte in mooie manieren en ze kon niet helpen om af te vragen of Stallion ook Riverclan bloed had, hoe zeer hij ook aanhielt dat hij Windclanner was. Zij had ook ooit andere dingen geloofd. "Stallionstar" Kraakte haar stem terwijl ze hem een respectvolle knik gaf. "Spreek." Ze vernauwde haar ogen nadat ze hem met haar staart naar de lege plek in haar den stuurde, haar diep blauwe ogen de zijne doorborende. Afvragend wat hij te zeggen had op dit belachelijke plan van hem.

Onderwerp: Re: Send down your ravens ma 21 okt 2019 - 17:52

What good is power if you cannot protect the ones you love?

De gevlekte kater stapte de den in van de RiverClan leader. De geur van vis vulde de lucht en maakte hem een beetje misselijk maar gelukkig niet zo erg dat hij hier ter plekke over zijn nek ging, dat zou gênant zijn. “Stallionstar” miauwde Butterstar waarna ze hem een respectvolle knik gaf. “Butterstar” miauwde hij en hij gaf haar ook een respectvolle knik terug. Hij hoorde het gekraak in haar stem en keek haar even vragend aan. Hadden ze geen honing hier in RiverClan voor pijnlijke kelen? Die gedachte schoof hij weg, dat waren niet zijn zorgen maar die van RiverClan. “Spreek” miauwde de red point kattin die haar ogen vernauwde. Hij wiebelde even met zijn oren en sloeg zijn staart netjes over zijn poten heen. Hij beantwoordde haar blauwe ogen met kalmte en rust voordat hij sprak. “WindClan wil de Heatherfields terug, zonder bloedvergieten. Dat is in het verleden al te vaak gebeurt en kijk waar het ons heeft gebracht” miauwde hij simpelweg. Meer was er niet aan de hand dan dat, simpel en recht door zee. Dat was vaak de beste oplossing.

notes:

Onderwerp: Re: Send down your ravens wo 30 okt 2019 - 15:25

I'll know my name
as it's called again

Haar oren trokken langzaam naar achteren terwijl de grote kater gelijk zijn demands op tafel gooide. Het wreef haar in alle verkeerde kanten dat hij besloot dat hij hier het hoogste woord zou hebben. In z'n eentje op vijandig gebied. Verlaten in haar nest, waar niemand die hem lief had hem zou kunnen horen schreeuwen...

Ze slikte, de pijn stekend in haar keep, een herinnering aan wat haar keuzes voor resultaat hadden. Maar zijn keuzes zouden onbestraft blijven. Een wrok wikkelde zich omhoog in haar hart, dreunde mee met elke slag van de spier en ze draaide haar kop van hem weg. Het zou makkelijk zijn om nu nukkig te doen, sterker nog, het was het simpelste ooit om hem nu vast te houden. Windclan zo te martelen tot ze op zouden geven, als ze wat om de kater geven. Het zou haar niet verbazen als ze hem hier lieten verhongeren. Starclan had haar al eens gestraft, waarom zou ze dan bang zijn voor een andere straf. Wat zouden ze haar nog meer aan kunnen doen.

Haar kinderen nooit meer zien na haar dood. Dat was de realiteit, dat was wat haar haat binnen hielt en waarom ze niet de kater nu direct een kop kleiner zou maken. Haar babies.. "Starclan heeft al genoeg gestraft en besloten." Snarde ze, haar stem kil en gebroken. "Bloed heeft al gegoten, heeft de rivier verkleurd. Maar deze zal alleen maar roder kleuren." Ze zwiepte met haar staart en haalde diep adem. "Starclan heeft mij een prophecy gegeven, als vervaging voor mijn stem."

Onderwerp: Re: Send down your ravens wo 30 okt 2019 - 20:11

What good is power if you cannot protect the ones you love?

"Starclan heeft al genoeg gestraft en besloten." miauwde Butterstar kil en met een gebroken stem. Hij ontkwam er niet aan om haar een verbaasde blik te gunnen. StarClan had met haar gesproken? "Bloed heeft al gegoten, heeft de rivier verkleurd. Maar deze zal alleen maar roder kleuren." vervolgde de poes en hij wachtte op haar woorden die volgden na een diepe ademteug. "Starclan heeft mij een prophecy gegeven, als vervanging voor mijn stem." miauwde ze en hij dacht na over haar woorden. Een profecy ruilen voor haar stem. "Ik wist niet dat StarClan dat kon" miauwde hij serieus en hij gaf de poes een knikje. "Wat zei StarClan tegen je?" vroeg hij haar toen. De schorre stem van Butterstar was raspend als die van een Elder die lang niet gepraat had maar dan nog erger. Hoe Butterstar daarnet over het bloed sprak kreeg hij het idee dat het om meer dan alleen dat bloed ging en het in verband stond met wat ze hem nu ging vertellen.

notes:

Onderwerp: Re: Send down your ravens vr 1 nov 2019 - 21:46

I'll know my name
as it's called again

Haar oren trokken even heen en weer, niet geheel reagerende op de woorden van de andere leider. Ze zou niet toegeven dat ze het ook niet kon geloven dat Starclan hier werkelijk toe in staat was. Ze had via via meerdere senior warriors gevraagd uit Thunderclan of die vermoeden hadden gehad dat de queen wellicht naar Dark Forest was gegaan na haar dood. Maar al wat ze hoorde was dat Honeyfeather zo'n goede warrior en queen was.. Dus dat kon slechts een ding betekenen, starclan was in staat om zulke straffen uit te delen. En als ze het bij haar hadden gedaan zou ze neit de eerste zijn, wellicht ook niet de laatste. Met deze gedachte draaide ze haar aandacht terug naar Stallionstar. "De prophecy." Mompelde ze zacht even diep adem halende. De woorden doemde nog altijd door haar hoofd, ze had ze slechts een maal hiervoor uitgesproken. Maar iets voelde verkeerd om het uit te spreken richting Stallionstar. Toch wist ze dat het moest, Ze wist dat dit voor alle clans was en dat het aan haar was om ze allemaal aan te spreken. ""Heed the darkness that creeps near. Heed the purge that will begin, seeping into the forest slowly. Poisoning the clans from within." Ze haalde even diep adem, de hoeveelheid tekst pijnlijk stekend in haar keel. "Blood will turn the forest red. Lie low in order to thrive stay aware of who your allies are.

Or none of the clans will survive""

Onderwerp: Re: Send down your ravens za 2 nov 2019 - 13:37

What good is power if you cannot protect the ones you love?

"De prophecy." mompelde Butterstar en hij keek haar aan met een vragende blik. Het was gebruikelijker dat een Medicine Cat een Profecy kreeg dan een Leader wat hem ook vraagtekens deed krijgen bij dit alles maar Butterstar's gezicht was uiterst serieus toen ze de woorden opnoemde die StarClan tegen haar had gezegd.

"Heed the darkness that creeps near.
Heed the purge that will begin
Seeping into the forest slowly.
Poisoning the clans from within

Blood will turn the forest red.
Lie low in order to thrive
Stay aware of who your allies are.
Or none of the clans will survive"

miauwde ze en hij had even het idee dat Butterstar hem in de rivier had geduwd. De ijskoude rivier buiten haar Camp en hem er daarna weer had uitgetrokken. Zijn groene ogen keken haar bezorgd aan. "Weten de andere Leaders hier al van?" vroeg hij haar en hij fronste terwijl hij nadacht over de woorden. Woorden over vergiftigen, bloed en het niet meer bestaan van de Clan's als ze geen bondgenoten werden. "Misschien waarschuwt StarClan ons voor BloodClan? Dat zij opnieuw een aanval beramen?" suggereerde hij en hij dacht nog verder na over deze woorden. Dit was een Profecy die iedere kat in het woud aanging.

notes:

Onderwerp: Re: Send down your ravens