It's okay now

Onderwerp: It's okay now do 10 okt 2019 - 11:48

Ze mocht eerst even bijkomen, voordat ze haar terug zouden brengen. Dus dan kon ze net zo goed de boel gaan verkennen. Ze was inmiddels weer bijgeslapen en ze was een gelukkige kattin. De ontmoeting met haar oma was fantastisch geweest. Ze had niet geweten dat ze bestond, dat Amberstorm kittens had. Toch had ze haar met open poten ontvangen. Had ze haar verteld dat ze prachtig was en dat ze altijd om haar zou geven. Dat ze van al haar kinderen en haar kleinkinderen even veel hield, hoe ver de afstand ook mocht zijn. Ze had voor haarzelf besloten dat het genoeg was dat twee katten van haar hielden, ze had dan nu Falconpaw en Brindleleaf. Dat waren er twee, dus dan kon ze verder. Dan kon ze de wereld weer aan, dat wist ze zeker. Dat deze katten in een grot konden leven? Je kon niet zomaar heel hard gaan rennen, hetzelfde gold voor de bergen. Je kon zo een ravijn in rennen. Ze miste het verschrikkelijk, maar het allermeeste miste ze haar stoere broer. Brindleleaf had haar een plekje laten zien waar je wel een stukje kon rennen, maar het was nooit hetzelfde als WindClan territorium. Haar oma zei dat het wel wende, maar ze had alsnog de pijn in haar blik gezien. Dus ze wist zeker dat zij het stiekem ook wel miste. Al had ze haar verteld dat ze oud werd en niet meer zo hard kon. Het werd voor haar wel steeds duidelijker dat ze bij WindClan hoorde, hoe boos Amberstorm ook op haar zou worden, of hoe stom Stallionstar haar ook vond. Ze moest terug, ze moest de weg terug vinden. Ze moest Falconpaw vertellen over hun lieve oma! Ze keek soms omhoog en vroeg StarClan om haar te vergeven, om Stallionstar niet te boos op haar te laten zijn. Toch was ze het aller bangst voor de razernij van Amberstorm. Ze slikte terwijl die angst even zichtbaar werd in haar hazelnootkleurige ogen. Toen beet ze op haar lip en keek weer om haar heen.

[Open]

Onderwerp: Re: It's okay now do 10 okt 2019 - 14:56

Er was een vreemde geur in de grot. Nu zou dat niet eens meer een verassing moeten zijn, want de laatste tijd gebeurde dat zo vaak dat ze er echt gewend aan had moeten zijn. Maar dat was ze niet, en Moraine was een nieuwsgierige kat. Daarom liep ze nu naar die ander toe. Deze kat had geen vreemd oog, zover ze kon zien. Dat was fijn, want die ogen waren wel een beetje eng, hoewel ze wist dat ze katten daar niet op mocht beoordelen. Dat had ze geleerd van papa. Haar hoofd was vol met vragen terwijl ze naast de ander ging zitten, maar dat mocht nu nog niet. Eerst gewoon beleefd zijn. ”Hey.”

Onderwerp: Re: It's okay now do 10 okt 2019 - 20:00

Ze lag te woelen bij haar moeder en haar zusjes, maar kon de slaap niet vatten hoewel ze de halve dag had liggen snurken. Dus stond Fang op en klauterde het nest uit en begon rond te huppelen met enkele wankele pasjes, maar haar oogjes glommen van uit gesproken plezier al had ze haar stem nog niet anders gebruikt dat met enkele geluidjes te maken. Echte woorden zou ze nooit kunnen spreken. Hoewel het flink donker was in de grot trippelde het kitten richting het licht dat van buiten kwam. Dit keer keek ze beter uit om te zien waar ze liep, maar een stem trok haar aandacht en ze keek om voor ze twee katten zag zitten. Het was een recht stuk daar heen dus besloot Fang er naar toe te trippelen.

(Fang is er nog niet ze moet nog een flink stuk.)

Onderwerp: Re: It's okay now ma 14 okt 2019 - 13:50

Er kwam iemand naast haar zitten. Ze zag het aan de schim die in haar ooghoek bewoog. Ze had echt wel gemerkt dat sommige katten haar achterdochtig in de gaten hielden. Ze had aan Brindleleaf gevraagd waarom dat was, haar oma had haar verteld dat er op het moment wat problemen waren in de Tribe en katten daarom vreemdelingen niet vertrouwden. Dat kon Hazelpaw wel begrijpen, maar daarom was ze wel voorzichtig in het contact met andere Tribekatten. Alleen deze kattin was uit haarzelf naar haar toegekomen, dus dan zat het vast wel goed. Ze draaide haar kop en bekeek de andere kat naast haar, ze leken wel ongeveer even oud. Zouden ze dat ook zijn? “Hallo.” Miauwde ze zachtjes. Ze bewoog wat afwachtend met haar oren. Hopelijk was ze vriendelijk tegen haar, maar ze leek in ieder geval niet aanvallig. “Ehm mijn naam is Hazelpaw.” Zei ze er daarna maar achteraan.

Onderwerp: Re: It's okay now