It's not alright

Alles was anders na de dood van Starteller. Spark was nu Fireteller geworden, maar dat was niet eens hetgeen waar hij het meeste overna dacht. De kater was inderdaad jong, maar wat konden ze eraan doen als de tribe of endless hunting hun beslissing gemaakt had? Nee, hetgeen wat hem dwars zat, was dat hij zeker was van degene die Starteller vermoord had, maar geen bewijs had. Niemand zou hem waarschijnlijk geloven als hij het zou zeggen. Hij had het in eerste instantie misschien uit woede gezegd tegen Rumble, hem er zelfs van verweten dat hij er iets mee te maken had. Maar hoe meer hij er over nadacht, hoe logischer het allemaal was als Coyote er iets mee te maken had. Rumble had misschien niks gedaan, maar zijn mentor overduidelijk wel. Hij was de laatste die hun moeder tenslotte in leven had gezien. Maar zou er iemand zijn die hem geloofde als hij het hun zou vertellen? Zou Wren hem geloven? En wat als ze dat niet deed? Hij had ook geen idee waar hij antwoorden zou kunnen gaan vinden. Niets was meer hetzelfde en hij had geen idee waar hij dit alles aan kwijt moest.


[Wren]

Alles ging mis. Alles was fout, fout, fout. De enige reden waarom ze nog hier was, was dat ze nog voor haar thuis wilde vechten. Ze wilde de herinnering van haar moeder in ere houden, haar wreken, want ze was niet zomaar dood gegaan. Elke keer als Wren haar ogen sloot kon ze het beeld nog haarscherp zien, hoe haar moeder voor haar ogen dood ging. En sindsdien was Rumble weg, Day verdachte nummer één en Turtle. Nou ja, haar broer was er nog, maar ze waren nooit zo hecht geweest. Anders dan ze met Rumble was geweest, maar ze had zijn intenties niet geweten. Hij had haar verpest, en nu was hij verdwenen. Waarom kon niets goed gaan? Haar leventje was eventjes perfect geweest; de perfecte mentor, haar moeder was waar iedereen naar opkeek. Maar nu, nu zag ze monsters in haar ooghoeken en kapers op de kust. Ze bleef een dochter van haar moeder. En toen ze naar Star Pools afreisde, een plekje die heilig was, waar ze goeie herinneringen had, maar ook slechte, probeerde ze zichzelf weer bij elkaar te rapen, de feiten op een rijtje te zetten, maar de storm in haar kop was verblindend. En daar zag ze Turtle ook zitten en ze zuchtte even diep. Hij was het enige wat ze nog had. Geloofde hij haar wel? ‘Turtle?’ sprak ze dan ook zachtjes, met een breekbare stem.

Misschien was hij hier in de hoop antwoorden te vinden, maar ergens wist hij dat hij ze niet zou krijgen. Maar hij kon ook moeilijk iets doen met de huidige informatie die hij had. Dan zou hij alleen maar beschuldigingen doen zonder bewijs en dat zou niet werken. Een stem haalde hem uit zijn gedachten en hij draaide zich om naar Wren toe. Zij was mogelijk de enige die hem zou geloven. De enige die hopelijk zou begrijpen waarom hij zo dacht. "Wren," Sprak hij haar naam dan ook, maar meer kwam niet. Ze was het enige dat hij nog had, als zij er niet meer was, dan zou hij niks meer hebben. Dan zou hij een tribe hebben waarin hij niet wist wie hem zou geloven en dan moest hij het voor eeuwig bij zich dragen. Dat zou gewoon te moeilijk zijn.