Ceremonie [6-10-2019]

Shadowclan Ceremonie Oktober

De zon scheen. Niet. Maar je kon doen alsof want dan was het minder verschrikkelijk om in de schemering met maar één goed werkend oog te ontdekken waar de verdraaide steen zat. Na vijf keer zijn teen gestoten te hebben, waarvan hij vrij zeker was dat het minstens één keer tegen een kitten was, gromde Tall gefrustreerd en besloot dat het vandaag ook wel vanaf een- oh wacht, hier was ie.

De kater sprong soepeltjes op de steen, half eroverheen, en viel er bijna met grote ogen weer van af, tot hij zijn footing vond en snel rechtop ging staan. Een hairflip voor het effect want dat ging precies zoals gepland. Al was zelfs zijn hairflip van wat mindere kwaliteit op het moment. Tall had de moeite nog niet genomen het bloed van zijn ruzie met Slate van zijn gezicht te halen. Door de miezer werden er kleine laagjes van de opgedroogde klodders afgespoeld waardoor niet alleen de linkerkant van zijn gezicht onder het bloed zat, maar het ook naar zijn witte borstkas stroomde. Het maakte hem verrassend weinig uit. En nee, hij zou het ook niet gaan uitleggen aan al die nieuwsgierige blikken daar.

“Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen.” Riep hij, kracht in zijn stem. Als iemand problemen zou hebben met zijn uiterlijk zou hij ze wel naar Slate sturen. Konden ze samen mokken.

]"Clangenoten,” Begon hij gewoonweg, rondkijkend, niet gedeerd door de miezer. ”Onlangs heb ik een gesprek gevoerd met Stallionstar, waaruit bleek dat Oceanstar overleden is,” Wat op zich minder dramatisch was voor hen dan voor hem maar fine. ”Dit betekent dat we niet zo zeker kunnen zijn van Windclan als voorheen, onthoud dit wanneer we er een clanlid van tegenkomen.” Nou, met dat uit de weg.

”Ondertussen gaat de gang van zaken hier gewoon door, en zijn er apprentices te benoemen, Saffronkit, Amberkit, Skylarkkit en Ravenkit, zouden jullie naar voren willen komen?" Hij gaf tijd aan de rits jonge kittens om precies dat te doen. ”Saffronkit, Amberkit, Skylarkkit en Ravenkit, jullie hebben de leeftijd van zes maanden bereikt, en zijn nu oud genoeg om apprentice te worden. Vanaf deze dag zullen jullie bekend staan als Saffronpaw, Amberpaw, Skylarkpaw en Ravenpaw totdat jullie warrior worden. Skylarkpaw en Saffronpaw, jullie training zal verzorgd worden door Autumngaze.” Wat grappig was want dan zaten de apprentices met een S bij dezelfde mentor. ”Amberpaw, jouw training zal verzorgd worden door Honeysting, en Ravenpaw jouw mentor zal Rattlesnout zijn.” En om het toch even dramatisch te houden: ”Amberpaw, deze kans wordt je gegeven ondanks je gedrag de afgelopen moons, beschaam het vertrouwen van je clan niet,” Hij sprak stern en rustig. Wat er met zijn bebloede gezicht en priemende blik nogal eng uitzag, niets aan te doen.


"En zoals gewoonlijk zijn er ook genoeg katten die een tweede kans-mentor verdienen, Seaweedpaw en Stagpaw, willen jullie naar voren komen?" Hij gaf tijd aan de jonge apprentices om precies dat te doen. Het was al beter dan de volksverhuizing van vorige keer, maar het was nog steeds uitzonderlijk hoeveel apprentices er weer waren. Gewoon in het algemeen. In de wereld enzo. ”Beste apprentices, vanaf vandaag zullen jullie door nieuwe mentoren getraind worden.” Duh, anders had ‘ie ze niet naar voren gehaald. ”Seaweedpaw, jij mag aansluiten bij de trainingen van Rattlesnout en Ravenpaw, Stagpaw, jij mag aansluiten bij de trainingen van Honeysting en Amberpaw,” Het zou niet teveel druk op de nieuwe mentoren brengen aangezien beide apprentices al heel wat wisten. Met een knik gaf hij aan dat de katten elkaar mochten begroeten, waarna hij even glimlachte. No way dat hij al klaar was, grote ceremonie deze keer. En net nu hij er niet uitzag. Lekker dan. Thanks Slate.

“Dan zijn er nog meer katten die onze aandacht verdienen.” Vervolgde Tall vrolijk, en keek vol trots in de richting een bepaalde apprenticegroep. ”Ik, Tallstar, leider van Shadowclan, roep de warrior voorouders aan om neer te kijken op deze apprentices, zij hebben hard gewerkt om de wegen van uw regels te leren, en ik raad hen bij jullie aan als warrior.” Hierna ging zijn blik naar de desbetreffende katten. ”Beechpaw en Southernpaw, beloven jullie de warrior code te eren, en je clan te verdedigen, zelfs al kost je dit je leven?” Normaal wachtte hij een eeuwigheid op een ja, maar iets zei hem dat deze twee dat sowieso wel zouden zeggen, dus ging hij na een korte pauze rustig verder. ”Dan, bij de kracht die Starclan mij gegeven heeft, geef ik jullie je warrior naam. Beechpaw, vanaf nu sta je bekend als Beechresin, Starclan eert jouw scherpzinnigheid, snelheid en kracht.” Aangezien het ook zo wat was om te zeggen dat Starclan haar plakkerigheid en goeie geur waardeerde. ”Southernpaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Southerwolf. Starclan eert jouw daadkracht, loyaliteit en vriendschap,” Waarna Tall naar beneden sprong, even struikelde omdat hij door zijn gewonde oog geen diepte kon zien, en zijn neus voorzichtig tegen die van de katten duwde. Beter dat er geen bloed op hun gezicht kwam, maar met die regen kon hij weinig beloven.

Na voorzichtig zijn weg omhoog weer gevonden te hebben, draaide hij zich om en glimlachte even. "Dan zijn er nog een paar korte mededelingen," Begon hij rustig, en keek even rond. ”We weten allemaal dat Neritekit hier had moeten staan om haar apprenticeschap te starten, er is echter besloten te wachten tot zij voldoende hersteld is van haar verwondingen voor we deze stap maken,” Bovendien was het niet echt alsof hij mentoren had dus dit kwam ook wel goed uit. ”Daarnaast is er een kat die graag wat van zijn kennis met ons wilt delen, maar voor ik Bloodpaw het woord geef is er nog één ding wat we moeten doen.” Want hij was kinderachtig en zou zijn clan dat nooit laten vergeten.

”Acorndust, nu jouw dochter onze rangen betreed heeft als warrior kan ik me voorstellen dat je je nog ouder voelt dan anders, en dat het niet anders kan zijn dan dat het je wens is jouw naam van Warrior en deputy op te geven, en de elders den te betreden,” Zijn blik vol onschuld, al kon hij de grijns op zijn kop niet onderdrukken en twinkelde zijn rechteroog. ”Maar aangezien we allemaal weten dat dat echt geen mogelijkheid is aangezien je deze clan op het rechte pad houdt, zal ik genoegen nemen met Starclan alsnog vragen om vele moons van rust aan je te gunnen, maar dan in combinatie met werk ofzo,” Want hij gaf nooit een elders ceremonie, dus hij moest soms wel oefenen op iemand. En wie beter dan zijn favoriete deputy?

En met die woorden grinnikte hij, en sprong – ditmaal wel soepel – van de steen af.  “Hierbij is deze ceremonie geëindigd. Blood, de floor is yours” Voor nu. Als het een crappy spreekbeurt was zou het snel voorbij zijn. Just saying.

Lijstje:

Een nieuwe ceremonie en niet zomaar een, maar degene waar twee van zijn kittens warrior zouden worden. Het duurde even voor Tallstar eindelijk zijn weg had gevonden naar de steen, maar toen begon de ceremonie toch eindelijk. Hij moest geduldig wachten tot het de beurt was aan zijn kittens om warrior te worden en keek trots toe hoe ze beiden hun naam ontvingen. Hij was wel bang geweest dat Beechpaw haar naam zou weigeren als het een verkeerde was, maar dat gebeurde gelukkig niet. Hij ging er vanuit dat daar de ceremonie op zou houden, maar Tall kreeg het voor elkaar om hem nog te verassen. Zijn mond viel open van verbazing bij de woorden dat hij maar een elder zou moeten worden. De twinkeling in het rechteroog van Tall hielp er absoluut niet bij en de neiging om dat eruit te slaan was groot. Zodra de leider dan ook van de rots afsprong overbrugde hij de afstand in enkele passen tot hij recht voor de ander stond. Voor ook maar iets te zeggen haalde hij met zijn linkerpoot uit naar het rechteroog van Tall, puur om die twinkeling niet meer te hoeven zien. "Wat is de bedoeling van dit? Als dit een goedmakertje moet zijn voor je ruzie met Slatefur dan heb je de verkeerde uitgekozen." Hij kon zijn frustratie niet onderdrukken. "Dit had een goede ceremonie moeten zijn waar twee van mijn kittens warrior worden, maar jij moest het hier weer mee verpesten." Het maakte hem niet uit of de ander het serieus meende of niet dit pikte hij gewoon niet.

Het was tijd! Hij was al weken aan het uitkijken naar dit moment en het was nu ook lastig om zijn enthousiasme voor zichzelf te houden. Toch vond hij het heel erg dat zijn zusje, Neritekit, hetzelfde niet kon zeggen op dit moment. Ze was te grazen genomen door een uil en moest nog een maandje wachten tot haar verwondingen beter waren geworden. Ravenkit had haar beloofd om alles te vertellen, haar dingen voor te doen en te zorgen dat ze toch niet heel ver achter liep. Hij zou een nest voor haar klaarmaken als hij vrije tijd had zodat ze die kon gebruiken als zij haar ceremonie zou krijgen. Maar nu was hij enthousiast en toen Tallstar op de hoge rots de ceremonie afriep dacht Ravenkit even dat hij van enthousiasme uit elkaar zou knallen.
Hij begon over Oceanstar, de leider van Windclan die overleden was. Dat was verdrietig, voor WindClan dan. Ze moesten opletten als ze een Windclanner tegenkwamen, wat Ravenkit maar raar vond. Dat moesten ze altijd wel toch? Veel van politieke onderhandelingen snapte de jonge kater nog niet. Tallstar ging verder en toen kwam het belangrijkste moment. De kittens die apprentice werden. Alle namen riep hij enthousiast mee, behalve zijn eigen. Hij kreeg Rattlesnout toegewezen als mentor. Hij was echt Ravenpaw nu! Een apprentice van ShadowClan. Trots stak hij zijn borst iets meer vooruit. Ravenpaw keek om zich heen en zocht zijn mentor om oogcontact te maken. Toch keek hij snel weer vooruit toen de ceremonie verder ging, hij riep de namen van de nieuwe warriors mee met de clan en luisterde aandachtig toen er verteld werd over Neritekit. Het zou goed komen met haar, Acefray en Bloodpaw waren goede medicine cats die hun best voor haar deden. Hij zou haar straks op gaan zoeken. Nadat.. Bloodpaw zijn zegje gedaan zou hebben? Ravenpaw bleef zitten, benieuwd naar de woorden van de medicine cat apprentice.

Vandaag was eindelijk de dag dat Saffronkit officieel geen kitten meer zou zijn. Wekenlang keek hij uit naar deze dag, afgelopen twee nachten had hij dan ook geen oog dichtgedaan. “Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen.” galmde door het hele kamp. De kitten wist niet hoe snel hij zich bij de menigte moest voegen.
De kitten zat aandachtig te luisteren tot het eindelijk zijn beurt zou zijn. Saffronkit, Amberkit, Skylarkkit en Ravenkit, zouden jullie naar voren willen komen? Opgewonden sprong de kitten op zijn pootjes, het was eindelijk zover. Met borst vooruit, hoofd iets omhoog en staart hoog de lucht in liep de kitten naar voren. Hij verloor zijn evenwicht, maar ving zich gelukkig net op tijd op met zijn rechtervoorpoot. Na de woorden van Tallstar ging hij direct opzoek naar Autumngaze. Heel moeilijk was dit niet aangezien de kater al op hen afkwam. Na een begroeting volgde hij zijn voorbeeld en ging weer tussen de menigte zitten.
 
Aandachtig bleef de apprentice luisteren wat er nog meer zou gebeuren. Beechpaw en Southerpaw waren vanaf heden warrior, Beechresin en Southerwolf. Ooit zal de jonge apprentice daar ook staan. Ooit zou hij tot de trots van de clan behoren.
 
Tot Saffronpaw's verbazing was dit nog niet alles. De medicine apprentice, Bloodpaw, moest een spreekbeurt houden. Ongeduldig keek het katertje rond in de hoop dat Bloodpaw snel zou arriveren, maar toen ging zijn leader toch nog door met het verhaal. "Acorndust... een elder..?" bracht de kitten in verbazing uit. Dat kon toch niet, hij was nog hartstikke fit! Acorndust bleek er net zo over te denken en liet zijn ongenoegen dan ook duidelijk blijken. Met grote ogen keek hij naar de deputy de de leider een klap in het gezicht gaf, waarna hij Pepperpaw's stem boven de menigte uit hoorde komen.