The Scaryside

  De woorden van Crabkit bleven maar door haar kopje spoken. Ze was nu inderdaad al 3 manen oud en ze was nog niet eens in de buurt van de Nursery uitgang gekomen. Ze was laatst wel samen met Hermitkit de achterkant van de Nursery wezen ontdekken, maar dat was al heel spannend geweest. Shrimp wilde liever niet toegeven aan Crab, want die zou daar zoiezo opmerkingen over maken en zeggen dat ze altijd al gelijk had. Ze kon prima omgaan met anderen en er van houden om in haar nest te liggen zonder dat ze per se nu al de Nursery uit moest. Maar misschien was het toch wel tijd...
  Dat moest dan wel gebeuren met iemand die ze vertrouwde, en wie is er beter dan haar papa? Klopt, niemand. Ookal vertrouwde ze Hermit wel, haar papa vertrouwde ze hierin toch wat meer. Hij kon haar ook heel goed beschermen tegen de gevaren van buiten en hij was altijd geduldig en lief.
  Shrimpkit haalde eens diep adem toen haar papa weer eens op bezoek kwam. Ze kwam overeind en glimlachte naar hem. 'Hallo papa,' begroette ze, nog steeds met een hoog stemmetje. Ze was erg blij dat haar siblings er niet waren op dit moment. 'Wil je uh... Wil je met mij de Nursery uit?' vroeg ze nog wat onzeker. 'Ik vind het nog een beetje spannend.' De jonge kattin keek naar beneden, toch nog een beetje nerveus van wat hij daarvan zou vinden.

+ Icecream <3

  'Maar natuurlijk wil ik dat, ik begrijp best dat het spannend is. De wereld kan spannend zijn, maar er zijn ook zeker heel veel leuke dingen. Het zonnetje schijnt lekker, kom maar. En als je iets spannend vind dan moet je het gewoon zeggen, dan hoop ik dat ik je daarbij kan helpen,' zei haar papa, waarna hij haar uitnodigde de Nursery uit te gaan.
  Shrimpkit keek met grote oogjes op. Wow! Ze zou dan toch eindelijk buiten de Nursery gaan nu! Maar wel samen met haar papa, maar dat vond ze beter dan alleen of met haar siblings. Sorry not sorry, Hermit. Ze knikte en klom het nest uit. Ze besefte dat ze nog niet eens heel de Nursery had ontdekt en nu al naar buiten ging! Misschien was ze dan toch wel heel stoer, als je het zo bekeek.
  Ze trippelde naast de kater richting de uitgang. Naarmate ze dichterbij kwamen ging ze wat dichterbij bij hem lopen zodat ze zich wat veiliger voelde. Ook minderde haar snelheid wat, want ze wilde eerst graag rustig de tijd hebben om naar buiten te kijken.

  Vervelende gedachtes over Crabkit die weer gemene opmerkingen maakte omdat ze zo sloom was speelde zich af in haar kopje. Shrimpkit schudde verwoed haar kop. Ze was nu eindelijk de Nursery aan het verlaten, ze moesten trots op haar zijn! Shrimpkit keek even op naar haar papa. Was hij trots op haar? Ze hoopte van wel.
  Haar grijs-blauwe oogjes volgde zijn uitgestoken poot die wees naar een stapel voor dode dieren. 'Dat is de prooistapel,' miauwde hij en hij glimlachte naar haar.
  Shrimp glimlachte terug en knikte. Geen dode dieren, maar prooi dus. Logisch. 'Je mag daar toch alleen van eten als je al iets gevangen hebt?' vroeg ze met een wat onzeker stemmetje. Zoiets had ze ooit gehoord, maar het baarde haar ergens wel zorgen. 'Wat als je niks kan vangen?'

  Haar papa knikte. 'Dat klopt, maar dat geldt niet voor kittens en elders. Dat is alleen zo als je zelf prooi kunt vangen en als je als taak voor die dag op jacht moet,' zei hij. 'Dus daar hoef jij je nog niet druk over te maken,' vervolgde hij, maar Shrimpkit was er nog niet zo gerust op. Wat als ze helemaal niet goed kon jagen en toch die taak kreeg??
  'Elke kat leert om te jagen, dus uiteindelijk zal het lukken om wat te vangen. Als dat echt niet zo is dan wordt er wel voor je gezorgd hoor Shrimpkit. In de Clan zorgen we voor elkaar, ook als dingen niet lukken.'
  Die woorden stelde haar wel wat meer gerust, dus ze knikte een paar keer.
  'Als je oud genoeg bent dan wil ik je in ieder geval graag leren vissen als je dat goed vind?'
  De kitten keek op naar haar papa, met glimmende oogjes. Ze was dan misschien niet zo heel erg stoer aangelegd maar het kleine voorproefje van het zwemmen en het eten van vis hadden haar wel meer enthousiast gemaakt over vissen. Als ze goed oefende dan geloofde ze wel dat het moest lukken, zeker als haar lieve papa haar daar mee zou helpen.
  'Heel graag, papa!' snorde ze en ze drukte haar kopje even tegen zijn poot aan. 'Wil je me dan ook helpen als ik geen prooi heb kunnen vangen maar ik er toch één nodig had en daarom niet kan eten?' vroeg ze met een bezorgd gezichtje. Want als die situatie zich voordeed had ze wel een beetje hulp nodig, anders kon ze helemaal niet eten! Dat was toch ook belangrijk?

  'Natuurlijk, altijd,' miauwde haar papa warm toen ze vroeg of hij haar wilde helpen met prooi vangen als het haar niet gelukt was. Ze haalde opgelucht adem, blij dat hij haar in ieder geval wilde helpen.
  'Ik zal er altijd voor jou zijn Shrimpkit, vergeet dat nooit.'
  Dat bezorgde een brede glimlach op haar gezicht en het stelde haar ook gerust. Papa zal er altijd voor haar zijn! Die zekerheid had ze wel nodig. Maar nu wist ze dat ze altijd op hem kon rekenen, op hem kon bouwen. De kitten drukte nog even haar schouder tegen zijn poot, als blijk dat ze het heel erg waardeerde.
  'Is er nog iets wat je graag wilt zien van het kamp?' vroeg papa haar toen.
  Hmm... Het kamp was erg groot, zeker in haar ogen. Er was wel genoeg te zien! Maar om dat allemaal in één dag te doen was misschien een beetje veel. Zeker omdat dit de eerste keer was dat ze naar buiten ging! Natuurlijk had ze haar grote sterke papa die haar zou beschermen, maar nog steeds.
  'Uhm... Misschien de.. Apprentice Den?' vroeg ze weifelend terwijl ze nerveus met haar pootjes de grond kneedde. Shrimpkit vond het wel een prettig idee om alvast te weten waar ze over een paar manen in zou slapen. Het zal wel heel anders zijn dan de Nursery, dacht ze gespannen.

  Met een gespannen blik keek Shrimpkit naar de Apprentice Den. Zouden ze die zo gaan bezoeken, zou papa dat een goed idee vinden? Ze vond het idee al spannend, maar als hij er bij zou zijn zou het vast een stuk minder eng zijn!
  'Dat is een goed idee, dan kun je zien waar je komt te slapen als je trainingen beginnen,' glimlachte hij. 'Daarna breng ik je weer terug naar de nursery.'
  De jonge kitten richtte haar gespannen blik van de Apprentice Den naar haar papa en glimlachte, blij dat hij het ook een goed idee vond. En blij dat hij wist waarom ze daar heen wilde gaan. Of, in ieder geval hadden ze hetzelfde idee erover. Shrimp was ook opgelucht dat ze daarna haar vertrouwde nest weer in mocht duiken. Ze realiseerde zich wel dat de meeste kittens gelijk alles wilde ontdekken, en Shrimpkit wilde het ook liever allemaal al gezien hebben. Maar ze wist ook dat al die indrukken haar best moe maakte, dus ze was blij dat ze weer terug mocht hierna.
  Ze volgde haar papa op de poot en volgde hem een beetje aarzelend de Den in. Het was donkerder binnen, natuurlijk, waardoor ze even stopte zodat haar oogjes er aan konden wennen. Daarna zag ze allemaal nesten liggen, nesten zoals in de Nursery.
  'Elke apprentice heeft een eigen nest, die je dan zelf moet onderhouden,' legde haar papa uit.
  De kleine kitten knikte terwijl ze nog steeds de nesten inspecteerde. 'Hoe moet je dat onderhouden dan?' vroeg ze met een klein stemmetje. Tot nu toe werd het voor hen gedaan. 'En mag je niet met iemand anders slapen?' Ze zou het wel fijn vinden als ze nog samen met Crabkit en Hermitkit in een nest kon slapen, net zoals nu. Of met papa erbij.
  Ze richtte haar blik naar hem op. 'Kan jij ook nog steeds op bezoek komen dan of.. niet..?'

  Ze giechelde zachtjes toen haar papa snorrend zijn wang tegen de hare drukte. 'Soms zul je het oude mos weg moeten halen en het vervangen voor nieuwe, maar als je apprentice wordt zul je snel genoeg de plekjes leren. De elders willen ook regelmatig een nieuw zacht mosbed, dus die taak zul je dan ook wel eens uit moeten voeren,' legde hij haar uit.
  Shrimpkit knikte dat ze het begreep. Zelf mos vinden zal uiteindelijk dus wel meevallen. Misschien dat haar twee siblings wel met haar mee wilde gaan? Dan werd het een soort sibling-uitje. Dat zal nog eens leuk zijn! En de nesten van de Elders vervangen had ze ook geen problemen mee. Ze zou blij zijn als ze anderen blij kon maken.
  'En nee het is eigenlijk niet de bedoeling om samen te slapen, maar als je een nare droom hebt gehad of niet kunt slapen zal niemand je er voor straffen als je bij Crabkit of Hermitkit in gaat liggen Shrimpkit. En mocht je je echt heel naar voelen, dan vind ik het echt niet erg als je stiekem mijn nest in komt glippen. Dat mag altijd.'
  Shrimpkit glimlachte toen hij haar een lik over haar kopje gaf. Dat vond ze fijn om te weten. Ze moest dus wel alleen slapen, maar ze had Crab en Hermit wel dicht bij haar. En ze mocht dus ook altijd naar haar papa toe gaan als dat nodig was!
  'En natuurlijk kom ik jullie opzoeken en ik zal elke dag vragen hoe de trainingen gaan. Ik zal geen dag voorbij laten gaan zonder jullie. Dat kan ik niet eens, ik ben veel te gek op jullie allemaal,' glimlachte hij terwijl hij weer helemaal overeind kwam.
  'Ik ben ook gek op jou, papa!' piepte Shrimpkit en ze drukte haar kopje even tegen zijn poot aan toen hij zei dat ze weer terug naar de Nursery gingen. Nu hij dat gezegd had voelde Shrimpkit zich opeens heel moe. Ze moest er van gapen. Ze giechelde even en knikte. 'Oké, papa,' miauwde de kitten en ze volgde de kater terug naar de Nursery. 'Kunnen we dit vaker doen? Ik wil wel meer van het kamp zien maar.. Liever niet alleen,' gaf ze toe met een klein stemmetje. Om haar papa bij zich te hebben gaf haar een beschermend gevoel.

  'Natuurlijk kunnen wij dit vaker doen,' glimlachte haar papa. 'Je hoeft het maar te vragen en ik ga met je mee.'
  Shrimpkit kreeg een brede glimlach op haar snoetje en snel volgde ze haar papa terug naar de Nursery. Het was een heel avontuur geweest vandaag, maar ze had het echt gedaan. Nu kon ze alles aan! Bijna alles, want een stofje dat opeens voorbij vloog was opeens toch wel heel eng. Even week ze uit, maar al snel herpakte ze zich en rende weer naar papa toe. Daar was ze veilig. Voor altijd.
   Icecream ging in het nest liggen. 'Kom,' zei hij en hij hield uitnodigend een opening tussen zijn lijf. Shrimp glimlachte en kroop in het knusse, veilige holletje dat haar papa had gecreëerd. Ze rolde zich lekker op en keek even omhoog naar de kater.
  'Ik hou van je, papa,' miauwde ze zachtjes en ze drukte even haar kopje tegen hem aan. Daarna legde ze haar kopje neer en sloeg haar pluizige staart over haar neusje. Al snel was haar ademhaling regelmatig en diep en was ze vertrokken naar dromenland.