Moss, Moss and Moss {Silverpaw}

Ghostkit stapte verdrietig door het kamp, al haar vriendjes lagen te slapen en nu moest ze alleen op pad. Ze had niks leuks te doen! Het kamp kon zo saai zijn… Ze keek de open plek rond, ze zag de oudste. Mweh, daar was ze gisteren al geweest. Het leidershol kon ze niet heen, dat had haar moeder verborgen. Haar blik bleef rusten op een struik die diende als den, ze wist niet welke den precies. Nu weer vrolijk stapte ze er op af. Ze wou alles zien.
In de den was het lekker knus, verschillende mosbedden waren verdeeld. Ghostkit sprong er bovenop. Het mos zat een beetje los en piepend van plezier begon ze te spelen met de mosslierten.

  Silverpaw lag nog even te dutten in haar nest. Ze had geen trainingen die ochtend dus had ze besloten om eens lekker uit te slapen. Dat moest af en toe ook wel eens kunnen, toch? Over een paar weken zou ze al een Warrior worden, ze kon niet wachten. Ze keek natuurlijk uit naar het Warrior zijn, maar waar ze nog heel stiekem het meest naar uitkeek was samen zijn met Olivebranch. Ze zouden eindelijk elke nacht samen in een nest kunnen slapen in plaats van soms buiten het kamp blijven. En samen de taken uitvoeren... Ze keek er erg naar uit en door al die spanningen kon ze toch niet zo heel goed slapen.
  Dat is ook waarom ze snel wakker was, omdat ze eigenlijk nooit echt aan het slapen was. Ze werd wakker van een luid piepen en toen ze haar blauwe ogen opende zag ze een witte kitten in een mosnest spelen. Wat moest die kitten hier en waarom was ze een mosnest aan het mollen? Daar zou die Apprentice niet erg blij mee zijn, bedacht ze.
  De zilveren kattin kwam overeind en liep naar de jonge kitten toe. 'Hallo daar, wat zijn we aan het doen?' vroeg ze op een semi strenge toon.

  De kitten draaide zich met een ruk om en liet de mos vallen waar ze mee aan het spelen was geweest. 's-sworry,' stamelde ze geschrokken.
  Silver zuchtte even. Misschien was ze iets te streng geweest. Maar de kitten was nog jong, ze vroeg zich af of ze wel alleen de Nursery uit mocht.
  'Ikke spelen,' kirde het witte bolletje opeens. 'Jij ook spelen!' De kitten plukte weer een stukje mos uit het nest en gooide het naar haar toe.
  Silverpaw keek hoe het stukje mos tegen haar borst aankwam, wat ze natuurlijk nauwelijks voelde, en hoe het toen op de grond viel. Ze zuchtte en richtte haar blauwe ogen weer op de kitten. 'Mag je wel de Nursery uit? En helemaal alleen.. Hoe heet je eigenlijk?'

Het bolletje mos lande op de borst van de Silvere kattin. De kattin zuchtte weer, Ghostkit keek haar vragend aan, was ze nog boos? Met haar diepblauwe ogen keek ze hem aan, “Mag je wel de Nursery uit? En helemaal alleen.. Hoe heet je eigenlijk?” miauwde ze. Nursery? Was dat de plek waar ze sliep? Van mama mocht ze even naar buiten, dus ja en ze knikte heftig. “Ewen van Mwama.” en hoe heet je? Heten, dat was iets met naam toch, ze heette Ghostkit, dus Ghostkit dan. “Ghlostkit!” kirde ze trots. “Ikke Ghlostkit, jij?” vroeg ze. Ze moest natuurlijk wel de naam weten van haar nieuwe vriendin!

  De witte kitten knikte heftig. 'Ewen van Mwama.'
  Juist. Silverpaw wist niet of ze dat moest geloven of niet. Ze wist dat als ze zelf kittens zou hebben ze ze nog niet alleen de Nursery uit wilde hebben op deze leeftijd. Kittens, dat gaf haar een lichte glimlach op haar gezicht. Ze kon eerlijk gezegd niet wachten, samen met Olivebranch een familie opbouwen.
  'Ghlostkit!' kirde de kitten opeens, waardoor Silver opschrok uit haar gedachtes. 'Ikke Ghlostkit, jij?' vroeg ze.
  Silver knikte. Ghostkit dus. Goed om te weten, maar ze wist niet wie haar mama was. Daar zal ze later wel achter komen, bedacht ze. 'Ik ben Silverpaw,' stelde ze zichzelf voor. Nog even en dan zou ze niet meer zo heten, maar ze wist niet of de kitten dat allemaal zou snappen als ze dat nu ging vertellen. 'Wie is je mama?'

"Ik ben Silverpaw." miauwde de kattin, "Slivlepaw!" kirde de kitten vrolijk, dat was een mooie naam vond ze al wist ze niet helemaal wat het betekende. "Wie is je mama?" vroeg Silverpaw. Ghostkit trok een bedenkelijk gezicht, Mama was mama toch? Ze schudde haar kopje, nee, mama had haar echte naam wel eens verteld. Maple? Mapleleaf? "Meeplelaf" miauwde ze voorzichtig. Ze wist niet of het goed was, en immers, welke kitten wist nou niet wie zijn mama was!  

  Ghostkit herhaalde vrolijk haar naam en Silver knikte. 'Ja, inderdaad.' De kitten moest even nadenken over de vraag wie haar mama was. Silver nam het haar niet kwalijk, niet iedere kitten wist de naam van hun moeder. Dat was alleen nog mama voor hun. Maar blijkbaar wist Ghostkit haar moeders naam wel, wat het allemaal weer wat makkelijker maakte.
  'Mapleleaf hm...' Silverpaw kende de kattin niet. 'Misschien is het handiger als je weer terug naar de Nursery gaat, Ghostkit. Als je wil kunnen we daar wel met wat mos spelen,' stelde Silver voor met een glimlach. De kitten leek graag te willen spelen, maar het leek haar een beter idee als dat gewoon in de buurt van haar eigen nest gebeurde in plaats van de Apprentices Den.

"Mapleleaf hm..." murmelde de zilveren kat. "Misschien is het handiger als je weer terug naar de Nursery gaat, Ghostkit. Als je wil kunnen we daar wel met wat mos spelen," miauwde ze, en ze toonde een glimlach.
Ghostkit keek haar verbaasd aan, "M-maar, dit is leuker!" kirde ze. De nursery was saai, en daar zat mama haar de hele tijd in de gaten te houden. Hier kon ze lekker spelen zonder dat iemand haar stoorde, nou ja, behalve Silvlepaw dan. "Ik wille hier blijven Slivelepaw." miauwde ze opstandig. Mooi niet dat ze terug ging naar de nursery

  De kitten keek haar echter verbaasd aan. 'M-maar, dit is leuker!'
  Nu was het Silverpaws beurt om haar verbaasd aan te kijken? Hoezo zou het hier leuker zijn? Op allebei de plaatsen was er mos. Ze schudde haar kop. 'We zullen wel wat extra mos meenemen dan,' mauwde ze en ze pakte wat van haar eigen nest.
  'Ik wille hier blijven Slivelepaw,' hoorde ze Ghostkit opstandig mauwen.
  Silver draaide om en zuchtte. 'Sorry, maar je moet echt terug naar de Nursery. Dat is het veiligst. Als je wat ouder ben mag je wel weer een keer hier spelen,' legde ze uit. Snel rolde ze een balletje van het mos dat ze verzameld had en boog zich voorover om Ghostkit bij haar nekvel op te pakken.

  De witte kitten piepte opstandig over dat het hier leuker was en dat ze per se hier wilde blijven. Silverpaw zuchtte vermoeid toen Ghostkit ook nog eens onder haar vandaan rolde. Dit had geen zin zo. Ze dacht terug aan Sunkit, die ze een tijd geleden had ontmoet. Die ontmoeting was ook zeker niet goed gegaan. Door deze slechte ervaringen met kittens kreeg ze wel ergens de zenuwen. Hoe moest dat dan als ze zelf moeder zou worden? Want een kitten wens had ze zeker wel. Zou ze ook zo slecht zijn met haar eigen kittens als die van anderen?
  Ergens wilde ze wel toegeven, dan was ze van deze ruzie af en zou alles weer goed zijn. Maar het was ook niet handig om altijd de kittens hun zin te geven. Soms was streng zijn ook goed. Maar Silverpaw was geen moeder en vond het lastig om hier een keuze over te maken.
  'Ghostkit, kom op. Je kan ook plezier hebben in de Nursery. Zodra je ouder bent mag je weer hier naartoe.'

De kattin leek het helemaal niet leuk te vinden dat Ghostkit zo tegenwerkte, h-had ze haar gekwets? spookte door haar hoofd. "Ghostkit, kom op. Je kan ook plezier hebben in de Nursery. Zodra je ouder bent mag je weer hier naartoe." miauwde Silverpaw. Ghostkit wou protesteren dat het nog zo lang zou duren voordat ze ouder zou zijn. Maar ze slikte de worden in, de kattin leek het echt niet zo leuk meer te vinden. "Oke Silvlepaw." miauwde tenslotte, en ze stond op. Met haar kleine staartje zwier in de lucht dartelde ze de den uit, "Moes je wels meesspelen." kirde Ghostkit. daar werd ze zelf ook altijd vrolijk van, dus misschien silvlepaw ook wel.

  Het duurde even, maar uiteindelijk gaf Ghostkit toe. Silverpaw haalde opgelucht adem, blij dat ze misschien toch wel geschikt zou zijn voor het moederschap.
  'Moes je wels meesspelen,' kirde Ghost.
  Silver knikte. 'Ja, ik zal wel met je meespelen,' miauwde ze voordat ze de kitten zachtjes oppakte bij haar nekvel en de Den uitliep. Binnen de Nursery zette ze de witte kitten weer neer. 'Zo, hier kunnen we mooi spelen.' Ze pakte wat mos en sloeg dat zachtjes in de richting van Ghostkit. Een glimlach begon zich weer te vormen op haar gezicht, blij dat ze het toch voor elkaar had gekregen om Ghostkit naar haar te laten luisteren.

De zilveren kat pakte haar voorzichtig op en bracht haar naar de nursery, ze leek erg opgelucht dat Ghost uiteindelijk toch ging luisteren. "Zo, hier kunnen we mooi spelen." besloot ze toen ze Ghostkit neer zette in de Nursery. Ze pakte een plukje mos en gooide dat in de kittens richting. Het rolde in haar richting. Ghostkit kirde blij en stoof er op af. Ze greep het haar voorpootjes het bolletje vast en beet er paar keer in alsof het een stuk prooi was. Ze haakte het aan haar nagels en gooide het opnieuw naar Silvlepaw. "Vlang!" kirde ze vrolijk, ach misschien was de Nursery zo slecht nog niet. Maar het werd tenminste wel een stuk beter als de zilveren Apprentice er bij zou komen. Ze glimlachte vrolijk naar de kattin, ja. Silvlepaw was echt heel lief besloot ze.

  Ghostkit leek toch wel blij toen ze haar neerzette in de Nursery en het mosballetje haar kant op rolde. De kitten sprong er vrolijk op af en greep het tussen haar voorpootjes. Ze beet erin alsof ze zonet een prooi had gevangen. Daarna haakte ze haar nageltjes in de bal, om het daarna weer naar haar toe te gooien.
  'Vlang!' kirde Ghost vrolijk.
  Silverwish grinnikte en sloeg het mosballetje neer met haar poot, om het daarna weer terug te kaatsen. Deze keer vloog het een stukje de lucht in, dus ze was benieuwd hoe Ghostkit hier op reageerde.

Ghostkit kirde van plezier toen Silverpaw hem terug sloeg, dit maal hoog in de lucht. Ghostkit leunde op haar achterpoten en probeerde in te schatten waar ze moest springen. Ze sprong hoog, of nou ja, wat voor haar hoog was. Maar in plaats van het balletje te vangen, die over haar heen kwam, tuimelde ze voor over en lande op haar hoofdje op de grond. Haar witte hoofdje bonkte haar toen ze voorzichtig overeind kwam. Tranen prikte achter haar oogjes, "Mijn hoofd..." piepte ze zachtjes. Niet alleen verdrietig omdat het zo'n pijn deed maar ook omdat ze het balletje niet had kunnen vangen, "Silvlepaw," bracht ze zachtjes uit, Silvlepaw zou wel helpen toch?

  Ghostkit sprong omhoog om het balletje te vangen en het leek allemaal goed te gaan.. Totdat het balletje over haar hoofd suisde en Ghostkit zelf op de grond viel.
  Silverpaw keek haar bezorgd aan maar zuchtte opgelucht adem toen ze weer overeind kwam. Toch leek niet alles goed te zijn... Ze hoorde de zachte piepjes van de kitten en wist dat ze toch pijn had van de val. Snel kwam ze op haar af.
  'Heyy, hey, wat is er gebeurd? Waar doet het pijn?' vroeg ze bezorgd terwijl ze snel even haar lijfje doorzocht. Zo te zien geen bloed of iets dergelijks.

Silverpaw kwam snel op haar af. Ghostkit gaf nog een klein piepje van de pijn. Silverpaw keek haar na maar leek niks te zien, "Mijn neus," miauwde ze zachtjes en ze wreef met haar kleine pootje over haar grijze neus heen. Ghostkit wiebelde er een beetje mee, wat er waarschijnlijk heel komisch uitzag. Het deed bijna geen pijn meer, "Gleen pijn meer," besloot ze terwijl ze Silverpaw aankeek. Nu konden ze weer verder spelen, ze draaide zich in een ruk om. Wacht, waar was het mos balletje? Snel struinde ze door de nursery en vond hem tussen de nesten achterin. "Hebbes!" ze pakte hem voorzichtig beet met haar bekje en liep toen naar Silvlepaw. En gooide hem naar haar toe.

  'Mijn neus,' miauwde de kitten zachtjes, waarna ze er met haar pootje overheen ging, gevolgd door wat wiebelen met haar neusje. Silver keek nog even bezorgd toe, maar er was verder niets te zien aan haar neusje. En Ghostkit leek ook al snel over de pijn heen te zijn.
  'Gleen pijn meer,' besloot ze dus ook, wat Silver opgelucht deed glimlachen. Mooi zo. Ze keek toe hoe Ghostkit om zich heen keek, op zoek naar het mosballetje. Zelf wist ze ook niet zo snel waar het was dus ook zij keek even om zich heen, maar de kitten was al door de Nursery aan het rennen, op zoek.
  'Hebbes!' hoorde ze uiteindelijk het stemmetje van de kleine kitten, ergens achterin de Nursery. De kitten kwam weer naar haar toe en gooide het mosballetje naar haar.
  Silverpaw grinnikte en sloeg er met haar poot naar, zodat het op de grond stuiterde. Daarna tikte ze het weer richting Ghostkit, deze keer weer een beetje voorzichtiger.