[OPEN] Not ready

De apprentice was naar de moorland getrokken in de hoop hier prooi te vinden. Het was al wat later op de dag, wat betekende dat de zon laag hing en een felle, gele gloed over het territorium heen sloeg. Het was een beetje hinderlijk, maar ook zoals al het iedere dag was. Windclan had namelijk geen bomen om de zon tegen te houden.
Plots zag het katertje een apprentice voor hem. Hoe had hij die niet eerder opgemerkt? Hij verstijfde om zo min mogelijk geluid te maken, maar wist dat hij zou moeten gaan rennen als hij het diertje echt vangen wou. Konijnen vangen vond hij nog wel lastig, ook al was het typisch Windclan. Daarom zou hij ook een mentorenswitch krijgen, omdat zijn huidige mentor het hem niet goed aangeleerd kreeg. Nu was dit konijn heel dichtbij, misschien kon hij toch door te sluipen..
Nope! Het konijn sprintte toen hij op vijf meter afstand was hard van hem weg, en toen hij de achtervolging toch maar in wou zetten, keek hij op en werd hij verblind door de zon. Aaaa!
De kater strompelde over zijn pootjes heen en viel met zijn kin in een grote modderpoel die de vele regenbuien van de afgelopen weken hadden veroorzaakt. Met teleurgestelde achterovergevouwen oortjes bleef hij even liggen in de modder. Na een paar seconde trok hij zichzelf overeind. Hopelijk had niemand hem gezien..

[O P E N]

Terwijl hij zichzelf overeind aan het duwen was, kwam er dan toch iemand aangelopen. Hij herkende haar als Lavenderstorm, een warrior die laatst nog geholpen had met de ontvoering van een RiverClan apprentice. In zijn ogen was dat een goede zet geweest, maar helaas was de clan te zwak geweest om deze beslissing door te zetten.
Dat hij zo voor schut stond voor deze specifieke clangenoot maakte hem dan ook heel erg geïrriteerd. Hij krabbelde overeind en gaf een paar vlugge likken over zijn borst heen, zodat deze in ieder geval iets schoner oogde. De rest van zijn lichaam.. Not so much. En dat terwijl hij altijd zo zijn best deed om proper te blijven.
"Ja, ook wat uitproberen?" miauwde hij echter met een lachje, waarna hij plagend wat modder haar kant op strooide door zijn poot richting haar uit te schudden - al zorgde hij ervoor dat hij dit zacht genoeg deed dat niets haar echt bereiken zou. "Nee, konijnen jagen is niet echt mijn talent, ben ik bang," verzuchtte hij toen waarna hij zijn oortjes wat naar achter duwde. "Maar ik zal hard trainen om het te leren!" verzekerde hij haar toen van zijn doorzettingsvermogen.