Aiméeeeeeee 1371 Actief I was born to die
Like everyone on earth
But I want to be the reason
You fulfilled your purpose
| |
| Onderwerp: I wished for more za 9 mei 2020 - 15:48 | |
| Hij liep rond. Altijd liep hij ergens rond. Geen duidelijk doel voor zijn ogen, gewoon de dagen tellend. Al vele seizoenen leefde hij alleen en misschien was het wonder dat hij nog leefde, maar misschien was het te verwachten. Sommige dingen veranderde in korte tijd, andere namen veel tijd in beslag. Voor hem, het was een mix geweest van beide. Keuzes waren kort, gevolgen soms lang. Dit leven was het gevolg van een keuze, dit nieuwe leven van hem. Toch, hij had niet alles achter zich gelaten. Hij dacht nog aan vroeger, aan zijn fouten, zijn angsten. Aan Starclan, waar hij mee opgegroeid was. Misschien was het raar voor hem, maar hij geloofde er zelfs nog in. Elke nacht wist hij dat zijn voorouders naar hem keken, hem in de gaten hielden. Tenslotte, wisten zij van zijn daden. Een drukkend gevoel, maar zolang hij nog op deze grond rondliep konden ze hem niks maken. Hoe kon hij het rechtzetten? Nee, hij wou het niet rechtzetten. Al voelde hij spijt en wenste hij ergens dat het anders was gegaan, hij wou het niet veranderen.
Silhouette kwam niet vaak bij deze grot, hoewel het een veilig plek leek om te slapen, weerhield iets hem ervan. Hij wist ook wat. Al waren de geuren inmiddels al erg aan het vervagen, nog steeds was te merken dat hier de clans hadden gezeten. Ze waren allang weg, nog voordat hij hier was gekomen, maar hij voelde zich gewoon ongemakkelijk. De zwart witte kater liep er wel eens voorbij, maar nooit had hij een stap binnengedaan. Angst? Kon best, hij was een lafaard. Een lafaard die vluchtte voor zijn verleden, alsof je dat kon ontsnappen. Nu liep hij er weer, maar opvallend meer dichtbij. Die geur die hem zo bekend voor kwam, hing hier sterk. Een geur waar een naam bij hoorde, maar die naam was hem ontglipt. Toch, het voelde zo belangrijk. Hij bleef twijfelend staan, voor de ingang. Het was groot daarbinnen, ruim. Hij kon niet eens het einde zien. Zijn staart zwiepte, alsof hij zenuwachtig was. Was hij dat? Soms wist hij zijn eigen gevoelens niet meer. Hij bleef voor de ingang staan, twijfelend. Naar binnen gaan? Of vluchten voor katten die er niet eens waren? |
|