Lovely day

Het was nog maar vroeg, maar de grijze kitten zat al klaarwakker te wachten tot er iemand wakker werd. De laatste dagen kon haar humeur niet meer stuk. Het duurde namelijk niet lang meer voor ze eindelijk het kamp uit mocht. Nog even geduld en dan werd haar een mentor toegewezen, het moment waar ze haar al hele leven naar uit keek. En nu kwam het er dan bijna van. Zo zat ze een tijdje te dagdromen. Uiteindelijk raakte haar geduld op en porde ze ietwat ruig in haar zusjes zij. "Hey Mole." mauwde ze opgewekt met haar staart hoog in de lucht. "Lekker geslapen?"

+ Molekit eerst

Molekit was pas dicht bij het ochtendgloren gaan slapen, iets wat ze wel vaker deed. Het was niet dat ze niet kon slapen, nee dat kon ze een hele dag doen, maar ze voelde zich meer op haar gemakt in het donker. Echter werd haar heerlijke slaap nu onderbroken door een por in haar zij. Nog half slapend sloeg ze zachtjes naar de boosdoener, maar het hielp niet. Het porren ging door en langzaam opende ze haar oogjes om ontmoet te worden met het zicht van haar zusje. "Nee," antwoorde ze op de vraag van Mousekit. Ze wilde niet gemeen zijn, maar ze wilde ook niet liegen. Het liefst had ze gehad dat e haar had laten slapen, maar Mousekit leek zo blij dat ze nu eindelijk wakker was. Alleen leek het voor haar maar een paar momenten geleden dat ze in slaap was gevallen. "Wat is er Mouse?" vroeg ze en knipperde eventjes met haar oogjes.

Het antwoord van haar zusje deed haar beseffen dat ze beter nog even had kunnen wachten. "Oh, sorry.." murmelde ze. Haar staart ging zachtjes omlaag. Ze wilde Mole ook weer niet lastigvallen. Maar haar vraag gaf Mouse weer hoop. "Ik vroeg me af of je zin had om wat te gaan doen." mauwde ze, met haar kopje schuin en een twinkeling in haar ogen. Met haar hele hart hoopte ze op dat haar zus zou meewerken.

Het enthousiasme in haar zusje leek gelijk weg te ebben en Molekit voelde zich schuldig daarvoor. Zeker toen Mousekit ook nog eens haar excuses aan ging bieden. Oh nee, nou had ze haar zusje teleurgesteld gemaakt. Toch leek ze nog ergens wat enthousiasme terug te vinden. "Ik vroeg me af of je zin had om wat te gaan doen." Antwoorde Mousekit op haar vraag wat er aan de hand was. Het schuine kopje en de twinkeling in de ogen van haar zusje maakte haar wat achterdochtig naar wat ze gingen doen, maar het maakte het ook alleen maar moeilijker om nee te zeggen. "Wat precies?" vroeg ze dan ook tegen beter weten in. Ze kende haar zusje. Mousekit deed voordat ze dacht en was de drukte zelve. Totaal het tegenovergestelde van haarzelf, maar ze was wel heel lief en Molekit hield van haar.

Daar had ze eigenlijk nog niet zo goed over nagedacht. Haar plan was geweest om Mole wakker te maken - en dat was gelukt -, maar verder? Ze wilde gewoon iets met haar gaan doen. Voor een paar seconden staarde ze haar zusje met open mond aan. "Uhh.." bracht ze uit. Haar kopje schoot omhoog toen ze een idee kreeg. "Verstoppertje!" mauwde ze, meteen al een stuk zekerder van haar zaak. Ja, dat was wat ze gingen doen. Mits Mole daarmee instemde natuurlijk.

Natuurlijk had Mousekit nog niet zo ver gedacht als wat ze nou zouden gaan doen nu ze eenmaal wakker was. Dat was typisch iets voor haar zusje, dacht ze wat geamuseerd. Toch leek haar grijs met wit gevlekte zusje al gauw een spelletje te bedenken wat ze konden spelen. Verstoppertje. Oh, dat was wel een leuk spelletje. "Ja, leuk!" vertelde ze Mousekit dan ook. Al had Molekit zo nog wel haar twijfels, want zou verstoppertje niet leuker zijn met meer kittens? "Moeten we de rest ook gaan zoeken zodat ze kunnen meedoen?" Stelde ze wat stilletjes voor. Ze wist immers niet hoe haar zusje daar over zou denken, al was Mousekit dan wel een van de wat meer accepterende zusje die ze had.