So small and yet so powerfull.

Het was weer een tijdje geleden dat hij bij de kraamkamer een kijkje ging nemen. Laatst had hij nog een stel kittens geholpen de verveling te verdrijven. Nu was hij toch benieuwd of er nog een paar pluizenbollen een ander spelletje wilde spelen? Zijn den verlatend stapte de gevlekte warrior de open plek op om zich eens lekker uit te rekken. Het was een warme bladval dag en dat voorspelde een mooie dag. Leafface trippelde richting de kraamkamer en zag dat zijn spel nog steeds gebruikt werd. Mooi zo bleven de kits ook aardig bezig zonder de rest van het kamp onveilig te maken. Maar nog lang niet alle kittens waren buiten de kraamkamer. Hij stak zijn grote kop door de ingang en zag hoe hij bijna tegen een van de moeders op botsten die hem geschrokken aankeek. 'Oh sorry.' verontschuldigde Leaf zich en trok zijn kop terug om de moederkat door te laten. 'Wil jij even op mijn kit letten dan kan ik even wat prooi gaan eten?' vroeg ze en de gevlekte kater knikte. Ze trippelde snel weg en Leaf wachten nog even, maar zag verder niemand naar buiten komen voor hij voorzichtiger zijn kop naar binnen drong. Er was niemand verder dan een bundeltje grijs/wit in het nest ergens in de kraamkamer. Leaf drong helemaal naar binnen en ging naast het nest liggen en legde zijn grote kop naast het bundeltje dat nog leek te slapen. Zo vertederend!

@Ghostkit

Ghostkit keek zielig toe hoe haar moeder weg stapte, "Ik ben niet lang weg." had ze gezegd. Ghostkit piepte zielig, Mama mocht niet weg gaan. Mama moest blijven, ze moest een verhaaltje vertellen ofzo. Ze kon haar toch niet zomaar achterlaten? Ghostkit ging vaak zelf op pad maar dit was anders, nu liep mama zomaar van haar weg. Ze zag hoe haar moeder wat zei tegen een grote gevlekte kater met alle kleuren die Ghost kende. Hij drong zich naar binnen en stapte op haar af. Ghost deinsde terug, wat was ie groot! Ze drukte haar oortjes in haar nek toen de kater vervolgens ook nog in haar nest ging liggen. Dat was mama's nest! Hij kon geen mama zijn, hij was een papa kat, niet haar papa. maar toch. Ze kroop een stukje achteruit. "Mama." piepte ze zachtjes.

Leafface rook dat het kitten bang was en hij begon zachtjes te snorren, meer om te troosten dan om zich te amuseren doordat het kitten bang was. 'Hey kleine dametje. Zal ik je het verhaal van de grootste clan leider van de Thunderclan vertellen?' vroeg Leaf met zachte stem en hij keek met zijn ijs blauwe ogen naar het nog bange kitten. Hij was altijd aardig behalve wanneer zijn clan in gevaar verkeerde. Dan was hij een kater om rekening mee te houden! Maar als er niets aan de hand was dan was Leafface de rust zelve en altijd even behulpzaam. De gevlekte kater wachten geduldig af hoe het kitten daarop zou reageren. De meeste kittens luisterde graag naar verhalen.

Ghostkit keek een beetje angstig naar de grote kater, hij begon rustig te snorren wat haar enigszins gerust stelde. "Hey kleine dametje. Zal ik je het verhaal van de grootste clan leider van de Thunderclan vertellen?" miauwde hij vriendelijk met een zachte stem. verhaaltje? iemand met een verhaaltje kon niet slecht zijn toch. Ghostkit kwam voorzichtig wat dichterbij, "Versaaltje!" kirde ze vrolijk. En opeens leek de kater helemaal zo eng nog niet. Ze ging voorzichtig naast hem liggen, en keek hem met haar blauwe oogjes hoopvol aan.

Gelukkig werd het kitten minder bang toen hij het over een verhaaltje had gesproken. Het kleine jong ging voorzichtig naast hem liggen en keek hem hoopvol aan met haar blauwe kijkers. Leafface glimlachte zacht en warm naar het kitten voor hij zijn keel schraapte. 'Ja en een groot verhaal ook. Ik was toen zelfs nog niet eens geboren. kun je nagaan hoe geweldig deze leider van de donderclan was geweest!' begon Leaf vol bewondering te vertellen. hij had het natuurlijk over Firestar die het woud had gered van de inval van de gevreesde leider van de Bloodclan toen der tijd. 'Eigenlijk begon hij als leerling in de clan voor het erger begon te worden. Maar toen is hij in der loop der manen uit gegroeid tot een waardige leider. Firestar wilde het woud eerst redden door met de zwarte kater en toen der tijd de leider van de bloodclan te praten en hem zo te vertellen dat hij beter niet hen uit het woud zou moeten verjagen. Echter wilde de bloodclan leider hier niets van weten en beval zijn bloodclanners ten aanval op alle vier de clans die toen zij aan zij vochten om hun geliefde woud te redden van het dreigende gevaar. Maar er was 1 ding waar de zwarte leider van Bloodclan niet in geloofde. Starclan, hij verachte het idee zelfs dat er katten van de zilverpels op ons neer keken en eerst doden hij Firestar... Maar de rood vlammende kater had zijn negen levens en daar verloor hij er eentje van en toen Firestar weer opstond kon de zwarte kater zijn ogen niet geloven dat de rode kater nog leefde. Hij was zo overweldigt dat Firestar in staat was de slechte kater te doden! En toen zijn clan zag wat er gebeurde vluchten ze als een slet bange muizen weg en terug naar hun holen die ze tussen de nesten van de tweebenen hadden gemaakt. Hierdoor was het woud weer veilig en eerde zelfs de andere 3 clans Firestar om. Vertelde Leafface op spannende toon en hield zelfs een spannend moment in het verhaal stil om daarna met een grote opluchting weer door te vertellen.

Ghostkit keek geïnteresseerd toe hoe Leafface zijn verhaal vertelde, ze snapte meer dan de helt niet maar dat maakte niet uit. De enkele woorden die ze opvingen waren Firestar, Star. Dus een leader? Thunderclan, Ja de leader van de Thunderclan. "Ens Thlornstar dlan?" vroeg ze een beetje verbaasd. Er konden toch geen twee leaders zijn? Ze wiebelde wat verontrustend met haar oren en luisterde aandachtig naar het verhaal. Leafface vertelde met een spannende ondertoon, en hield zich stil zodra het spannender werd. Ghostkit kroop nog dichter tegen hem aan zodra het verhaaltje eng werd. Toen hij klaar was kirde Ghost van plezier. "Leuk leuk!" ze keek de kat stralend aan, "nog een verhaaltje!"

Ghostkit vroeg wat er dan met Thornstar was, maar Leafface snapte haar onbegrip maar al te goed. toch vertelde hij door en kroop het kitten nog dichterbij hem toen het spannend begon te worden. Leaf eindigde en de kleine pluizebol kirde van plezier en haar oogjes straalde. Ze vroeg naar nog een verhaaltje. 'Er zijn meer dan 1 leider van de donderclan, maar dat ga je later nog wel snappen. Elke leider heeft 9 levens om zijn clan te dienen en als het laatste leven van een leider verdwijnt dan zal de leider van de donderclan zich bij Starclan voegen. Dan zal ook Thornstar ooit over ons allen waken en ook over de kittens die dan geboren zullen worden. Maar nu over naar een ander verhaaltje.' miauwde Leafface en hij wist dat Ghostkit nog niet alles zou begrijpen, maar ze zou het snel genoeg gaan leren. 'Ik zal je van de das vertellen die we laatst nog uit donder territorium hebben weg gejaagd. Ik was niet de eerste die dit zwart/wit gestreepte monster met grote stompe klauwen had gezien, maar toen ik die vreselijke das zijn zure lucht rook rende ik zo hard als ik kon en sprong bovenop de das om mijn klauwen diep in zijn ruwe vacht en vel te boren. Eveningglow en nog wat andere katten waren erbij, maar toen ik van de das af sprong kwam Thornstar al snel aan met Waterpaw en nog een paar andere krijgers. Het was een gevaarlijk gevecht, maar uiteindelijk hebben we dat zwart/wit gestreepte monster weg kunnen jagen. Hij zou kittens als jij met huid en haar verslonden hebben! bij die woorden dook Leafface naar voren en blies warme licht tegen de vacht van Ghostkit en maakte knar geluidjes, maar raakte haar niet aan met zijn tanden.

Onderwerp: Re: So small and yet so powerfull.