De gevlekte she-cat had net een training afgerond met haar twee apprentices, Dragonpaw en Sequoiapaw. De twee waren nogal aan het vechten voor de spotlight, dat was de eerste les al duidelijk geworden, maar Wasp trok zich hier niet zoveel van aan. Een beetje rivaliteit was goed, zolang het maar niet te ver ging. Echter was het ook vermoeiend. Vandaar dat ze zichzelf eventjes rust gunde voordat ze naar het kamp terug ging. Het was een warme dag geweest, maar nu begon de zon toch echt te zakken, wat zorgde voor een gouden waas die over het hele ShadowClan gebied heen trok. De temperatuur was nu een stuk aangenamer. Toch had Wasp het warm, met name dankzij haar lange vacht gecombineerd met de intensieve training van daarnet. Hierdoor besloot ze om kort naar het water te gaan, waar ze haar pootjes in liet zakken en kort haar teentjes bewoog. Ze liet een zucht horen terwijl ze genoot van het frisse water.
- 1st Pepperpaw

Kort rolde de pers met haar spieren, voelde hoe gespannen deze waren. Misschien moest ze echt maar is zo'n yogales uitproberen, hoe sceptisch ze er ook over was. Ze spitste haar oortjes toen ze wat geluiden hoorde die aanduidden dat er een andere kat aankwam. Ze rook de lucht en proefde hieraan dat het Pepperpaw was, het jonk van Tallstar. Niet veel later werd ze vrolijk begroet, en met een knikje groette ze terug. "Goedemiddag Pepperpaw," beantwoordde ze met een licht glimlachje op haar snuit. Kort wees ze met haar pootje op de mos dat de apprentice met zich mee droeg. "Ben je water aan het halen?" vroeg ze geïnteresseerd.

Het deed haar goed om voor de verandering met een glimlach begroet te worden - dat gebeurde niet heel vaak met apprentices. Die waren voornamelijk bang of geïntimideerd door haar. En anders wel boos, bedacht ze zich terwijl Wolfpaw door haar gedachtes heen spookte. Ach, alle apprentices zouden inzien dat Wasp gelijk had zodra ze wat ouder werden, daar was ze zeker van. Voor nu was ze in ieder geval blij dat Pepperpaw haar wel vriendelijk leek te vinden. Ze knikte op diens woorden. "Cormorantwing had gelijk," zei ze met een vriendelijke knipoog. "Veel apprentices denken dat alleen jagen en vechten belangrijk is, maar dan zouden de queens, kittens en onstabiele elders die in het kamp moeten blijven omkomen van de dorst." Weer heerlijk direct, maar zeker de waarheid! "Ik ben aan het afkoelen, ik heb net mijn apprentices getraind. Zijn dat vrienden van jou? Sequoiapaw en Dragonpaw?"

Terwijl Waspsting aan de jonge apprentice uitlegde dat Cormorantwing gelijk had, kreeg ze een kopje. Met een glimlach keek ze naar het rood met witte katje dat haar zo leek te mogen. Ze gaf een lik over haar kop heen waarna ze uitlegde waarom het dan wel niet zo belangrijk was, en blijkbaar schoot dit Pepperpaw net verkeerd. Wasp keek met een geamuseerde en toch ook wel lichtelijk vertederde blik in haar ogen naar haar toen ze erg gehaast water begon te pakken. "Rustig aan, Pepperpaw, we hebben genoeg water in het kamp voor nu. Maar als het niet aangevuld wordt, krijgen we misschien morgen of overmorgen wat problemen," legde Waspsting rustig uit, waarna ze zichzelf uit het water trok en naar de apprentice liep, om vervolgens ook een mosballetje op te pakken en deze te doordrenken met water.