Langzame passen zetten haar vooruit bij elke stap die ze deed voelde ze een pijn die nog elke dag in haar hart voelbaar was. Nog altijd vond ze het niet terecht dat ze verbannen was geweest al die manen geleden. Dat was nog voor Butterstar clan leider was geworden. Moonstream schudden haar zilveren pels om haar zorgen van zich af te schudden. Ze wilde niets liever dan terug te keren naar haar clan, maar een banneling was tot nu toe nooit terug gekeerd naar de clan. Moon keek de open plek rond tot haar blik op de grote rotsblok viel in het midden van het grasveld. Ze wenste vurig weer terug te kunnen keren en hoopte dat ze ook terug kon? Ze vleide zich neer op het grasveld in de schaduw van de hoge steen en hoopte wat te kunnen slapen. Ze voelde zich nog te misselijk over hoe ze weg gestuurt was geweest en kon de tranen niet bedwingen al bleef ze geluidloos snikkend liggen waar ze lag.
(open)