feel the wind trough your fur (daintywhiff)

Whitefur

Whitefur stapte met sierlijke passen door de Heide, de wind blaaste door haar vacht. Die ademde ze in, dit had ze zo gemist. Ze had de nursery immers net pas verlaten en eindelijk kon ze zonder zorgen op jacht gaan.
Ze stak haar neus in de lucht en de heerlijke geur van konijn vulde haar neus. In de verte zag ze het bruine gestalte van de meest gevangen prooi van de Windclan. Gelijk schoot ze in jacht houding, snel en zachtjes stapte ze richting het dier. Het konijn spitste zijn oren, argwanend keek het omzich heen. Zijn neus zag wit van ouderdom. Makkie Zo snel als Whitefur kan sprinte ze naar voren en rende achter het vluchtende wezen aan. Het dier was langzaam en met gemak sprong de witte kattin op de prooi en doodde het met een snelle beet. Haar hart bonkte alsof dit haar eerste prooi ooit was, nou ja, half was dat ook zo. In manen had ze geen prooi kunnen vangen. De kittens waren geweldig, ze vond het fantastisch om ze op te zien groeien, maar het Warrior zijn had ze meer dan ooit gemist.

@Daintywhiff

feel the wind trough your fur (daintywhiff) X10E2zv

Met haar gouden ogen volgde ze de witte kattin. Ze had het oud konijn al van mijlenver geroken en gezien. Daintywhiff had besloten dat het niet goed genoeg was voor de clan, het zou deze winter waarschijnlijk sterven van honger, te zien aan de ribben. Ze kon ze tellen. De mooie kattin hield haar neus op toen Whitefur besloot om het wel te doden. Ieder zijn opinie zeker. Toen de warrior opkeek verplaatste ze zich. Daarvoor was ze net een standbeeld geweest, onbeweeglijk in de wind. Haar gevlekte staart zwaaide zachtjes heen en weer. Recht voor een pluk gras stopte ze. Haar blik ving die van Whitefur. "Goede jacht, spijtig dat het een oudje was..." Haar mond vertrok zich tot een halve glimlach. In haar ogen stonden lichtjes.

Whitefur

Whitefur draaide zich met een ruk om toen ze de andere kattin hoorde, door de richting van de wind had ze haar niet geroken. "Goede jacht, spijtig dat het een oudje was..." miauwde de witte kattin, en ze toverde een glimlach te voorschijn. Whitefur keek haar met knipperende ogen aan, nog steeds een beetje verbaasd dat Daintywhiff zomaar was komen opduiken. "Ach," ze haalde haar schouders op. "Met de komende leafbare kan de clan elke kostbare prooi gebruiken, en ik had een jong konijn waarschijnlijk toch niet kunnen krijgen." antwoorde ze. Ze was immers niet echt in perfecte conditie, ze moest het langzaam opbouwen.

Daintywhiff nam de kattin in haar op. Ze knikte langzaam. Haar staart krulde zich over haar rug. "Dat is waar, hoe gaat het met je kittens?" Haar stem klonk weinig geïnteresseerd, maar ze was beleefd. Het was een goede vraag om een saai gesprek aan te knopen. Waarschijnlijk had Whitefur niet zo veel interessants voor haar, maar uiteindelijk konden ze ook samen gaan jagen. Het tipje van haar staart streelde bijna haar oren. Ze maakte haar glimlach groter. "Ze zijn net apprentice geworden nietwaar?" Haar gouden ogen glommen. Door haar slechte gedrag na de dood van haar tante had ze nooit een apprentice toegewezen gekregen. Het was een doorn door haar hart. Nu gedroeg ze zich al een paar manen voorbeeldig, maar volgens Stallionstar was het nog niet genoeg.

Whitefur

"Dat is waar, hoe gaat het met je kittens?" vroeg Daintywhiff, Whitefur merkte de irritatie in haar stem maar negeerde het, de kattin had wel wakker, een eh... humeurtje, "Ze zijn net apprentice geworden nietwaar?" een nog grotere glimlach verscheen op het gezicht van de kattin. Whitefur knikte, "Inderdaad, het is fijn ze te zien opgroeien, en voor ze te zorgen. Maar ik miste dit echt." en ze keek om zich heen, de heide, het rennen, en jagen, alles. Ze keek Daintywhiff recht aan met haar heldergroene ogen. "Ze worden vast fantastische warriors." miauwde ze trots, ze wist dat het de kattin met de gekleurde staart waarschijnlijk niet veel uitmaakt en ze gewoon een gespreksonderwerp zocht maar als het over haar kittens ging kon Whitefur uren doorratelen.

Hmmmm hmmmm. Daintywhiff hield haar mond. Ze knikte alleen soms kort en flikte met haar oor. Haar ranke lichaam was bevroren in het landschap. "Dat klinkt geweldig Whitefur, heus!" Ze keek er wat schaapachtig bij, maar haar glimlach bleef staan. Haar staart krulde zich nu om haar poten heen. Ze wilde blijven staan, laten zien dat ze niet moest zitten omdat ze net kittens had gekregen. "Heeft iedereen van je kittens al een specialiteit? Ik bedoel beste jager, vechter, spoorzoeker..."

Whitefur

Whitefur ging zitten en sloeg haar staart over haar poten heen. Zij zelf had geen problemen met de wind en kou, maar Daintywhiff daar in tegen leek het koud te hebben, ze had immers ook niet zo'n dikke vacht. "Dat klinkt geweldig Whitefur, heus!" miauwde ze. "Heeft iedereen van je kittens al een specialiteit? Ik bedoel beste jager, vechter, spoorzoeker..." vroeg ze. Ze klonk misschien toch wel wat geïnteresseerd. Whitefur wiebelde met haar oren, "Niet echt, ze zijn pas net leerling, dan kan je dat nog moeilijk inschatten. Wel hebben ze elk hun natuurlijk hun eigen karakter en persoonlijkheid. Ze zijn dan familie maar allemaal anders." antwoorde ze. Ze hadden elk een stukje van haar en Darkfur, maar dat zei ze er niet bij. Shadefeather had haar op het hart gedrukt het voorlopig geheim te houden.
Een nieuwe frisse wind stak op, een rilling liep over Whitefur's rug. Misschien konden ze beter terug naar het kamp. Ze pakte het konijn om, "Kom, we kunnen beter terug naar het kamp, tenzij je nog plannen had." murmelde ze tussen het konijn door terwijl ze Daintywhiff aankeek.

De hele tierlantijn kwam van Whitefurs mond. Ergens midden in haar zinnen dwaalden haar gedachten af. Ze knikte synchroon, maar hoorde al niets meer. Zij moest niets zeggen over dat karakters anders waren. Iedereen in haar familie waren softies, alleen aan Snakesong had ze iets gehad. Daintywhiff snoof bijna geluidloos. De andere was zo te zien klaar met haar uitleg. Haar ogen flikkerden eventjes. "Eigenlijk wel, ik wilde nog wat jagen met jouw," miauwde ze. De flikkering ging liggen en ze priemde haar ogen in die van Whitefur. "Zullen we beginnen met een loopwedstrijdje om onze spieren los te maken?" Was dit een uitdaging? Helemaal, hoewel ze meer lette op haar woorden veranderde haar karakter niet. Ze tilde haar kopje een beetje hoger in de lucht. Ging haar clangenoot de uitdaging aan?

De witte oriental snoof een beetje. "Eigenlijk wel, ik wilde nog wat jagen met jouw," miauwde ze. Whitefur spitste haar oren, op-zich zou ze wel willen. Ze barste nog best wel van energie en de clan moest toch gevoed worden. Anders zat ze maar te niksen in het kamp. "Zullen we beginnen met een loopwedstrijdje om onze spieren los te maken?" Een wedstrijdje? Geen kans dat ze die zou winnen, vroeger was ze best wel heel erg snel. Maar haar conditie was redelijk omlaag gegaan sinds haar zwangerschap. "Mij best," miauwde ze met het konijn nog in haar bek. Ze legde het konijn zachtjes neer tussen de planten en gooide er wat zand overeen zodat ze hem zo op kon halen. Ze glimlachte naar Dainthywhiff, en draafde weg. "Je bent al aan het verliezen!" miauwde ze honend.

Onderwerp: Re: feel the wind trough your fur (daintywhiff)