Message from the d(e)ad

Onderwerp: Message from the d(e)ad wo 12 jun 2019 - 12:20

Ze wilde niet. Maar een belofte moest je houden. Nu had ze technisch gezien nooit ja gezegd, maar iets zei haar dat ze de laatste opdracht van de RiverClanner toch wel uit moest voeren. Zeker nu hij in StarClan was, want je moest altijd naar StarClan luisteren. Aan de andere kant was hij nog geen StarClanner geweest toen hij haar de vraag stelde... En bovendien had hij het eigenlijk aan Faithleap gevraagd en niet aan haar... Maar hoe veel logisch klinkende uitvluchten ze ook kon bedenken, de angst om het niet te zeggen en daarmee het schuldgevoel en mogelijk de woede van StarClan over zich heen te krijgen was groter dan de angst het wel te zeggen. Zeker aangezien ze boodschap op zich best positief was. Dus als ze het nou gewoon goed wist te brengen, dan zou iedereen misschien alleen maar blij zijn...
Toch trilden haar pootjes wel een beetje terwijl ze zich klaarmaakte voor de confrontatie met haar nichtjes. "Wisteriakit, Milkykit?" riep ze zachtjes vanuit de opening van de nursery, terwijl haar blauwe ogen wenden aan het halfduister in het hol.

_{Milkykit had een veer gevangen en wist nu niet zo goed wat ze ermee moest. Want ze kon dit niet opeten, maar wilde het ook niet stom in haar vacht steken want dat vond ze veel te meisjesachtig. Zij was daar veel te stoer voor, voor zo'n stomme veer in haar vacht alsof ze een tuttebel was! Nee, Milky's crèmekleurige vachtje was juist besmeurd met stoffige vlekken en het was pas middag! Mama zou haar vanavond vast weer een goede wasbeurt moeten geven, iets waar ze nu al tegenop keek. Maar goed, nu zat ze eerst met het veer-probleem. Nadenkend kauwde ze erop. Zo werd hij wel lelijk. Echter werd ze verlost uit haar dilemma toen haar naam geroepen werd. Ze kwam overeind en trippelde naar het geluid toe, waar ze een kat zag staan die ze nog helemaal niet kende. "Wie ben jij?" vroeg ze al gauw, toen ze nog op een paar meter afstand was. "Hoe weet jij mij naam?" vervolgde ze toen. Milky zat in de fase dat ze over alles 'hoe, wat, waarom' vroeg en alles wilde weten. Goed voor de persoonlijke ontwikkeling, maar wat minder fijn voor de omstaanders die maar met haar irritante vragen-zonder-antwoord moesten dealen.}

Misschien had ze wat vaker naar de nursery moeten gaan, maar ze had het ook zo druk gehad met trainen... “Homepaw”, antwoordde ze op de eerste vraag. De tweede vraag verraste haar. Uh, tja, hie wist ze dat eigenlijk? “Die heeft mama gezegd. Denk ik, of nee, jouw mama. Of...” Misschien was het Lizardpath of Routnose ook wel geweest. Ze zou het wel gehoord hebben toen ze voor het eerst op kraamvisite kwam, maar wie het nou precies had gezegd... Het deed er niet echt toe, toch? “Ik ben je nichtje”, voegde ze er maar ter verduidelijking aan toe. “Ik bedoel, jij bent mijn nichtje. Dus dan ben ik...” Uh, hoe heette dat ook alweer. Ze schuifelde met haar poten. “Ik moet iets zeggen”, kwam ze maar terug op de reden van haar bezoek.

_{Homepaw tegenover haar was een wat apart figuur, besloot Milky met samengeknepen ogen. Want ze snapte niks van wat diegene allemaal zei, het was zo onduidelijk! Toen de ander vertelde dat ze nichtjes waren, spitste Milky vrolijk met haar oortjes. "Leuk!" besloot ze met een lachje en nam de ander is goed in zich op. Die leek wel een beetje op haar mama, hoor, want mama was ook wit en had ook blauwe ogen en dat was Homepaw ook. "Wat kwam je zeggen dan?" vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze de ander een beetje pushend aankeek. Toe dan, vertel!}

No one notices, no one even cares, when I fade away again. I'm a shadow, and no one remembers shadows.

Haar zusje was van de twee altijd de meest bijdehante geweest. Zij had vrij weinig zin in praten, bewegen of ademen for that fact. Er was een apprentice bij hun gekomen. Zij had hun namen uitgesproken en bijdehante Milky vroeg hoe die het precies wist. Ze rolde met haar oogjes. "Mama zegt dat wij ook alle namen moeten leren Milky." Mompelde ze terwijl ze haar kleine breekbare lichaampje overeind bracht en naar haar zusje hopte. "Dan moeten anderen dat ook." Piepte ze met een half grijnsje, hopende dat ze voor de apprentice nu inderdaad heel slim klonk. Ze draaide haar oortjes naar haar toe en keek hem aan toen Millky haar vroeg wat zij kwam doen. Dat vroeg ze zichzelf nou ook af inderdaad.

Wisteriakit kwam erbij en Homepaw voelde zich plotseling vreemd in de minderheid tegenover haar twee nichtjes. Milkykit vroeg enthousiast was Homepaw te vertellen had en de witte poes aarzelde even. Waar had ze ook alweer willen beginnen? De woorden van Wisteriakit gaven haar nog een paar tellen om na te denken, maar toen viel er een verwachtingsvolle stilte. "Eh, ik... Ik wilde zeggen..." begon Homepaw hakkelend. Ze haalde diep adem. "Bij het gevecht was er een RiverClanner, en hij zei, hij zei... dat ik moest zeggen... dat hij trots op jullie was." Zo. Dat was eruit. Nerveus staarde ze van de ene kitten naar de andere. Had ze het zo goed gezegd? Ze hoefde niet nog meer te zeggen toch? Ze hoefde toch niet te zeggen dat Spiderpaw en zij... Nee toch? Zou StarClan het goed vinden, zo?

Onderwerp: Re: Message from the d(e)ad