Het gaat niet goed met mij. Alles behalve goed om eerlijk te zijn.
Zoals velen weten zat ik afgelopen week in Spanje, en toen kreeg ik via via te horen dat mijn oma {moemoe} erg hard achteruit gaat. Dit sloeg natuurlijk in als een bom. Mijn moemoe is alles voor mij. Ze is als een beschermengeltje en ik heb mijzelf dan ook beloofd dat ik naar haar toe ga tot het laatste moment.
Maar helaas heb ik ouders die het steeds beloofde om mij mee naar moemoe te nemen maar het nooit aan hielden. Nu heb ik ze zowat opgedrongen om morgen te gaan. Mijn moemoe is al erg hard achteruit. Ze herkent niet iedereen meer dus ik weet dat het dat bij mij ook zo wel zal zijn en dat doet wel echt pijn om te beseffen.
Buiten dat loop ik ook vol van de stress. Sommigen weten dat ik jaren terug al een zwaar gevecht had met depressie. En 3 jaar terug is er nog posttraumatische stress boven op gekomen. Voor de herfstvakantie heb ik al 2 keer in de klas een mental breakdown met gevolg tot een bijna paniekaanval gehad.
Ook loop ik doodvermoeid rond door mijn medicatie. Ik stap nu over op nieuwe maar pas na 10 weken mag ik écht stoppen met het ene en kan ik volledig op het nieuwe.
Kortom, op dit moment is alles gewoon te veel. Fysiek en mentaal kan ik gewoon niks meer aan.
Voor ik naar Spanje vertrok had ik alle inspiratie en motivatie om te posten, maakte ik lieve Pumpkin aan, maar door het slechte nieuws over mijn moemoe kan ik gewoon niks meer met mijzelf aan. Dus bij deze. Ik zal af en toe nog wat rondzwerven hier. Proberen om een korte post eruit te persen en dat zal het voor nu zijn.
Liefs,
Amy ♡
Onderwerp: Waiting for better times {Afwezigheids topic} 
za 2 nov 2019 - 23:17