Fly high

Jagen had geen zin meer, dat begon ze langzaam maar zeker wel door te hebben. Toch weerhield haar buik haar er niet van om gewoon een uitstapje te maken en door het territorium te lopen. Ze zou alleen maar niet te veel risico meer nemen nu. Dus de grenzen waren eigenlijk alleen maar voor om langs te lopen en niet meer om over te steken. Ze wist ook dat ze voor nu het beste weg van de twoleg place moest blijven, want als het klopte dat Sinclaw naar Bloodclan was gegaan, dan zou die mogelijk elke kans gebruiken om een Shadowclanner te pakken te krijgen. En gezien ze nou jammer genoeg ook nog eens de dochter was van de deputy en zwanger zou ze misschien een iets te makkelijk doelwit zijn. Ook al zou ze zeker vechten mocht het erop aankomen, maar voor nu was het beter om afstand te houden. Ze was niet dom, zoals genoeg waarschijnlijk over haar dachten. Ze merkte op dat ze bij de burnt sycamore aangekomen was en glimlachte kort bij het besef dat ze hier haar best had gedaan om haar vechttechnieken te oefenen om revenge te nemen voor Bloodpaw. Toch bracht dit al snel een wat somber gevoel. Tenslotte ging het de laatste tijd niet zo best meer tussen haar en Bloodpaw. Toch was ze het koppige type waardoor ze de medicine cat apprentice nog maar amper gesproken had sinds hun ruzie.


[Saffronpaw]

De klusjes voor vandaag waren weer volbracht, waardoor de jonge apprentice de rest van de dag genoeg tijd voor zichzelf had. Hij had geen zin om het jagen te oefenen en vechten was nogal lastig in je eentje. Vandaag wilde hij aan zijn snelheid en behendigheid werken. Een vorige keer was hij hard onderuit gegaan toen hij een hardloop wedstrijdje met Settleddust had gehouden, dit moest beter kunnen. Aangekomen bij de plaatst waar hun wedstrijd begon zakte hij licht door zijn pootjes en zette het op een lopen. Spring over deze boomwortels heen, duik onder deze omgevallen boom door. Toen hij bij de welbekende bocht aankwam verminderde hij zijn vaart en nam een redelijk scherpe bocht. Hij gleed wat door de bocht, maar wist zich te herpakken voor hij tegen een boom aan zou knallen. Hij kwam zuchtend tot stilstand en sjokte terug naar het begin van zijn parcours. onderweg zag hij uit zijn ooghoeken een bekend iemand opduiken. Het was Beechresin. Vrolijk huppelde de rosse bruinvoet in haar richting toen hem iets opviel. "Hey Beechresin! Wat heb jij een extreem dikke vacht voor leafbare, ik dacht dat mijn vacht al vol was."

Natuurlijk bleek ze al snel genoeg niet alleen te zijn, want dat leek niet mogelijk te zijn in dit bos. Ze zag de rosse apprentice al naar haar toe komen lopen. Ze kon de keer dat hij nog zo klungelig was geweest als kitten nog goed herinneren. Ze had de jonge kater toen nog naar Bloodpaw gebracht. Haar gezicht vertrok wat bij die gedachte en de frons werd alleen maar dieper toen Saffronpaw besloot op te merken dat haar vacht wel een stuk dikker was dan de zijne. "Is dat erg?" Was dan ook het enige dat ze hem vroeg, zolang hij nog niet door had wat er echt aan de hand was, was dat misschien maar beter ook. Als ze het af kon schrijven als een extreem dikke vacht was dat maar beter ook.