We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Met een zachte tred stapte ze de nursery in. Het was niet veel veranderd sinds ze hier zelf met haar moeder had gelegen, wat toch een eeuwigheid terug leek. Eerlijk maakte het haar ietwat droef, omdat de warme geur van melk en het tevreden gesnor van kittens haar zoveel aan haar moeder deden denken. Starclan had haar nooit mee mogen nemen. De licht gekleurde poes legde de vogel die ze had gevangen neer en liet met een zachte miauw aan de moeder poezen weten dat er prooi voor hen lag. Met een glimlach reageerde ze op hun bedankjes en was alweer van plan om terug te keren naar de apprentice den, waar de herinneringen aan vroeger haar niet zo zouden overvallen.
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
De kitten was al weer drie Moon oud en daarmee wilde ze meer weten over het leven in de Clan. Langzamerhand begon de jonge kitten te begrijpen dat haar mama er niet was. Ze had andere katten die voor haar zorgden. Zoals haar papa Tigergaze en zelfs Stallionstar hield af en toe een oogje op haar. Al met al, voelde de verlegen kitten zich wel op haar gemak in Windclan tussen haar vele clangenoten. Toch bleef er een vraag zich in haar kopje herhalen. Wie was haar echte mama? Een licht gekleurde kattin was de Nursery in gelopen, met wat eten voor de moeders en kittens. Ze mocht eindelijk ook een hapje proberen. Waardoor ze nieuwsgierig aan de veren van de vogel trok en tussen deze door een hapje proefte en daarna naar de Apprentice keek die weg wilde glippen. "Wacht!" Piepte ze voor haar doen luid, waarna ze geschrokken van zichzelf in elkaar dook. Oeps..
Ze was beleefd, maar ook altijd zeer afstandelijk. Hier was niets voor haar te halen behalve bitter zoete herinneringen die een nare smaak achter lieten in haar bek. Ze wilde haar moeder terug, maar die was hier niet meer te vinden. Enkel nog een walm van geuren die ooit zo vertrouwd en normaal hadden geleken. Haar ontsnappingsplan moest echter afgeblazen worden. "Wacht!" ze kwam tot een halt en keek achter zich, waar aan jonge kitten haar aankeek. Half draaide ze zich naar de dochter van Oceanstar om. "Wat wil je?" vroeg ze niet perse onvriendelijk, maar wel wat bits. Kittens waren niet perse haar sterkste kant.
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
De oudere kattin hield halt, waardoor de kitten haar met grote blauwe ogen aan keek en nerveus met een oortje trok. Het lipje trilde licht omdat ze niet wist hoe ze verder moest spreken. "Wat wil je?" Vroeg ze bits maar niet onvriendelijk. De kitten likte haar lippen voordat ze haar mond opende en naar haar pootjes keek. "H-heb jij.. dat gevangen?" Klonk er zachtjes en bewonderend. Het proefde anders dan melk, maar zeker niet onprettig. Haar staartje zwiepte ze zachtjes heen en weer waarna ze langzaam haar richting op stapte en haar helderblauwe ogen kort die van de ander ontmoetten.
Haar ogen bleven hangen op de kitten, die haar nu bekend voort kwam. Het was een kind dat Oceanstars leven droeg, voor wie de poes zichzelf had opgegeven. Moonpaw was destijds te jong geweest om daar echt een opinie over te hebben en ook nu nog snapte ze het niet helemaal goed. Toch, zij had nooit kinderen gehad. Allicht was dat waar het probleem lag. Op de vraag van de kleine kitten knikte ze. "Ja, in de velden," liever wilde ze terug naar haar den nu, maar het voelde niet juist om zomaar weg te stappen. Een licht geërgerde zucht verliet haar lippen, maar ze bleef waar ze was. "Neem een hap, ik heb het voor jullie en de queens gevangen,"
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
De ogen van de Apprentice bleven op haar hangen, de kitten hield er niet zo van om in de belangstelling te staan; ook al had ze dit onverwachts zelf veroorzaakt. Bewonderend vroeg ze de ander naar haar jaagkunsten, natuurlijk was ze nog niet in staat om zelf prooi te vangen. Ze was simpelweg gewoon te jong daarvoor, en had het ook nog niet geprobeerd. Ze speelde niet met eten en prooi was slim genoeg im niet in het kamp te komen. "Ja, in de velden," Maiwde de knappe, oudere kattin. Het was duidelijk dat ze niets met de kleine kiten in de Nursery wilde, toch probeerde de kitten onhandig een gesprek met haar aan te knopen. "Neem een hap, ik heb het voor jullie en de queens gevangen," Verklaarde de Apprentice na een diepe zucht. De kitten boog zich voorover en scheurde een stukje los, "Smwaakt gwoed!" Piepte ze verrukt waarna ze het nog niet half opgegeten prooi achterliet en de kattin met grote ogen aan keek. "Wat is jouw favoriete pwooi?" Klonk er nieuwsgierig terwijl ze in de richting van de uitgang keek. Kon ze het aan wijzen?
Bij het aanzicht van Oceankit die zich tegoed deed aan de door haar gevangen prooi bemerkte ze ook haar eigen honger. Het was alweer enige tijd terug sinds ze zelf wat gegeten had en eerlijk kon ze niet wachten om dit kittenhok uit te kunnen en zich te goed te doen aan een verse muis. Toch was ze ondanks haar tegenzin gaan zitten, omdat ze niet was opgevoed als een onbeleefde kattin. Ook niet tegen kittens. "Een muis," sprak ze zonder er veel gedachtegang erachter te zetten. Eerlijk was het meer dat ze nu specifiek een lekkere, malse muis in haar hoofd had. "Zijn er geen vriendinnen van je in de buurt, Oceankit?" die zouden mogelijk een betere gesprekspartner zijn.
Onderwerp: Tidal wave 
ma 14 okt 2019 - 21:09
