ThunderClan ceremonie [12-2019]

Thornstar had haar gevraagd de ceremonie te leiden. Stiekem vond ze dat best spannend, al had Thornstar er blijkbaar vertrouwen in dat ze het aan zou kunnen, dat ze er klaar voor was. Het zou de eerste keer zijn en die ervaring zou haar goed doen, maar dingen voor het eerst doen waren nu eenmaal spannend. Het was gezonde spanning, het zou ook raar zijn als dat er niet zou zitten. Thornstar had in ieder geval een perfecte manier gevonden om haar af te leiden, om haar focus weer even ergens anders op te leggen. Iets anders dan de dood van haar vader en de woorden van Rascal. Daardoor was haar humeur direct weer opgeklaard. Ze had zichzelf grondig gewassen, waardoor haar zilvergrijze vacht glansde. Het zou haar niet nog een keer gebeuren dat ze slonzig voor de Clan kwam te staan. Haar hart timmerde tegen haar borstkas toen ze opstond en richting de High Rock trippelde. Toch was er in haar blik niets te zien van de spanning die ze voelde. Haar felgele ogen flonkerden gedreven en haar houding was statig. Op zulke momenten leek ze soms een hele andere Eveningglow dan hoe ze zich voelde, alsof ze dat alles dan aan de kant wist te zetten. Dan stond ze er ook, zoals dat van haar werd verwacht. Ze sprong lenig naar boven en ging zitten, terwijl haar staart losjes iets over de rand hing. “Laat iedere ThunderClanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!” Sprak ze de woorden die ze Thornstar al zo vaak had horen zeggen, maar dit keer kwamen ze uit haar bek.  

Ze wachtte totdat iedereen er was. Even gleed haar blik naar Lionkit, de kitten die die dag apprentice zou worden. Daarna keek ze kort naar Mistgaze. Het was nu enkele dagen geleden dat Mistgaze uit de klauwen van Cobra was ontsnapt. Er was zo veel gebeurd in korte tijd. Zo veel wat alles had veranderd en in een ander licht had gezet. Toen keek ze weer naar Lionkit. “Lionkit, kom naar voren. Jij bent nu oud genoeg om je training te beginnen. Vanaf nu zal jij bekend staan als Lionpaw.” Sprak ze. De kitten van Zealspark en Briarlight. Lionkit had haar gevraagd of zij haar mentor wilde worden. Ze had weer ruimte nu Dustspirit warrior was, dus had ze het met Thornstar overlegd. Al was het nog even afwachten of het zou klikken, ze had er op aangedrongen dat ze het heel graag wilde. Ze had eigenlijk een klein beetje haar eigen gedachten erbij verdraaid. Ze voelde zich verplicht het een kans te geven, of dat nu verstandig was of niet. “Ik zal jouw training op mij nemen en zal jou alles leren wat ik weet.” Ze sprong van de High Rock af om haar neus tegen die van de apprentice te drukken. Voordat ze er ook weer bovenop sprong. Ze was nog niet klaar.  

Mistgaze, hun voormalig Medicine cat. De kattin die gelukkig haar weg teruggevonden had naar ThunderClan. De zus van onder andere haar beste vriend Glazeheart. Ze moest binnenkort eigenlijk met haar gaan praten, over haar belofte van toen. Alleen dat was niet voor nu. Het was eerst haar taak om aan te kondigen wat er met Mistgaze ging gebeuren. “Mistgaze, jij hebt veel meegemaakt de afgelopen tijd. ThunderClan dankt jou voor wat jij allemaal hebt betekend als Medicine cat van de Clan. Met jouw oog zul jij helaas nooit warrior kunnen worden. Wel wil ik je vragen of je soms wilt helpen bij kruiden patrols, zodat Rousebell en Waterpaw hun poten vrij hebben voor andere dingen.” Ze hield even haar blik vast en keek daarna de Clan rond. “Mistgaze zal haar intrek nemen in de Elders den.” Verkondigde ze toen. Haar blik kreeg even iets scherps. Ze hoopte dat iedereen haar met respect zou behandelen, zoals ze dat met elke andere elder deden. “Dan wil ik hierbij de ceremonie beëindigen.” Ze sprong opnieuw van de High Rock af om dit keer aan te kunnen geven wat ze van Lionpaw verwachtte. Dus liep ze weer op de kersverse apprentice af.

Lijstje:

Er stond een glimlach op het gezicht van Lionpaw. Ze leek blij met de situatie, dan had ze in ieder geval Zealspark nog een dienst kunnen bewijzen. Nu alleen nog hopen dat dit een goed idee was en ze niet te bot zou zijn voor een jonge apprentice. “Lionpaw, wij beginnen direct. Het is nog niet donker. Ik wil je de omgeving rond het kamp laten zien. We kijken wel hoe ver we komen, de rest doen we dan morgen. Ga je mee?” Sprak ze tegen de apprentice, voordat ze haar met een zwiep van haar staart mee wenkte. Ze konden de belangrijkste plaatsen voor apprentices nog wel even bekijken en dan kon ze daarna haar nest gaan inrichten. Lionpaw wilde door haar getraind worden, dus kwam die training ook op de eerste plek. Dat nest kwam later wel.

[Tag: Lionpaw
Als je wilt mag je je reactie wel in een nieuw topic plaatsen, kan dat hun traintopic worden c:?]