[Fanfic] Warriors; Drops of blood

De jonge medicine cat draaide haar hoofd naar Cherrypaw toe. Net op het moment dat ze haar mond open deed om de apprentice te laten spreken, steeg er een hoog gekrijs op. Beide katten spitste hun oren en hielden hun blik gevangen op de ingang van de den. Een kat kwam binnenstormen.
'ShadowClan invasie! Dicht bij het donderpad! Hulp nodig!' bracht Applepaw moeizaam uit.
Spottedleaf en Cherrypaw wisselde een korte blik uit en stoven beide naar buiten, achter Applepaw aan. Een warrior moest hem gewaarschuwd hebben toen hij alvast het kamp was uitgelopen. De jonge poes voelde haar spieren aanspannen. Katten kwamen vanuit het hele kamp gestroomd. Het duurde even, maar eindelijk was het kabaal van vechtende en grommende katten te horen. Cherrypaw spitste haar oren en rende verder naast de rest. Haar ogen schoten wijd open toen ze het slagveld zag. Overal vlogen er katten op elkaar af. Plukken haar werden uit vachten gescheurd en door de lucht geslingerd. Ze hoorde de nagels van katten over de grond schrapen. Vlak naast haar verscheen een ShadowClan warrior, die tot haar opluchting omver werd gebeukt door een ThunderClan kat. Het was haast niet bij te houden wie, wie was. Tot haar schrik zag ze Applepaw naar voren stuiven. Zijn blik gericht op een veel grotere apprentice. De twee tuimelden tussen de rest door en verdwenen in de groep katten. Nu ook Applepaw uit het zicht was, sprong Cherrypaw naar voren en blies fel tegen een ShadowClan apprentice die net een van zijn Clangenoten had geholpen een warrior aan te vliegen. Hij draaide zich om en lachte schel om de kleine poes. Ze voelde haar huid heet worden onder haar vacht.
'Typisch ThunderClan! Kittens laten vechten!' spotte de apprentice.
Dat was de druppel! Cherrypaw spande haar spieren aan en vloog op de kater af om haar klauwen over zijn neus te halen. Ze voelde hoe de weerstand onder haar nagels minder werd en sneed door zijn huid heen. Meteen welde er bloed op, wat over zijn neus begon te lopen. Dit was het dus, dit was dus vechten voor je Clan, dacht ze. Plots werd ze omver gegooid en meegesleurd, haar lichaam kronkelde zich in alle bochten om los te komen, maar het hielp niet. De sterke greep bleef aanhouden, tot ze de bosjes hadden bereikt. Rillend sprong ze op en draaide zich om. Er stond een enorme warrior voor haar neus.
'Dit is nog niet jouw gevecht!' zei Tigerclaw op norse toon, maar zijn ogen schitterde bezorgd.
Voor Cherrypaw iets kon zeggen, werd het stil en hoorde ze de ShadowClan katten roepen. Daarna overstemde het geroffel van poten al het andere geluid en ShadowClan was weg. Haar vader duwde haar weer uit de bosjes. Overal lagen plukken vacht en spetters bloed. Ze kromp ineen, terwijl haar vader stevig doorstapte en zich bij de warriors voegde. Bluestar had een flinke snee in haar poot en een paar andere warriors zagen er ook niet al te best uit. Stilletjes volgde ze de ploeg, hopend dat iedereen weer beter zou worden.
Haar poten begonnen pijn te doen toen ze het kamp eenmaal hadden bereikt. Spottedleaf wenkte alle gewonden om met haar mee te komen en Cherrykit trippelde er achteraan. De poes was naar haar voorraad gelopen, dus bleef ze even wachten. Toen de medicine cat terug kwam met een bundel bladeren in haar mond keek ze Cherrypaw verrast aan.
'Heb jij ook wat opgelopen?' vroeg ze vriendelijk toen ze haar bundeltje even had neergelegd.
'Nee maar ik wilde je nog wat vertellen' zei ze zacht.
'Ik moet nu eerst even wat katten helpen, daarna kan ik luisteren naar wat je mij te zeggen hebt' antwoordde Spottedleaf vriendelijk en pakte haar spullen weer op.
Cherrypaw volgde haar en keek toe hoe ze langzaam alle katten langs ging om hun wonden te checken. Toen Applepaw als laatste een kras op zijn rug liet behandelen, was het weer stil in de medicine den. Gelukkig was er niemand met ernstige wonden. Spottedleaf keerde zich naar Cherrypaw, die geduldig had liggen wachten. De poes knikte even, waarna de rode tabby haar mond opende om haar verhaal te vertellen.
'Ik had een droom! Featherwhisker en Sunstar kwamen naar me toe en vertelde me iets over een speciaal pad voor mij en Applepaw, maar dat die wel anders zouden lopen' zei ze snel. Haar woorden leken over haar lippen te glijden, zo graag wilde ze het kwijt.
Spottedleaf keek haar met grote ogen aan. Ze leek geschokt, zelfs bang, maar ook vastberaden.