Can you paint with all the colors of the Wind [Open]

hear me sing

with the voices of the sea

The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.

Het was bijna zonhoog, en hoewel het weer wat koeler werd, was het zacht. De koude van Leafbare zou nog een lange tijd weg blijven terwijl de pluizige kitten steeds sterker werd. Ze was nog ietwat aan de kleine kant, immers was ze te vroeg geboren en had ze haar groeispurt nog niet gehad; maar werd beduidend sterker en genoot vaak van de rustigere plekken in het kamp. Ze was duidelijk nog te jong om sociaal op iemand af te stappen, tenzij de betreffende kat een bekende was. Waardoor ze dikwijls enkel naar de bewegende Clangenoten keek terwijl ze prooi op de prooihoop dropten. Vandaag vond ze dit echter te druk en was ze in elkaar gedoken naar de Medicine Cat's den vertrokken en had ze het nest van Routnose; die er op dat moment niet was, ingenomen. Een kleine blue point kitten lag daar nu opgekruld voor zicht uit te staren met blauwe twinkelende oogjes. Wachtende tot een van de Queens of haar vader haar zou zoeken en terug de Nursery in zou begeleiden. Voor nu had ze geen broers die op haar moesten klimmen of kittens die haar probeerden te overhalen op avontuur te gaan. Haar ogen gleden langzaam weer dicht, al was ze te gespannen om echt in slaap te vallen.

NOTES:none
TAGS:Open

FL*

_{Met lome, even passen betrad Sabrefur het kamp. Zijn schouders waren ontspannen en zijn kop hing laag. Voor de verandering was vandaag een opmerkelijk, of beter gezegd onopmerkelijk, rustige dag. Hij had er een paar patrouilles op uitgestuurd en zou zelf vanavond een lijden langs de uiterste grenzen van het territorium. Hij bleef staan en keek het kamp rond. Ondanks dat het bijna zonhoog was waren veel katten niet meer in het kamp. Ongetwijfeld waren ze aan het jagen, trainen, bezig met hun taken. Sabrefur trok met zijn oren en keerde zich weg van het rustige kamp en liep de medicine den in. Nu dat hij toch een moment niets te doen had kon hij maar beter even controleren of Lizardpath of Routnose nog iets nodig hadden waar hij mee van dienst kon zijn. Tot zijn verrassing waren beide poezen niet in het kamp. De grote tom wilde zich net omdraaien tot zijn oog viel op een pluizig bolletje in Routnose haar nest. Als hij niet beter wist dacht hij even Oceanstar te zien. Oceanstar is dood, herinnerde hij zichzelf. Deze dwerg die in Routnose haar nest lag was een van haar gebroed. Oceankit, vernoemd naar haar moeder. En een evenbeeld was ze zeker. "Oceankit, wat doe je daar?" Vroeg hij kalm.}

hear me sing

with the voices of the sea

The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.

Het was niet haar vader of een van de Queens die haar in het nest van Routnose vond. Een zware stem deed haar, haar onschuldige blauwe oogjes openen terwijl ze een grote zwart-witte kater aan keek. Zijn stem klonk zwaar en rustig, misschien dat hij niet boos op haar was, toch? "Oceankit, wat doe je daar?" Vroeg de kater, wiens naam ze tot op dat moment nog niet herinnerde. Vaagjes wist ze nog te vertellen dat dit de Deputy was; met een beteuterde blik in haar ogen sprak de kitten zachtjes. "Slapen, ze maken mij telkens wakker. Ikke niet spelen," Nu ze er over nadacht, had ze het ergens best koud. "Jij warm?" Vroeg ze onschuldig terwijl ze verlangend naar zijn lange vacht keek.

NOTES:none
TAGS:Open

FL*

_{Sabrefur dacht er een tel over na voordat hij niet erg onder de indruk met zijn snorharen trok. "Ik ben ijskoud." Reageerde hij kil, genietend van zijn eigen humor. Hij slaakte een zucht. Waarom was hij altijd diegene die met die snotapen opgezadeld werd? Hij had hier niet voor gekozen. Hij wilde alleen Routnose of Lizardpath spreken. In plaats daarvan liep hij tegen nog zo'n snotneus aan. "Dat nest is van Routnose, kom er uit." Zei hij resoluut op een toon die geen tegenspraak dulden.}

hear me sing

with the voices of the sea

The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.

Het was al abnormaal voor de jonge Oceankit om met een kater te spreken die ze nog niet kende. Ze was zo erg gefocust op het willen slapen dat de woorden gewoon uit haar mond vielen, echter betekende het niet dat ze niet verlegen was. Wat ook iets was dat Sabrefur waarschijnlijk snel zou ondervinden. Zodra ze verlangend naar zijn lange vacht gekeken had, mompelde hij wat droogjes. "Ik ben ijskoud." De kitten nam dit natuurlijk serieus, waardoor ze met grote bezorgde ogen hem aan keek en de neiging moest onderdrukken om zijn vacht te voelen met een pootje. Wat als hij ziek was! De kater slaakte een zucht uit voordat hij verder sprak. "Dat is het nest van Routnose, kom er uit." De jonge kitten keek hem met grote blauwe ogen aan. Ze had toch niets verkeerd gedaan, met trillende pootjes en tranen in haar ogen, door de vermoeidheid en ergens ook het indrukwekkende gestalte van Sabrefur stapte ze het nest uit en begon ze te brullen als een vermoeide kleuter die haar zin niet kreeg

NOTES:none
TAGS:Open

FL*