You'll bring honor to us all

Say that you're bossy 'cause you are the boss

Het was nog niet zo lang geleden dat ze had geprobeerd heel de nursery op te zetten tegen Ravenkit. Die stomme pluisbal had haar zusje aangevallen en ook nog eens bij haar lopen klieren ergens midden in de nacht. Ze vond dat ze hem heel terrecht beschuldigd had, maar iedereen die haar had gehoord had zijn kant gekozen, behalve haar siblings mee. Toch, dat was allemaal voorbij en het gevlekte poesje was erg verveeld in de eens weer saaie nursery. Ze was dan ook uit haar nest opgestaan en een rondje gaan doen door de nursery. Ze hield een rustige pas aan, maar haar kopje toch hoog. Ze zou heel de nurser wel laten zien dat in de minderheid zijn haar niets deed. En ook dat ze niet zo rondparadeerde als die stomme Ravenkit. Maar met dit rondje kwam ze voorbij een bekend gezicht. Niet bekend in de zin van vriendelijk, maar bekend in de zin dat ze deze een keer eerder had gezien. Honorkit, een van de kittens aan Ravenkit's kant van de clanruzie die zij twee hadden gestart. Hm, misschien kon ze wel op een neutrale basis met het poesje komen, zodat ze tenminste wat afleiding kon zoeken bij haar. "Hey, Honorkit, toch? Ik wilde even zeggen dat ik alleen ruzie heb met Ravenkit en niet met jou," vertelde ze de grijze kitten. Het was niet alsof ze helemaal gemeend waren, want ze had geen spijt van haar oorlogsverklaring aan de zogenaamde RavenClan, maar ze had toenertijd wel niet geweten wie er allemaal inzaten. Dus technisch gezien had ze geen ruzie gezocht met Honorkit. "Wil je spelen?" Vroeg ze dan ook simpelweg.

Honorkit

MONTY

You cannot swim for new horizons until you have courage to lose sight of the shore

Honorkit kende nog lang niet alle kittens die zich met haar en haar nestgenoten in de Nursery bevonden. De meeste van hen waren al enkele Moons ouder waardoor ze kleiner was en minder ervaring op haar pootjes. Avontuur was iets dat de jonge kitten nog niet op zocht. In plaats daarvan probeerde ze het gezellig te hebben met de andere jonge katten en zocht ze veel toenadering tot haar familie. RiverClan was over het algemeen een evenwichtige Clan; afgezien van de kleine ruzie's die ook de Nursery hadden bereikt. Ravenkit en Crabkit hadden zich niet in hetzelfde nest moeten bevinden. Toch bleef de eerste haar maatje waardoor de jonge kitten niet zo goed wist wat ze met de calico kitten aan moest. Gewoon aardig zijn of zou ze dan haar vriendschap met Ravenkit vernielen? Hij moest haar kunnen vertrouwen maar zelf had ze persoonlijk niks tegen de andere kitten, daar had ze immers ook geen reden voor. In haar ogen moesten alle kittens wel leuk zijn; ze was er nog geen tegen gekomen die haar slecht had behandeld. 'Hey, Honorkit, toch? Ik wilde even zeggen dat ik alleen ruzie heb met Ravenkit en niet met jou,' Klonk een ergens bekende stem; ook al leek deze veel rustiger dan de keren dat ze haar hiervoor had horen spreken. De kleinere kitten keek de ander met haar azuriet blauwe ogen aan voordat ze langzaam en respectvol knikte. Ze had geen woorden die ze kon delen, geen wijsheid of liefde, enkel een rustige acceptatie. Het was wat haar betreft het verleden. Ze dacht er al niet meer echt over na, behalve dan dat haar zwarte geest geen pijn mocht hebben. 'Wil je spelen?' Vroeg de oudere kitten waardoor Honorkit haar parelgrijze poten strekte en zich overeind werkte. Een speelse glinstering verscheen in haar ogen voordat een pootje de ander zacht tegen diens snoet aan tikte. Haar balans was echter nog niet de beste waardoor de kitten vrolijk grommend in haar nest viel. Oeps.

notes geen - tag @Crabkit

tag: @Honorkit

Say that you're bossy 'cause you are the boss

Waarom zei Honorkit niets? Was ze dan toch nog boos op haar voor het rechtvaardig beschuldigen van haar stomme, zwarte pluizebol van een vriend van haar? Ze had haarzelf toch verontschuldigd? Wat moest ze hier nou weer mee! Maar toen ze het woordje spelen zei kwam Het grijze poesje ineens omhoog en tikte ze haar tegen haar neus, waardoor ze zelf omviel. Crabkit kon het niet helpen om kort te lachen, niet bepaald uitlachen maar ook niet bepaald toelachen. Het was gewoon een amusant gezicht. Toch wist ze niet echt wat Honorkit nou had proberen te doen behalve dom op haar rug vallen en speels grommend in haar nest liggen. Had het een mep moeten voorstellen? Want dan was die toch wel vreselijk slap. Een stoeipartijtje dus? Of tikkertje. "Wil je een spelletje spelen of stoeien?" Vroeg ze dan ook maar. Dat deed ze normaal niet echt, want meestal deed ze gewoon wat zijzelf wilde. Maar ze herinnerde zich het hele drama met de huilende Bristlekit nog wel en dat wilde ze niet herleven. Al dat gejank had haar koppijn gegeven.

MONTY

You cannot swim for new horizons until you have courage to lose sight of the shore

Honorkit wist niks te zeggen, had geen woorden voor Crabkit die van waarde konden zijn waardoor ze stil bleef en enkel haar oortjes spitste en luisterde. Langzaam en respectvol knikte ze in acceptatie van het excuus. Zodra de ander voorstelde te spelen, kwam Honorkit omhoog en tikte ze de ander met een poot aan, maar raakte hierdoor uit balans en viel om. De oudere kitten begon te lachen terwijl de jonge kitten onhandig overeind kwam. Haar lichte vacht had nu mos in haar haren hangen. Speels grommend had ze de ander uitgedaagd te stoeien al leek de oudere kitten het niet te begrijpen. 'Wil je een spelletje spelen of stoeien?' Vroeg de calico kitten. 'Stoeien?' Dat klonk immers veiliger. De Clans was ook een spel geweest en een herhaling daarvan wilde ze niet.

notes geen - tag @Crabkit

Honorkit antwoorde dat ze wilde stoeien en een grijns verscheen op Crabkit's gezicht. Daar was ze goed in, dus dan moest het leuk worden! Ze keek even gauw om haar heen, maar er waren op dit moment geen queens die overbezorgd zouden komen bemoeien. Dat was dan helemaal mooi! "Okay! Dan mag jij mij aanvallen!" verklaarde het gevlekte poesje. Honorkit was misschien wat stil, maar helemaal niet saai. Andere kittens wilden met mosballetjes spelen en spelletjes zoals verstoppertje doen, maar dat was toch allemaal saai. Daar zat heus niet genoeg actie in. Nee de enigste spelletjes die zij wilde spelen waren die met stoeien en Honorkit deed daar nu in mee. Ze dook in een verdedigende pose, zodat als de grijze kitten bovenop haar zou springen ze daar klaar voor was en anders zou ze snel aan de kant kunnen springen. Kom maar op!

You cannot swim for new horizons until you have courage to lose sight of the shore

Het leek erop dat haar antwoord de oudere kitten verblijdde. Een grijns verscheen op haar gezicht terwijl de jongere kitten een tikkeltje nerveus maar toch daadkrachtig de ander in zich op nam. 'Okay! Dan mag jij mij aanvallen!' Verklaarde het gevlekte poesje. De kattin dook in een verdedigende pose, waardoor Honorkit met het trekken van een oor, zo vloeiend mogelijk naar haar toe dook. Ze probeerde met haar voorpoten de rechterflank van de andere kitten te raken. In de hoop dat dit haar uit balans zou brengen en ze haar op de grond kon drukken. Tenminste voor even.

notes geen - tag @Crabkit

Honorkit leek er heel serieus over na te denken hoe ze haar het beste kon aanvallen, maar dat moest ook! Ze was de beste in stoeien, want ze versloeg haar broertje en zusje altijd. Nouja, Shrimpkit deed nooit mee, dus die kon ze niet echt verslaan, maar ze had er geen twijfels over dat ze haar zou verslaan zou ze eens een keer meespelen. Maar dat was nu niet waar ze op moest focussen. Nee, ze moest zich focussen op het grijze poesje wat nu met hoge snelheid op haar afdook. Pootjes duwden in haar flank en ze zette een paar wankele stappen voor ze op de grond viel. Hé! Dat was niet leuk, zij hoorde hier de beste in te zijn niet Honorkit. Toch, de jongere kitten was zeker goed in aanvallen, dat kon ze waarderen. Iets wat ze bij haar siblings niet deed, maar die zeurden meestal ook alleen maar dat ze stom deed. Wat ze hélémaal niet deed, maar dat bleken hun gewoon niet te begrijpen. Toch, ze ging de ander niet zomaar laten winnen. Ze was nu misschien tegen de grond gedrukt, maar dat weerhield Crabkit niet om te zich uit de greep proberen te wurmen.

You cannot swim for new horizons until you have courage to lose sight of the shore

De jonge kitten dacht goed na over haar aanval, immers wilde ze meteen al de opperhand of opperpoot pakken in het speelse gestoei. Als ze bovenop begon, dan had ze een kans de ander te verslaan, immers was deze sterker en groter dan zijzelf, en het extra gewicht van haar kon toch wellicht voldoende zijn de ander op de grond gedrukt te houden. Na enkele wankele stappen was de gevlekte kattin omgevallen, waardoor haar pootjes de ander nu inderdaad op de grond hielden. Toch wilde Honorkit haar niet te lang vasthouden, immers was het niet leuk als de ander haar niet aan kon vallen. Te saai, waardoor ze de ander plotseling los liet terwijl die aan het wurmen was en haar vanuit een andere hoek aan probeerde te vallen. Eens zien hoe snel Crabkit kon zijn!

notes geen - tag @Crabkit

Honorkit hield haar tegen de grond gedrukt, maar niet voor lang. De grip verslapte en ze sprong van haar weg. Huh? Maar ze was aan het winnen, waarom liet ze haar dan los. Crabkit begreep het niet helemaal, maar ze ging er niet om zeuren. Nu had zij weer een kans om bovenop te komen en gauw sprong het gevlekte poesje tot haar pootjes. Voordat de ander een kans had haar weer aan te vallen, haalde ze uit met haar pootje in de hoop een rake klap te maken. Het was niet zachter dan als ze normaal zou stoeien, ook al was Honorkit jonger als haar. Dat was ook maar een maan, dus zo erg kon het niet zijn. Daarbij, als ze met haar broertje en zusje stoeide was het vaak ook meer ruzie dan stoeien met een random kitten. Dus er was helemaal niets mis met niet zachter slaan dan nodig was.

You cannot swim for new horizons until you have courage to lose sight of the shore

De andere kitten was groter, sterker en zwaarder dan de kleine Honorkit die zelf een aantal Moons jonger was en dus niet in staat zich geheel te verweren tegen Crabkit. De calico kitten leek haar wel enthousiast te bestormen toen ze doorhad dat de parelgrijze kitten haar los liet om het spel uitdagender te maken. Ze wilde niet een hele poos de ander tegen de grond aan drukken terwijl deze niets kon, want dat was saai. Een beetje actie, werd wellicht een beetje te veel actie maar de kitten huilde er niet om. Ze werd door Crabkit op de grond geduwd, en bleef zwaar ademend even liggen terwijl de ander met haar pootjes tegen haar kopje sloeg, zacht grommend en met een speelse blik probeerde ze de oudere kitten in haar buikje te trappelen. Misschien dat ze haar dan nog van zich af kreeg. Op haar rug liggend keek ze scheel naar de oudere kitten terwijl ze haar oortjes wiebelde.

notes geen - tag @Crabkit

Onderwerp: Re: You'll bring honor to us all