||Be strong, be strong now...| Open ||

Open your eyes and look outside, find the reasons why.
You've been rejected, and now you can't find what you left behind.
Be strong, be strong now.
Too many, too many problems.
Don't know where she belongs, where she belongs.
Her feelings she hides, her dreams she can't find.
She's losing her mind, she's fallen behind.
She can't find her place, she's losing her faith.
She's fallen from grace, she's all over the place.

Met slepende pootstappen droeg Emberstorm zich voort over de vlakte naar het kleine meer. Elke dag opnieuw bleef ze terugkeren naar deze plek. Niet alleen omdat hier bijna de enige voorraad aan water was, op de een of andere ziekelijke manier bleef ze toch maar terugkeren. Ze bleef zich vasthouden aan de herinneringen hier. Hier had ze Leopardstrike ontmoet... Hier was het ook afgelopen. Hier had hij haar in de steek gelaten... Ze staarde naar het water vlak voor haar poten. Hij had haar gered van de verdrinkingsdood. Maar... Het liefste... Wat zou er mis mee zijn als ze... Zich nu gewoon liet vallen en het water haar alsnog liet grijpen? Als gehypnotiseerd staarde ze naar het water. Maar met een geschrokken blik trok ze haar blik los en sprong ze wat achteruit. Hoe kon ze dat denken... Hoe... Kon ze haar kittens in de steek laten? Hoe kon ze ook maar over dat idee nadenken? Verwoed schudde ze met haar kop en begon ze gewoon zoals geplanned water op te drinken.

Plumefur liep rustig naar de small Lake. Het gras waardoor ze liep was mooi groen en hier en daar waren er een paar stenen die er tussenuit staken. Ze kon de geur van leaf-bare ruiken. Plumefur liep door tot ze aan de small Lake kwam maar ze was niet alleen, er was nog een poes aanwezig bij het plekje,een lapjespoes. Plumefur ging naar het water toe. Ze keek de poes van op een afstandje aan maar al snel wendde ze zich terug naar het water en begon te drinken. Plumefur zach zichzelf in het water. Toen ze klaar was liep ze naar een van de rotsen iets verderop. Ze likte haar poten die nat waren van het water af en ging op een rots liggen. Ze keek van ver toe hoe het water verder stoomde.

EMBERSTORM

AND WHEN YOU'RE DYING I'LL BE STILL ALIVE

Een plotselinge beweging in haar ooghoek liet Emberstorm opkijken met een licht kritische uitdrukking in haar bleekgroene ogen. Haar vacht rimpelde iets, een mengeling van zwart en gember, terwijl ze richting de beweging bewoog. Het was een poes, van de Windclan herkende ze al snel aan de geur, die blijkbaar hierheen gekomen was om hier wat te drinken. Emberstorm vernauwde haar ogen iets, maar draaide zich daarna weer terug naar het water. Eigenlijk had ze niet zoveel zin in een conversatie. De lapjespoes keek zo nu en dan nog eventjes op vanuit haar ooghoek naar de kat die ze ondertussen had herkend als Plumefur. De poes ging liggen op een rots daar in de buurt, kijkende naar hoe het water aan het stromen was. Emberstorm hief haar kop eventjes op. “Pas maar op, die rots is glad met ijs.” Miauwde ze in de richting van Plumefur. “Als je in het water dondert, spring ik je niet achterna.” Haar toon was nog niet eens gemeen, maar gewoon alsof ze een feitje vertelde aan de andere poes.
WORDS: 175 COMPANY: {Plumefur}
NOTES: Song: Portal@ Still Alive

Plumefur's ogen rustte op het helderblauwe water terwijl ze in gedachte verzonk. Het gras wiegde mee met de wind en de zon glipte voor de wolken. "Pas maar op, die rots is glad met ijs. Als je in het water dondert, spring ik je niet achterna." zei een stem. Ze keek even op en zag Emberstorm naar haar kijken. Ze knikte zachtjes terwijl ze iets zocht om Emberstorm op te vrolijken. "Bedankt." flapte ze er droogjes uit. Het was niet wat ze in haar hoofd had maar ze vond niks beters. Ze stond rustig op en schudde haar vacht waarna er wat mos viel van haar vacht. Ze klom van de rots en wandelde rustig op Emberstorm af. Op een staartlengte afstand ging ze zitten en keek naar Emberstorm. "Wil je erover praten?" vroeg Plumefur bezorgd. Ze kon zien dat er iets was maar of ze erover wilde praten? Stil bleef ze voor zich uitstaren.

EMBERSTORM

AND WHEN YOU'RE DYING I'LL BE STILL ALIVE

Een beetje verveeld keek Emberstorm omhoog naar de lucht, waar donkere sneeuwwolken tuimelden en rolden als agressief vechtende Warriors. Als het begon te sneeuwen straks, zou het beter voor haar zijn als ze terug ging naar het kamp. Ze wilde niet ziek worden of iets in die trant. Ze had sowieso al een hekel aan de medicine cats en aan de medicine cat den, maar dan was ze ook nog eens de clan tot last. En nog erger, dan kreeg ze nog speciale aandacht ook. Bah. Had ze geen behoefte aan, echt niet. Je zou Emberstorm een best wel vervelende patient kunnen noemen. En misschien, was ze dat ook wel. Haar kon het niet zo heel erg veel schelen. De poes antwoordde ietwat brutaal in de ogen van Emberstorm, die haar ogen dan ook vernauwde. "Fijn voor je," Miauwde Emberstorm dus maar, op een neutrale, formele toon. Ze was nog redelijk onder de indruk dat ze de woorden niet vijandig bracht. Oké, ze gaf toe, in het beste humeur was ze niet. WORDS: 172 COMPANY: {Plumefur}
NOTES: Song: Portal@ Still Alive

De witte wolken zweefde traag voorbij en de lucht was helderblauw. Even ging een rilling van kou over haar heen en haar neus had eeen roodroze kleur gekregen. "Fijn voor je." antwoorde Emberstorm na haar. Wat verward keek ze de poes aan. Ergens begon nog een beetje hoop te gloeien en ze zuchtte eventjes en probeerde het opnieuw. "Dus je wil er niet over praten?" vroeg ze wat onzeker. Een doorzichtig wolkje glipte uit haar mond en er verscheen een glimlach op haar gezicht. "Misschien kan ik je wel helpen..." miauwde Plumefur vriendelijk.

@Babs, sorry echt heel heel laat ^^" sorry was het uit het oog verloren zeg maar :/

Onderwerp: Re: ||Be strong, be strong now...| Open ||